လူငယ်လေးက သူ့ကို လူမနေတဲ့နေအိမ်လေးတစ်လုံးဆီ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အိမ်က လူမနေတာကြာတော့ အခင်းတောင်မရှိ။ ယိုင်နဲ့နဲ့ဝါးတံခါးကိုပိတ်ပြီးသည်နှင့် လူငယ်လေးက ဆေးအိတ်ကိုပစ်ချပြီး သူ့ပါးစောင်ကိုအားနဲ့ညှစ်၍ နမ်းလာသည်။ သူ၏ကျောသည်လည်း ဝါးထရံနဲ့ ဝုန်းခနဲရိုက်ခတ်သွားသည်။
ပျက်နေတဲ့ဝါးနံရံသာ ပြိုကျသွားပါက သူတို့တော့ ရွာသယးတွေကို တကယ့်ပြပွဲကြီး ပြနိုင်ပေလိမ့်မည်။ လူငယ်လေးက သူ့ပါးစောင်ကိုညှစ်ပြီး အငမ်းမရကိုက်ဖဲ့နေရာ သူ၏ခြေတစ်ဖက်ကိုမြှောက်၍ တစ်ဖက်လူကိုယ်ပေါ်တွယ်ချိတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဆန္ဒပြနေသော အဝတ်အောက်မှလီးနှစ်ချောင်းက အချင်းချင်းဖိမိသွားကြသည်။
"ကိုယ့်ကိုလွမ်းလား"
ကိုက်ဖဲ့ခံထားရတာကြောင့် ဒေါက်တာကြီး၏ အပြုံးစစရှိသော နှုတ်ခမ်းမှာ နီမြန်းနေလေသည်။
"ခင်ဗျားဖင်ကိုတော့လွမ်းမိပါတယ်"
"ဒါဆို နောက်တစ်ခါကြရင် နောက်တစ်မျိုးပိုတိုးလွမ်းဖို့ ကိုယ်လုပ်ရမယ်ထင်တယ်"
ဒေါက်တာကြီးက သိုဝ်၏ခွကြားတည့်တည့်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူကိုယ်တိုင်ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုခါးထိမ,တင်လိုက်သည်။ ဘောက်ဆာထဲကပစ္စည်းကိုလည်း လက်ဖြင့်နယ်၍ဆွရင်း တပြိုင်တည်းမှာပင် မျက်နှာရှေ့က ဖုဖောင်းသောနေရာကို နမ်းရှိုက်နေပြန်သည်။ ဒေါက်တာကြီး၏ အပျက်ဆန်နေသောပုံစံက သူ့ကိုတင်းမာစေကာ ဇစ်ကိုအလျင်စလို ဖွင့်လိုက်သည်။
(သိတယ်မလား ဂွင်းထုပြီးအာသာဖြေရင်း လီးလည်းစုပ်ရင်း)
သူအပြင်ကိုထုတ်ရုံရှိသေး ဒေါက်တာကြီးမှာ အငတ်ဘေးကျနေသလို သူ၏အရာကို အငမ်းမရကြည့်နေသည်။
နည်းနည်းမာနေပြီဖြစ်တဲ့ ခုနစ်လက်မခွဲလီးကို အရင်းကကိုင်၍ ဒစ်ဖြင့် ထိုလူကြီး၏ပါးနှင့်မေးရိုးတဝိုက်ကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာကြီးက လူငယ်လေး၏လီးကိုကျေနပ်အားရစွာပွတ်သပ်လိုက်၏။
အပြည့်အဝထောင်မတ်လာသောအချိန်တွင် လီးကြီးမှာကိုးလက်မနီးနီးရှိကာ လုံးပတ်ကလည်းမသေးလှ။ အလေးချိန်စီးသောကြောင့် လီးကြီးမှာ မိုးထိုးအောင်ထောင်ရမည့်အစား အောက်ဘက်သို့ငေါက်တောက်ကျချင်နေသည်။
