Aşk-ı mardin

15

Aşk ve sevgi

- 15 bölüm-

" iyimisin "

Esmer adamın sorduğu soru ortamadaki sessizliği bozmuştu soruduğu sorunun doğru veya yanlış olduğunden emin değildi

Ama yinede içinde tutmak istemedi sevdiği çocuğu böyle durgun görmek onu rahatsız ediyordu

Genç oğlan adamın dediğiyle tebesüm etti ama bu mutluğa bağlı bir ifade değildi acı dolu bir ifadey di " sanırım " dedi elinde tutuğu çiçeğin dalarını severek

Dallarını severken bile canı yanıyordu aslında...

Esmer adamın almak istediği cevap bu değildi " hmm peki benim yavrumun güzel yüzü niye düşmüş o zaman " dedi sevecen bir tavırla

Aslında çocuğun içinde sakladığı şeyleri öğrenmek onu dinlemek derdine azda olsa ortak olmak çok istiyordu ama zorlmakata istemiyordu

genç oğlan adamın dedikleriyle gülümsedi istemsizce " çiçekleri çok severdim küçüken aslında hala seviyorum ama papatyalar onlar benim koca bir kabus " dedi sondaki sesi çok kırgın ve canı acıyormuş gibi çıktı

Ve elindende papatya vardı...

Bunun böyle görünmesini istemiyordu ama elinde olan birşey değildi hayat ondan tıpkı papatyalar gibi çoğu güzel şeyi almıştı

Esmer adam çocuğun saçalarının arasını öpüp elindeki çiçeği aldı elinden " dedem çok sert bir adamdı çokta huysuzdu babam ondan çok şey çekti her zaman annem ölmeden önce sürekli babamın yanında dururdu ama işte hayat... " dedi sonda durmak zorunda kaldı

Genç oğlan duyduğu gerçekle kas katı kesildi buna anlam vermedi fatma hanım yani anne dediği kadın onun annesi değilmiydi bunu yeni öğreniyordu

Esmer adam çocuğun birden şaşkım halle bürünmesine hak verdi tabi

kimse bilmiyordu bunu bir o bir babası birde fatma annesi biliyordu ve bazı köylüler

" ama ben şey- "

güneş yapamadı konuşmak istedi ama toparlayamadı gerçekler onu baya bir sarsmıştı

"babam ve annem kan davasından dolayı zorla evlendiler ikiside hiç bir zaman bunu istemedi dedemin zoruydu hepsi sonra milet girdi araya çocuk çocuk diye turulmuş hep babamda annemin bu konuda çok yorulduğunu görünce birde adı kirlenmesin diye

dedemi onaylamış ama kader ya ben doğduğum gün annemi kaybettim hiç görmedim hiç duymadım sesini benden aldılar sanki... "

sondaki kelimeleri o kadar kısık söylemiştiki nefesi yetmemişti buna yetmezdide

Güneş hemen sarıldı esmer adama destek olamk için çok ağır bir yüktü bu " birkan bu seni suçun değil " dedi kolarını ona iyice sarıp başını göğsüne koydu

Derin nefes verdi esmer adam biliyordu ama bazen kendini bu suça ortak etmekten alı koyamıyor du " babamda hep böyle der ama kader işte kimini annesiyle kimini ailesiyle sınıyor " sondaki iması güneşeydi ve anlayan anlamıştı zaten

Güneş sessizliği tercih etti sıcak kolar arasında olmak en iyisiydi hiç değilse korkmuyordu kendini güvende hisediyordu

Kan değil mutluk görüyordu...

* Yalçın *

Derin nefes aldım burda olmak beni germiyordu aksine huzurlu hissediyordum

Normalde karşımda bu adam olduğu için sinirli olmalıydım veya hiç buraya gelmemeliydim değilmi evet onu şimdi öldürmekte istiyor dum ama sakinim bu gün kimse ölmicekti