11.05.2024.O gün kasabaya yeniden bir umut doğmuş,ağaçlar yeşermeye başlamış,beyaz bulutlardan arınmış gökyüzü mavisiyle göz kamaştırıyordu..Gedelli uzun zaman sonra şarkı,türkü sesleriyle şenlenmişti.
Minik Çağla doğduğu gün umuduyla gelmişti,yıllar sonra edilen duaların,dilenen dileklerin karşılığıydı belki de.Minicik elleriyle tutunmuştu hayata,anne ve babasının yıllarca kavuşmayı beklediği bebekleriydi..
"Ya bizde mi gitseydik Cemilem,belki yardıma ihtiyaçları vardır."dedi Veysel karısına endişeyle.
"Ben Elifle konuştum Veyselim,yola çıkmışlar geliyorlarmış zaten."
"Ya ne bileyim şimdi abim ne yapacağını şaşırmıştır,kurbanlık koyun gibi bakıyordur etrafa."
"Cankuşum adam koskoca doktor,ne kurbanlık koyunu Allahını seversen,hayatında kaç kere bebek görmüştür kim bilir,senden benden bilgilidir o."
"Ya o işler öyle olmuyor işte baba olmayan bilemez,ben Yağmurda da Yusuftada günlerce kendime gelemedim."dedi veysel isyan edercesine.
"Ah Veyselim,neler yaşamışsın kendi içinde."dedi Cemile kocasının sözlerine gülmeden edememişti.
"Gül sen tabi gül,ben arayacam abimi,nerde kaldılar acaba?"dedi Veysel telefonunu çıkardığı sırada sokağa giren araba sesini duyar.
"Heh geldiler bak."dedi cemile ve heyecanla evin önüne yanaşan arabanın arka kapısına yöneldi.
"Anoov yengesinin birtanesi gelmiş,Veyselim şuna bak."
"Oy benim amcam nereye gelmiş böyle."
"Bizde geldik ya,hani haberiniz olsun diye diyorum."dedi kenan sitemle.
"Ay babası da gelmişş.."dedi Veysel gülerek. "Naptınız bakalım,merak ettik gelemediniz bir türlü."
"Ya arabada bi sorun oldu da onunla uğraştım biraz."
"Ne sorunu ya,neden aramadın beni?"dedi Veysel endişeyle.
"Ya önemli birşey yoktu oğlum yavaş yavaş geldim,arardım yoksa seni."
"Tamam bakalım ona bi."
"Tamam tamam bakarız,geçelim hadi içeri."
"E hadi geçin bakalım."
Elif ve Kenan yalnız çıktıkları o eve günler sonra biricik kızlarıyla dönmüşlerdi.
"Hoşgeldinizz."diye bir sesle karşılaşmışlardı Elif ve Kenan.Bütün Kaya ailesi onları güler yüz ve neşeyle karşılamıştı.
"Hoşbulduk,hoşbulduk.."dedi Kenan şaşkınlıkla.
"Ya amcaoğlu nerde kaldınız ya?"dedi Ramazan merakla.
"Geldik işte oğlum anca oldu."
"Oy benim minik kızım gelmiş,hoşgelmiş.."dedi Döndü gelinin kucağında ki torununa yaklaşırken.
"E hadi geçin sofraya,daha geçireceğimiz çok vakit var."dedi Cemile herkesi kahvaltı sofrasına çağırırken.
"Özlemişim kalabalık ev kahvaltısını gerçekten,çok saolun."dedi Elif mutlulukla.
"Ah annem,sen yeter ki iste biz hep bir aradayız,günden güne de kalabalıklaşıyoruz."
"Ee Kenan abi hazır mısın uykusuz günlere?"dedi Ramazan gülerek.
"Uykusuz günler başladı bilr,Çağla hanım hastane de ikimizide uyutmadı."dedi kenan,dediği gibi de uyku gözlerinden akıyordu adeta.
"Ohoo bunlar daha ne ki?"
