A.N. oh my gosh! First story ko 'to. Please give me a chance to complete this story. :) Na-inspired lang talaga ako kay Ate Thyriza sa ginagawa nyang story about vampires. So, ayun! Hope you enjoy this.
---
Kirsten's POV
"Wag po! Tama na... M-mommy gumising po kayo dyan!! D-daddyyy!!!" Pilit kong tinatayo sila mommy at daddy mula sa pagkakahiga nila. Biglang nagliwanag ang buong sala. M-magic?! Saan nanggaling ang kapangyarihan na yon?
"Hahahahaha! Nagtaksil sila sakin kaya marapat lang yan ang kanilang parusa. Hahaha!" Tumawa sya ng mala-demonyo. Malabo, malabo ang imaheng nakikita ko ngayon. Pero isa lang ang masasabi ko.. Demonyo sya! Pinatay nya ang magulang ko!
"Mommy, Daddy gumising na po kayo dyan. Pano na po kami ni kuya m-mommy? D-daddy!!" Iyak lang ako ng iyak. Wala akong magawa. Wala...
"Anak, p-pangako mong hahanapin mo sya.. Hanapin nyo sya ng kuya mo. H-hanggang dito na lang kami anak.. Mahal na m-mahal ka namin ng D-daddy mo.." Patuloy lang ang iyak namin ni kuya. Wala na si daddy at sinundan na ito ni mommy. P-Paano na kami?
"Yan lang ang dapat sa inyo! Mga taksil na mortal! Hindi pa tayo tapos! Isusunod ko yang mga anak ninyo. Hahahaha." Masakit sa tenga ang pinakawalan nyang kidlat. Naglaho na lang sya bigla.
"Aaaaaahhhhhh!" Binangungot na naman ako. Bakit lagi na lang sila mommy at daddy napapanaginipan ko?
*sniff* *sniff* Hinawakan ko ang pisngi ko. Umiiyak na naman ako. Malungkot. Sobrang lungkot ang nararamdaman ko ngayon. I missed them so much.
Bumaba na ako. Bigla akong nakaramdam ng gutom.
"Goodmorning Kuya!" I saw Kuya Kurt at sala reading newspapers. I smiled at him.
"Goodmorning Kc. Kumain ka na. Naghanda na si manang Luz ng breakfast mo." He said while still reading. Si kuya talaga. Kaya mahal ko yan eh. Kahit masungit may taglay ding kasweetan. Hihihi. I chuckled.
"Oh anong tinatawa mo dyan?" Tumayo si kuya at inakbayan ako. Sabay kaming naglakad papuntang kusina.
"Wala po. Anyway kuya, Can i have my allowance please??" I said while pouting.
"Okay. Kumain ka muna dyan at maligo. Bumili ka na rin ng school supplies mo." Kuya said while patting my head. Tumayo na sya at iniwan na ako para kumain.
"Thankyou Kuya! I love you." Pahabol ko sa kanya. Kaso di na ata nya narinig. Hahaha. Okay na yan. Pasukan na pala bukas. Hays.
Pagkatapos kong kumain naligo na ako at sumakay sa pink porsche ko. Omg!
Hindi nyo pa pala ako kilala. Hihihi. I'm Kirsten Chandria Lee, KC for short. 17 years of existence. I had a brother named Kurt Connor Lee and he's 27 years old. He handles Our bussiness. At oo, mayaman kami. And i dont care.
--
A.N. Chapter 1, done! So how was it?
Votes and comments please? Hihihi.
-tintin
