Lanet telefonumun iğremç sesiyle sabahın yedisinde kalktım. Arayanın ablam olduğunu görünce uyandığım için derin bir üzüntüye kapıldım. Kesin nikah masasından kaçmamla ilgidir. Emre yii seviyorum. Ama evlenmeye hazır değilim. Galiba onu da kaçırdım. Kararsız birisi olduğum doğru değil. Aksine verdiğim DOĞRU kararlar yüzünden dün gece Suna larda kaldım ya zaten. Of abla.
daha fazla direnemeyip açtım "ne var abla ?" Diye sordum merakla.
"Nasıl ne var diye sorabilirsin Nilsu ? Çocuk sen nikahtan kaçında o kadar rezil olup utandı ki bence hemen hatanı düzeltmelisin."dedi bitmek bilmeyen öğütlerini yağdırmaya devam ederek.
Cevap vermeye kalmadan suratına kapattım telefonu. Kimseyle uğraşacak durumda değilim. Zaten kafam aptal kuaförüm yüzünden şiş bir şekilde birde insanların beni şişirmesiyle uğraşamam. Uykum var benim. İyi geceler.
