Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aras
Deniz anlık şok yaşarken Sarpa bakıyordu Sarpta bize . "İkizlerden uzak duracaktın hani abimin sözünü nasıl çiğnersin" Deniz kafasını eğdi ve öylece duruyordu Mirana baktımda yüzünde okunulmaz bir Yüz ifadesi vardı . "İkizler tehlikeli" ne saçmalıyordu ya bizim neremiz tehlike tövbe. 🎶 Yazarın anlatımıyla Mira abilerinin yaptığı büyük projeyi almıştı dün Mirana çok pis sinir olmuştu şimdi görsün o dedi içinden. Projeyi alıp Miranın odasına Görünmeyecek bir Yere sakladı zaten Koray kız kardeşine çok düşkündü ona inanırdı açıp projeyi Miranın odasına yerleştirdi sonradan odadan çıktı. Herkes eve geldiğinden üç abisi ve babasına dahil sinirle eve gelmişlerdi olanları anlatılar tabi Mira durur mu sulu göz ıslak burun taklidi yapıp hemen Korayın yanına gitti . "Onu Miran aldı ben gördüm" dediğinde herkes Mirana dönmüştü . "Hayır abi inanma ben öyle bir şey yapmadım yemin ederim" Koray Miraya ne kadar düşkünse Miranda onun için ayrıydı ikiside canıydı . "İstiyorsan git bak" Abisi doğruyu öğrenmek amaçlı herkes Miranın odasındaydı Miran şimdiden hayal kırıklığıyla abilerine bakarken onlar odayı arıyorlardı ve ellerine geçen dosya ile donup kaldılar. "Yemin ederim ben yapmadım" "Niye yalan söylüyorsun ya sen yaptın işte" Koray bu kadar tesadüfe Miraya inanınca işte o gün Yıldırımların ilk yıkılmış günüydü . "Miran bu nu neden yaptın" diye bağırdı Koray "Yapmadım abi neden inanmıyorsun yapmadım" "Bu ne o zaman" "Bilmiyorum" "Git gözüm görmesin şimdide yalancılığa mı başladın budan sonra senin gibi kardeşim yok benim" evet son sözleri buydu. "Abi bak sinirlendin yapma" dedi Okan "Yok abi boşuna uğraşma ne dersen de inanmazlar zaten" Miran o gece evi terk etmişti 3 ay gelmemek üzere. 🎶 Sarpla Miranın gözleri kesişti Miran o kadar üzgün ama bir o kadarda sinirli ama bir o kadarda kırgındı galiba . Ne yaşadılar bilmiyorum ama onu çok kırmışlar belli . "Ula yeter da" Deniz Karadeniz ağzı nerden biliyor. "Abi Miran suçsuz ya elimizde kayıtlar var şöyle bakışıcana gelip kardeşine sarılsan olmaz mı ." Sarp yutkundu. "Ha ama abimden korkuyorsan onun gelip özür dilemesi Mezara kadar sürer ama gelip kardeşinden özür dileyebilirsin çünkü ona inanmayan sizsiniz biz değil" biraz daha sustu. "Boşver abi onlar Miraya sarılsınlar ben yıllar önce boyumun ölçüsünü aldım" sanki dokunsan ağlayacak bir sesi vardı dün o bana sarılmıştı bende şimdi ona sarılırım gidip hiç düşünmeden odamdaki koltukta oturan ikizimin yanına sıvışıp ona sarıldım bu onu rahatlatmıştı oda kollarını bana sardı. Sarpa baktığımda sanki oda ağlıcaktı ama ona sarılmazdım hem Miranı üzmüş Hemde beni görmezden geldi ona niye sarılıyım ki biz tehlikeliymişizde falanda filan. Sarp odayı terk edince Miranın gözlerine baktım acaba ne yaşamışlardı gerçi kızın ailesi de kardeşleride bi halt olmadığı için