Het was een zonnige, rustige dag in Ameide, een klein dorpje waar iedereen elkaar kende. In een gezellige, drukke familie woonden Matthy, Robbie, Liz en hun ouders, Ezra en Lynn. Hun huis stond op een rustige plek, omringd door bomen en velden. Ezra en Lynn werkten vanuit huis, wat betekende dat ze altijd in de buurt waren om hun kinderen te ondersteunen, maar ook om de alledaagse chaos die bij een gezin hoort in goede banen te leiden.
Matthy en Robbie waren tweelingbroers van zeventien jaar. Hoewel het uiterlijk nietveel op elkaar leken, hadden ze heel verschillende karakters. Matthy was een echte gamer, een jongen die het liefst de hele dag met zijn zus Liz in hun kamer zat, zich onderdompelend in virtuele werelden. Buiten komen deed hij niet vaak; het was gewoon niet zijn ding. Liz, zijn zusje van zestien, vond het heerlijk om met Matthy te gamen. Ze was namelijk een meisje dat graag tijd doorbracht met haar broers. School vond ze echter vreselijk. Ze werd gepest en voelde zich vaak ongemakkelijk in de gangen van de school, omringd door haar pesters.
Robbie, aan de andere kant, was een echte sportieveling. Hij hield van voetbal en sleurde Liz vaak mee naar buiten om samen een potje te voetballen. Liz vond dat geweldig. Ondanks alles wat er op school gebeurde, gaf het haar een gevoel van vrijheid en plezier als ze met Robbie op het veld stond. Voetbal was hun ontsnapping, een plek waar ze even konden vergeten wat er in de wereld om hen heen speelde.
Op school was de situatie echter anders. Matthy, Robbie en Liz zaten op dezelfde middelbare school in de buurt. Hun klasgenoten Milo en Koen kenden ze al sinds de basisschool. Milo was net als Matthy iemand die niet van sport hield, terwijl Koen juist dol was op voetbal, net als Robbie. Ze zaten allemaal in dezelfde klas, maar hadden hun eigen vriendengroepen. Koen en Robbie waren vaak samen te vinden op het voetbalveld tijdens de pauzes, terwijl Milo en Matthy hun tijd doorbrachten met het bespreken van de nieuwste games.
Op school waren er verschillende docenten die een grote rol speelden in hun leven. Raoul, de gymleraar, was streng maar rechtvaardig. Hij probeerde altijd het beste uit zijn leerlingen te halen, hoewel Matthy en Milo er alles aan deden om onder zijn lessen uit te komen. Jamie, de docent Nederlands, was iemand die altijd klaarstond om te luisteren. Liz voelde zich vaak op haar gemak in haar lessen, ook al was ze daar meestal stil vanwege het pesten. Juultje, de wiskundedocente, was streng en hield niet van tegenspraak. Lieke, de biologiedocent, was wat losser en zorgde ervoor dat de leerlingen zich in haar lessen op hun gemak voelden. Charlotte, de geschiedenisdocente, was altijd enthousiast over haar vak, maar kon soms wat overweldigend zijn in haar manier van lesgeven. Carolijn, de directrice, hield alles scherp in de gaten en probeerde altijd een positieve sfeer op school te creëren, hoewel dat soms moeilijk was met alle leerlingen die ze onder haar hoede had.
Op een dag begon Liz zich steeds meer terug te trekken. Het pesten op school werd zwaarder, en hoewel ze thuis een veilige plek had, begon ze zich steeds eenzamer te voelen. Matthy merkte dit als eerste op. Hij en Liz deelden altijd een sterke band, vooral door hun gedeelde liefde voor gamen. "Liz, gaat het wel?" vroeg hij zachtjes terwijl ze naast elkaar zaten, bezig met een spel dat ze normaal gesproken geweldig vonden. Maar Liz haalde haar schouders op en zuchtte diep.
"Het is gewoon... moeilijk op school. Ik voel me er niet meer thuis," gaf ze uiteindelijk toe.
Matthy legde zijn controller neer en keek zijn zus serieus aan. "We moeten hier iets aan doen, Liz. Ik kan niet laten dat ze je zo behandelen."
Robbie, die net binnenkwam na een voetbaltraining, hoorde het gesprek en sloot zich aan. "Liz, we kunnen je helpen. Als je wilt, kunnen we samen met de leraren gaan praten. Misschien kunnen ze iets doen."
Liz schudde haar hoofd. "Ik weet het niet. Wat kunnen zij nou doen? Het voelt alsof niemand het echt ziet."
De dagen erna probeerden Matthy en Robbie hun zus meer te betrekken bij wat ze zelf leuk vond. Ze speelden samen meer voetbal, gameden urenlang en lieten haar nooit alleen. Maar Liz bleef worstelen met het pesten op school.
