Üzgünüm sevgilim !!Angst!!//Minsung

"L...lütfen beni bırakma!!"

*1 yıl önce*
Minho~
Yatağımda telefonum ile ilgilenirken annem çağırdı hemen aşşağı indim
"Efendim anne?"
"Minho kardeşini dışarı çıkarır mısın?"
"Oh...tabiki"
Dedim küçük dianaya bakarak elinden tuttum
"Hadi gidelim"
Dedim küçük yüzü ile bana gülümsedi ayakkabılarımızı giyerek evden çıktık parka doğru yürümeye başladık parkta çok yaramaz çocuklar vardı onlardan dianaya zarar verirler diye korkuyordum aslında diana daha 4 yaşındaydı yani daha kendini koruyamayacak kadar küçüktü biraz yürüdükten sonra parka gelmiştik park boş görünüyordu bu yüzden rahattım dianayı parka salıp bir banka oturdum sonra biricik kuzenim hyunjin'e yazdım
Minho:
Canım sıkılıyor gelsene

Hyunjin:
Tamam nerdesin

Minho:
*konum gönderildi*

Hyunjin:
Geliyorum

Telefonu kapattıktan sonra dianayı izlemeye başladım her şey yolunda gibi görünüyordu bu yüzden kulaklığımı taktım ve bir müzik açtım umarım buraya gelmezler diye düşünüyordum çünkü burdaki çocuklar çoğu kişiyi dövüyor falandı işte bunu anneme söyledim ama aldırış etmedi dianaya baktım her şey iyiydi benimde tuvalete gitmem gerekiyordu bir kaç dk ayrılsam dir şey olmaz diye düşündüm tuvalete doğru yürüdüm işimi hallettikten sonra ellerimi yıkarken bir çığlık sesi duydum ses tanıdıktı hayır olamaz değil mi diye düşünürken dışarı baktığımda bir topluluk olduğunu görmüştüm topluluğun arasına girdiğimde dianayı kanlar içinde yerde yatarken görmüştüm her yeri mos mordu küçük meleğimin o an sanki elimden bir şey gelmedi herkes çığlık atıyordu bense çağresizce onun ölü bedenine bakıyordum elimden bir şey gelmiyordu küçük meleğim son nefesini veriyordu gidip küçük meleğime son bir kez sarılıp ağladım
"D...diana aç gözlerini lütfen!!beni bırakma"
Ama gözlerini açmadı... onu son kez onu son kez koklayıp çilek gibi kokan kokusunu içime çektim her yerim kan olmuştu ama onu bırakmadım bırakamazdım...
Ona sarılarak sesli bir şekilde ağlamaya başlamıştım
arkadan bir gülme sesi duydum
"Küçük velet çok fazla dayanamadı abisi"
Hala gülmeye devam ediyordu dianayı yavaşça yere bırakıp gözlerimden alevler çıkarak çocuğun üzerine atladım ve suratına yumruklar indirmeye başladım o an kimse bizi durdurmadı durduramazdı çocuğun yüzü kanlar içindeydi yalvarıyordu bırakmam için arkamdan duyduğum sesle duraksadım
"Minho?!"
Hyunjin gelmişti ve beni çocuktan ayırmaya çalıştı ben ise hala çocuğa yumruk atıyordum sonra Hyunjin beni çocuktan ayırıp yüzüme baktı yüzüm ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu beni kollarının arasına aldı kendiside ağlamaya başladı o sırada polisler geldi herkes gitti küçük meleğime zarar veren aşağlık herif de kaçtı parkta sadece yerde kanlar içinde yatan küçük meleğim ben ve Hyunjin vardı polisler gelip küçük meleğimin nabızını ölçtü
"Ölmüş"
Sonra bize döndü ben iyi değildim onu ben öldürmüştüm evet onu ben öldürdüm annemlere ne diyecektim kadın kalp hastasıydı ya ona bir şey olursa her şey benim yüzümden onu yalnız bırakmamalıydım
Yazar ağzından~
"O...onu ben yalnız bıraktım ben öldürdüm onu ben yaptım!!"
Çığlık atarak ağlamaya başladı
"B...ben y...yaptım onu ben yalnız bıraktım BENİM YÜZÜMDEN @LDÜ O!!!"
Hyunjin Minhonun iyi olmadığını anlamıştı minho ise yere çömelip kafasına vuruyor ve hep aynı şeyi tekrar ediyordu
"O BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜ!!!"
Minho Hyunjini ittirdi ve titremeye başladı
"Ben... ben katil miyim hyunjin?"
Hyunjin soruya cevap veremedi sadece sessizce ağlıyordu
Minho onun göğüsüne vurmaya başlar
"CEVAP VERSENE HYUNJİN?!?!!BEN KAYİL OLDUM KÜÇÜK MELEĞİMİN KATİLİ!!!!"
*Bir ay sonra*
Minhonun durumu gittikçe kötüleşiyordu her gün kriz geçiriyor ve kendine zarar veriyordu bu yüzden ona özel bir doktor verdiler Dr.Han jisung...