pekte şaşırmama gerek yoktu sanırsam . "Neyse ben gidiyorum gençler" Deniz odadan çıkınca biz hala aynı şekilde duruyorduk. "Söylemek istediğin bir şey var mı" "Yok" "Tamam istersen anlatırsın" "Miran" "Hı" "Deniz nasıl Karadeniz ağzı nasıl konuşuyor" "Biz Trabzonluyuz prenses" ben anlık şokla ona bakarken o bana gülüyordu . "Gerçek" "Gerçek ya hatta anneannemde İngiliz biliyormusun" "Ney" "Tabi babama benziyoruz ama gözlerimiz annemden" Ben şaşkın şaşkın ona bakarken o bana gülüyordu. "Neden gülüyorsun" hiç mi şaşıran insan görmediniz ya tövbe. "Şaşırınca çok tatlı oluyorsun" ya burnum kızarıyor of be. 🎶 Babamların gelme saati gelmişti evde oturuyordum bügün güzel bir gündü canım hiç acımamıştı mesela Denizde bana kaçamak bakışlar atıyordu dün biraz soğuktu galiba gerçekten Koray'dan korkuyor herkes gerçi korkulmayacak gibi değilki gerçekten bir bakışıyla herkesi susturuyordu. Benden nefret ediyor onu biliyorum beni görünce gözünde iğreniyormuş gibi bir bakışı var. Aras da aynı şekilde Sarpı çözemedim okanı ve Miranı zaten çok sevdim ilk günden kardeşim gibi hissettirdiler kapı çaldı. "Ben bakarım" dedim ve gidip kapıyı açtım keşke açmasaydım ben babamları beklerken Korayların gelmesiyle yüzüm düşmüştü. "Hoşgeldiniz" dedim ama onlar cevap vermeden içeri girdiler. Arkadan babamı görünce yüzümde yine tebessüm oluştu. "Hoşgeldin" "Hoş bulduk güzel kızım" babam gelince içime huzur dolmuştu. "Meleğim Öykü geldi mi" "Daha gelmedi" başını olumluca saladı benide kolunun arasına alıp salona doğru yürüdük. Babam çok asil bir insan benimki gibi sarıyla karışık kumral saçları kahve gözleriyle çok yakışıklı duruyor onun yanında güvende hissediyor insan. Annemde çok güzel doğal siyah saçları ve mavi gözleri var kar beyazı gibide teni çok güzel birisi ben babama çekmişim tenim anneme gözlerimde anneme. Miranda aynı şekilde. Kapı çaldığında babamın kolarının arasından çıktım ve gidip kapıyı açtım annem yorgun gözüküyordu kapıyı açtığımda gülümsedi. "Hoşgeldin" "Hoşbulduk birtanem nasıl geçti günün oğlanlar üzdü mü seni" annemin bu hallerine güldüm. "Yok zaten herkes yeni geldi" "İyi bişey yaparlarsa söyle kuzum baban ağızlarının payını verir" içeri geçtik Okan hala gelmemişti onu bekliyordum . "Okan gelmecek mi" diye sordum annemde. "O geç geliyor biraz bu aralar yoğunmuş" Başımı olumluya saladım kapı çaldı ben kalkıyordumki babam. "Kızım kapıları açmana gerek yok bırakta insanlar işini yapsın" yerime geri oturdum genellikle hep ben yapardım alışkanlık olmuş. Okan gelmişti . Gelip yanıma oturup saçıma öpücük kondurdu . Kulağıma eğilince "abimler üzmedi değil mi güzelim" kafamı olumsuzsa sallayıp ona gülümsedim. Miran ortada yoktu odadan çıkmak istemiyormuş bende biraz yalnız bıraktım bende öyleyim çünkü normal kafama bir şey takılırsa uyurum yada odadan çıkmam. "Miran nerde" deyince Sarpın bakışlarını üstümde