Deel 6

39 3 0
                                    

Tw: Verhongering

Ik ben echt verbaasd hoe mijn vader heeft gereageerd op mijn sigaretten. Ik heb echt honger maar ik wil niet eten. Ik heb vandaag nog niks gegeten en wil ook niks eten, maar mijn vader roept mij en Ezra om eten te bestellen. "Pap, ik heb geen honger, ik hoef niks te eten." zei ik "Weet je het zeker Matt? Je moet wel eten he." zei mijn vader. Ik knik en kijk op mijn mobiel om nog meer haatreacties te zien van pesters.

-Pester Leroy

L- "Hé slome"

L- "Als die directeur daar niet had gestaan, had ik je vermoord!"

L- "Ik weet dat je me negeert."

L- "Je bent jezelf zeker weer aan het snijden 😂"

L- "Watje, volgens mij heb jij gewoon die directeur geregeld"

L- "Ik ga ervoor zorgen dat jij van school geschorst word, ik heb toch meer mensen achter mij staan"

"Je hebt een screenshot van de chat gemaakt"

L- "Wat ga je deze chat screenshotten?"

"U heeft dit contact geblokkeerd"

Ik laat het langs mij gaan en ga naar mijn kamer. Ik hoor Ezzie naar boven lopen en ik hoor 15 seconden later een zacht geklop op mijn deur. "Matthy mag ik binnenkomen?" "Ja hoor" zeg ik terwijl de deur open gaat. "Matthy hoezo wil je niks eten? jij moet eten!" vroeg Ezzie "Ik heb niet zoveel honger Ezzie" zei ik tegen hem. Ik zie in zijn ogen dat hij wilt zeggen jij moet eten en ik kom jou zometeen wat eten brengen. Ik geef Ezzie een knuffel en een kus op zijn voorhoofd "Ezzie, beloof mij dat jij nooit zou gaan roken of jezelf zou laten verhongeren" zei ik tegen hem met een traan op mijn gezicht. "Ik beloof Matthy" en Ezzie liep uit mijn kamer. In mijn gedachten zei ik tegen mezelf "Hoezo moet ik zo'n slechte broer zijn? Ik wil het beste voor Ezzie en papa maar soms lukt het niet." "Ezzie eten!" hoor ik mijn vader zeggen. Mijn maag rommelt erg maar toch blijf ik stil op mijn kamer. Later hoor ik opnieuw geklop op mijn deur "Kom binnen" zei ik. Het is mijn vader die mij wat sparribs brengt. "Matthy, je moet wel iets eten." Hoor ik hem zeggen en hij schuift de sparribs mijn kant op. Ik eet het bord leeg en mijn maag gromt niet meer. "Dankjewel pap, echt heel lief van je!" zeg ik tegen hem. "Graag gedaan Matt, ik geef om jou en dit was jou broertjes idee!" en ik zie Ezzie in de deuropening staan. "Dankjewel Ezzie" zeg ik tegen hem terwijl ik op mijn bed tik dat hij op mijn bed mag komen zitten. Ezzie komt naast mij zitten en ik geef hem een knuffel.

Diepe wonden kunnen helen | Bankzitters versionWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu