KARA MURAT | Mahalle Serisi

31.BÖLÜM."KADERİN YAZGISI"

Herkese merhaba! Nasılsınız? Umarım hepiniz çok iyisinizdir. Evet şimdiden özür dilerim. Çünkü sizi tam tamına bir aydır bölümsüz bıraktığımın farkındayım. Bazı şahsi meselelerden ötürü ve tabi ki uygulamada yaşanan sorunlar yüzünden de hem de yazın sıcak olması ve benimde tembelliyin araya karışması bölümün gelişini uzattı. Ancak bugün size yeni bölüm atma kararı aldım ve eğer bir sorun çıkmazsa bölümleri düzenli bir şekilde atmayı planladım. Ayrıca bu bilgiyi de sizlerle paylaşmak istedim.

KARA MURAT benim en sevdiğim kitabım. Diğer hikayeleriminde bulunduğunu size belirtmek isterim zaten beni eskiden tanıyanlar KARA MURAT'ın ilk kitabım olmadığını anlarlar. KARA MURAT'ı tamamen bitirdikten sonra diğer hikayelerimi de yayınlamaya devam edeceğim. Hiç merak etmeyin. Ancak artık KARA MURAT hikayemin sonlarına gelmiş bulunmaktayız. Kitabı çok aşırı uzatmayı düşünmüyorum. Muhtemelen 40-cı bölümde final yapacağım. Zaten ilk başta kendi zevkime ve eğlenceme esasen yazdığım bir hikayeydi KARA MURAT şimdi ise kocaman bir aile olmamızı sağladı. Bunun için de ayrıca size teşekkürlerimi iletiyorum.

Final bölümü yaklaştığında size haber vereceğim. Finali tam olarak ne zaman, hangi gün yapacağım bilmiyorum ama vakti geldiğinde bileceksiniz. Her güzel hikayenin bir sonu vardır unutmayın. Ben daha buralardayım. Asla pes etmedim. Yine etmiyorum. Bütün dünyaya sesimi duyurana kadar burada olacağım. Sizi seviyorum.

BU YAZAR SİZİ ÇOK SEVİYOR...🤍🦋

Instagram: bu.yazar

31.bölüm."Kaderin yazgısı"

Karadeniz sisli, karanlık, soğuk havalarından birini yaşıyordu yine. Kışın en sert zamanını geçirmişti bu sene. Mart ayında olmalarına rağmen, hâlâ soğuk hava durumu Karadenizi rahat bırakmıyordu.

Karadağ konağında büyük bir telaş vardı. Herkes koşturuyor, bir yerlere yetişmeye çalışıyor ve merakla olan biteni izlemek için de can atıyorlardı. Bugün Karadağ ailesine yeni bir üye katılacaktı ve gelişi aniden gerçekleşmişti. Alara Karadağ bu gece dünyaya göz açacaktı. Daha sekizinci ayında olduğu için doğum çok erken başlamış ve ev halkı telaşlanmıştı. Sezen Karadağ hastaneye gidemeyecek kadar halsiz olduğu için kayınvalidesinin ve diğer akrabalarının yardımıyla evde doğum yapıyordu.

"Ahğğğ!"

"Ikın kızım!" Diye bağırdı Kayınvalidesi Asiye hanım. "Hadi az kaldı biraz daha ıkın!"

Gerçekten az kalmıştı. Birazdan küçük bebek annesinin karnından en sonunda çıkacaktı. Çok sabırsız bir bebek olduğu için erkenden gelmeye karar vermişti. Gelişi ile tüm ev ahalisinide heyecanlandırmış ve panik haline sokmuştu.

Sezen hanım var gücüyle ıkınmaya çalışıyordu. Alnında birikmiş küçük küçük ter damlacıkları çenesine kadar yol almıştı. Canı çok yanıyordu ve bir an önce bu sancılı işgencenin son bulmasını arzuluyordu. Çünkü dayanacak gücü kalmamış, nefesi git gide tükenmişti.

"Hadi güzel kızım, biraz daha! Hadi!" Kayınvalidesinin sesine kulak vererek yeniden var gücüyle ıkınmaya devam etti. Çığlıkları tüm konağı doldurmuştu.

Yavuz Karadağ yatak odasında doğurmaya çalışan karısının çığlıklarına kulak verirken canının yandığını farketti. Karısını çok seviyordu ve onun acı çekmesi kendisinide kötü etkiliyordu. Onun yanında olmak, başının üzerine öpücükler kondurarak elinden tutmasını istiyordu. Yanında olduğunu bilmesini istiyordu karısının ama annesinin talimati üzerine odaya giremezdi. Çığlıklar, bağırışlar git gide artmaya devam ediyordu. Doğum bir türlü bitmek bilmiyordu. Küçük bebek gelmek için sabırsızdı ama yerinden kımıldamakta sanki istekli değildi.