hissettim. "Kendini iyi hissetmiyor yalnız kalmak istedi" Koray'la ilk defa göz göze geldik. "Hasta mı" en uzun konuşma. Sana ne derdim ama neyse. "Hayır. Kafasını dinlemek istiyor." Dedim sesim çok soğuktu oda bana karşı öyleydi bana ne. Sarpın bakışlarında pişmanlık vardı görüyordum Aras onu çözemedim daha. "Ben gidip bir bakıyım" dedi Okan bende gözümü açıp kapatım. "Ee kızım kimlerle anlaştın" dedi babam "Okanlada Miranlada aram çok iyi onları çok sevdim" dedim. Deniz orda üzgün üzgün bakıyordu. "Denizide çok sevdim" deyince bana şaşkınlıkla bakmıştı. Ötekilerine bakmadım onlar beni görmezden geliyorlardı ben niye onları görüyomki Allah Allah budan sonra yok kim nasılsa öyleyim tamam mı beni kimsenin üzmesini istemiyorum artık yoruldum. 🎶 Okan Miranın yanına çıkmıştı kardeşinin kendine zarar vermesinde korkuyordu kaç kere intihara kalkışmıştı ama başarılı olamamıştı Okan Masalın ona iyi geleceğini düşünüyordu inşallah iyi gelirdi kapıyı tıklatı içerden ses gelmeyince yavaşça kapıyı açtı içerde yatan kardeşini görünce önce gidip etrafa baktı nabzını ve nefesini kontrol etti ilaç içmesinden korkuyordu masum masum uyuyan kardeşine bakıp odadan çıktı. Çıktığında Koray kapıdaydı. "İyi mi" "Neden soruyorsun abi çok mu merak ediyorsun" "Okan tepemin tasını artırma" "Neden abi o senin yok çok pardon sizin yüzünüzden bu halde." "Bana bak" "Lütfen abi büyüğümsün susarım ama Miranı bundan sonra size ezdirmem" deyip orayı terk etti. Koray hızla odasına girip yumruğunu masaya vurdu haklıydı her şey onun suçuydu salak gibi Miraya inanmasaydı böyle olmayacaktı. Özürde dileyemiyordu hayatında hiç dilememişti ki gururuna yediremiyordu. Masalda aynı Mira gibi Olduğunu düşündüğü için onuda kaybettiğini farkında değildi. Umarım her şey için çok geç Olmazdı. 🎶
Aşağıda yemeğe oturmuştuk Koray ve Miran yoktu Okan onun uyuduğunu söyledi tahmin etmiştim aslında ee kimin ikizi kendimi bu kadar kaptırmasam iyi olurdu ama hayatımda hiç aile sıcaklığı yaşamadım o yüzden bir ailem olduğunu bilmek beni o kadar sevindiriyor ki anlatamam ama sonunda üzülmek istemiyordum. Koray'da gelip oturdu herkes yemeğini yedi bende Mirana bakmak için yukarı çıktım uyuyordu ben üzülünce çok uyurdum oda uyuyordu. Odadan çıktım Sarp kapıda duruyordu. "Uyuyor mu" olumluca kafamı saladım oda içeri girmek istiyordu sanırsam ama cesareti yoktu. "Girip bak istiyorsan" "Kapıda bekler misin" nedenini anlamasamda kabul ettim içeri girdi.
Yazarın anlatımıyla Sarp odaya girdi kardeşi uyuyordu bu küslük ne zaman biticekti artık bilemiyordu tek bildiği çok özlemişti onu. "Aslanım çok özledim seni biliyor musun. Abimi bekleyemem artık ." Sarp kardeşinin son kez bakıp odadan çıktı Masal kapıda bekliyordu "Sağ ol" Masal cevap vermeden ordan ayrılmıştı yanlış yapıyordu biliyordu Masal Miraya benzemiyordu hiç bir şeyle bu sefer kendi bildiğini yapıcaktı kararlıydı.
