කඩදහි මල් ❤

" ලොකූ .... මේන් අර ළමයා ඇවිත් ඉන්නවා. "

දිවත් හපාගෙන කඩදාසි මල් පොකුරක අන්තිම ටික හද හද උන්න මට අම්මා කතා කරා.
හ්ම්ම්ම්.....
අර ලමයා.
නැත්තම් මාව බදින්න ඉන්න කෙනා.

අයේශ ...
මගෙ තාත්තගෙ යාලුවෙක්ගෙ එක ම පුතා.
පහුගිය දවසක අහම්බෙන් වගේ හම්බුනු රුචිත මාමා තාත්තා එක්ක කතා කරනකොට තමයි දෙන්නා තීරනය කරලා තිබ්බෙ මාවයි අයේශ අයියවයි කසාද බන්දලා යාලුකම නෑදෑකමක් කරගන්න.

අයේශ අයියා .....
ම්ම්...
ඇත්තට ම වචනයේ පරිසමාප්තියෙන්ම කඩවසම්.
උස , සුදු , ලස්සන හිනාවක් තිබුනු  අයේශ අයියට තමන්ගෙම කියලා සාර්ථක  business එකක් තිබුනා.
ඒ වෙනකොටත් ප්‍රථම ප්‍රේමයක් වත් නොතිබුනු මන් අයේශ අයියගෙ ගෙදරින් ගෙනාව යෝජනාවට කැමති උනා.

" එන්න අයියෙ. "

හෙට අපේ wedding එක.
මේ වෙනකම් මායි අයේශ අයියයි වචන දහයක් වත් කතා කරලා.

කෑම කාමරේ මන් මල් පොකුර හද හද උන්න තැනට ආව අයේශ අයියගෙ ඇස් නැවතුනේ කඩදාසි මල් පොකුර ලග .

" ලස්සනයි. "

එයා වැඩිය කතා නොකරන, ඒත් එක වචනෙ උනත් දැනෙන්න කියන කෙනෙක්. මන් එයාව මේ ටික දවසට තේරුම් ගත්තෙ එහෙමයි.

වෙන කොල්ලො නම් හෙට කසාදෙ කිව්ව ම නැහීගෙන දගලනවා උනාට මට මේ මල් පොකුර අසම්පූර්නව දාලා යන්න දුක හිතුනා.
අවුරුදු 25ක් උන්න ගෙදරට අසම්පූර්න දෙයක් ඉතුරු කරලා යන්න බෑ කියලා මගෙ හිත කෑ ගැහුවා.

මල් පොකුර දිහා බලාගෙන හිටපු අයේශ අයියා මට එහා පැත්තෙන් ඉද ගත්තා.
හ්ම්ම්ම්....
ආයෙ කතා කරන්නෙ නෑ..
ඒක දන්න නිසා ම මම හෙමින් සීරුවේ මල් පොකුරෙ ඉතුරු වැඩ ටික ඉවර කරන්න පටන් ගත්තා.

" නන්ගි මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනි. අපි එලියට යමු ද? "

අයේශ අයියත් එක්ක එලිය ආව මම එයා එක්ක ම එලියෙ තිබුනු සිමෙන්ති බන්කුවෙන් ඉද ගත්තා. ඒ ඉදගත්තමත් එයාගෙ ඇස් ; කල්පනාව තිබුනෙ හුගාක්  දුරක. ඒක තේරුනු නිසා මන් බිම බලාගෙන ඇගිල්ලෙන් බිම හාරන්න පටන් ගත්තා.
මටත් ලැජ්ජයි නෙ ඉතිම් . මේ ඉන්නෙ මොනා උනත් මගෙ මනමාලයනෙ.