Yalnız Olmak Güzeldi.

#ÖzelBölüm1 -Alışveriş-

#ÖzelBölüm1  

Alışveriş

Ekim 2014

Ceyda;

Sonunda hafta sonu ve geç kalkmanın zaferi! Hafta sonları alarm kurmama gerek yoktu ve bundan güzel bir şey de yoktu. Bir dakika! Aslında hayatımda ki en mükemmel şey Barandı! Evet, sonunda mutluydum ve ilişkimiz gayet güzel gidiyordu. Arada küçük tartışmalar oluyordu. Ama hiç ayrılık triplerine girmemiştik. Hiç girmeyiz umarım...

Aklımdan kötü düşünceleri defedip banyoya doğru ilerledim. İhtiyaçlarımı hallettikten sonra odama gidip, yatağıma uzandım. Telefonumu elime alıp gelen bildirimlere baktım. Barandan 11 mesaj vardı.

'Ceyda.'

'Ceydaağ'

'Hanimiş benim Çirkin'im.'

'Ya çok uyudun yeter bu kadar be!'

'Kalk artık yüzünü göreyim!'

'Ya da size gelip seni öyle uyurken izlesem mi?'

'Ama tabii ki hafta sonu ve baban evde. G.tüm yemiyor be güzelim.'

'Hadi kalk artık, izin al, o güzel yüzünü göreyim.'

'Sen şimdi evden çıkmazsın da bugün.'

'Üşengeç sevgilim benim.'

'Uyanınca bana mesaj at. Seni görmek istiyorum.'

Tabii ki bir Baran Denkel 'Seni özledim.' yazmaz ya da bunu söylemez tam olarak. Öküzce davranır ama belli eder sevdiğini. Seviyorum şunun öküzlüklerini. Öküzümü özledim ben.

Baran'ın mesajlarını görüldü yapıp bıraktım. Odamdan çıkıp, salona gittim. Babam vardı, geç burasını. Mayınlı bölge!

Mutfağa baktığımda canım annemi gördüm. 'Annee!' diye seslendim en güzel yalakacı sesimle.

"Gene ne istiyorsun Ceyda?" dedi annem. Kızını biliyor...

"Marketlik işin var mı?" diye sordum.

"Aslında evde baya eksik var." Dedi annem.

"O zaman ben bir markete gidip geleyim mi?"

"Kiminle gideceksin?" diye sordu annem imayla.

"Tabii ki biliyorsun, Baranla." Diye cevapladım onu.

"Babana ne demeyi düşünüyorsun?" dedi endişeli annem.

"Mesela; 'İşte markete yolladım kızı, belim kopuyor benim. Genç o, taşısın.' Diyebilirsin annecim."

"Mesela; 'E kızla bende gitseydim.' Diyebilir baban, canım kızım."

"Ya oyalayıver işte şu adamı. Göremiyorum zaten kaç gündür Baran'ı. Bu hafta onun sınavları vardı, ne o geldi ne ben gittim. Haftaya da benim sınav haftam. Lütfen anne." Diye yalvaran bakışlarla baktım anneme.

"Tamam ama çabuk git gel!" diye tembihledi annem.

"Tamam 1 buçuk saate gelebilirim umarım." Diye cevapladım onu.

Babama çaktırmadan gayet normal odama ilerledim.

Anneme, Baran'ı söylemek kolay olmuştu ama alışması zordu onun için. Daha önce sevgilim olmadığı için epey telaş yapmıştı. 'Güvenemiyorum o çocuğa.' 'kim o?' 'Nereden tanıyorsun?' gibi bir çok soru sormuştu annem. Kendince haklıydı, kızını korumak istiyordu. En sonunda sorularını yanıtlamama rağmen Baran ile tanıştırmıştım onları. Annem, Baran'a güveniyordu. Ama tabii ki babamın haberi yoktu.