මීන් | MEEN

MEEN - 33 🐬

වෙලාව රෑ දොළහටත් කිට්ටුයි..දකුණු මුහුදට පායන හඳ කොතනටත් වඩා ලස්සනම ලයිට් හවුස් එකට...ඈත පාඩුවේ රැළි ගහන මුහුදත් එක්ක මෑතට මුහුවෙලා එන ලුණු මිශ්‍ර හුළඟෙ තිබුණෙ වෙනම සුවඳායක බවක්..විදත් ඒ සුවදායක හැඟීම මුළු ආත්මයෙන්ම විදින ගමන් හිතේ හැම දුකක් වේදනාවක්ම විස්කි උගුරකට බාර කලා...

'චාන්දනී පායලා සීත සැළුවා මේ රාත්‍රියේ..
ජීවිතේ අවපසයි මං තවම සීතල කළුවරේ....'

ඒ පද පේළියෙ හරිම තේරුම එයාට දැනෙන්නෙ ගත්තෙ මේ වෙලාවේ..
ලොකුවට කළුවර නැතත් ලයිට් හවුස් එක උඩට හමාගෙන මූදු හුළඟනම් ඒ තරම්ම සීතලයි..ඇහි පිය බර කරන ඇඟේ හිරිගඬු පිපෙන තරම් පිනි හීතලක්..පැයක් හමාරක් වෙලාව ගෙවුණෙ කොහොමද කියලා එයාටත් කල්පනාවක් නොතිබුණ තරම්...
උගුරෙන් උගුර විස්කි බෝතලේ අඩියටම හිදෙද්දි කල්පනාව තිබුණෙ පියවි සිහියෙන් සෑහෙන ඈත..

"යාර්!
මං හිතුවා මහ රෑ කෝල් කරද්දි මෙතනට වෙලා බොනවා ඇති කියලා...!!"

සුපුරුදු කෑහිල්ලෙන්ම දිල් බෑග් එකත් දමලා ගහලා විදත් ළඟින් ඉඳගත්තෙ එපාමකරපු බැල්මකින්.. හිත අඩියටම වැටුණම ,යක්කු නැව් නගින මහ රෑට විස්කි බෝතලේකින් වරම් අරන් සල්ලිකාර බේබද්දා තාලෙට විදත් එන්නේ ලයිට් හවුස් එකට කියන්න කෙල්ල දන්නවා..ඒත් මේ නම් සෑහෙනම කාලෙකින්...

"හායි මැඩම් දිල්කුශිහ්හ්...."

විදත් ලස්සනම හිනාවකින් දිල් දිහා බලලා අඬවන් වුණ ඇස් පිහාටු දිගෑරියේ මූණට වැටුණු කොණ්ඩෙ අතින් අයින් කරන ගමන්..කඳුළු වලටයි මත් ගතියටයි ඒ ඇස්වල නුහුරු ඉඳිමුණු ගතිය දිල්ට හොඳට පෙනුණා...

"බීලා බීලා මැරෙන්නද ඕනෙ උඹට...?!"

"ඔව්.." කොල්ලා අන්තිම විස්කි උගුරත් උගුරට හලාගත්තෙ ඒ ඔව් එක තව ප්‍රත්‍යක්ෂ කරලා..

"පිස්සුද ආ....?!!"
කෙල්ල ඒ පිටටම විදත්ගෙ අතින් විස්කි බෝතලේ උඳුරලා අරගත්තා...බොන්න ගත්තම සිහිය

"..............................................................."

පිස්සු?? ඔව්! සමහරක් විට එහෙම වෙන්න ඇති..නැත්තම් මෙච්චර කාලෙකට නොදැනුණ විදිහට ඇයි මේ එයාට එයාව නැතිවෙලා වගේ දැනෙන්න අරන්..? හිතේ කැකෑරෙන දුකයි අමුතු වේදනාවයි මත් ගතියයි එකට මුහුවෙලා ඒ ඇස් වලට කඳුළු ඉනුවේ ඉබේටම වගේ..