Rüzgarın peşinde

12.bölüm

12.bölüm

Her şey o bir kaç saniyede baş vermişti...
Esra teyzenin "Oğlum!" diye haykırışı,Halenin bayılması ...
O kadar çok karışık durumun içindeydim ki öylece ayakta dikiliyordum.

Leyla adımı seslenerek yanıma gelip beni silkelediğinde buğulu bakışlarımda baktım ona.

"Havin! Havin lütfen kendine gel .Hemen gitmeliyiz hemen!" 

dediğinde sanki yeniden ayılmış gibi olmuştum. Rüzgar... Kalbimin acıyla atmasına neden olan Rüzgar... Şimdi kim bilir nasıl?

"Havin kızım hadi hemen yola çıkalım" diyen Esra teyzeye çevirdim bakışlarımı.Arkasında İncinin bayılan Haleyi kendine gelmesi için çabaladığını gördüm.

"Aman Allahım...Rüzgar.O ..." dedim ellerimi saçlarıma geçirerek. Esra teyze yaşadığım şokun farkına vararak gelip bana sarıldı o sırada .

"Havin,kızım merak etme oğlum iyidir.Güçlüdür benim oğlum.Hem bişey olsa ben anlarım." deyip ağlıyordu.

Kendime gelmeliydim.Şimdi güçlü olma zamanıydı.Hemen kendimi toparladım.Ayağa kalkıp hemen bir numara çevirdim.Esra teyze de dahil herkes bana bakıyordu.

"Hazır olun  yarım saate yola çıkıyoruz"

------/

Saatler geçen yolculuğun ardından Bursa'ya gelmiştik.Hastane kapısına ulaşınca hepimiz koşar adımlarla içeri girdik.

Rüzgarların beşinci katta olduğunu bilip hemen oraya gittik.Ama bu gidiş öyle bir gidişti ki ayaklarıma sanki taş bağlanmıştı.Göreceklerimden duyacaklarımdan korkarak gidiyordum oraya .

Asansör açılınca koridorda ayakta duran Akını görür görmez hepimiz yanına koştuk. Leyla ağlayarak sıkı sıkı sarılıyordu ona.

"Akın! Akın Murat nerede ?!" diye isyan eden Haleye "Yenge Murat karşı odada" deyince Hale hemen odayı açıp içeri geçti.

Halenin ardınca biz de girdik içeriye .

"Murat omzundan ve bacağından yaralandı.Şimdi uyutuluyor.Biraz fazla kan kayb etmişti"

dediğinde Hale hemen yakasına yapışın "bana doğruyu söyle o iyi mi?!" dediğinde Akın "Merak etme yenge iyi" dedi.

"Akın oğlum Rüzgar ? O hangi oda da ? " soran Esra teyzeye baktım .

"Rüzgar 315 numaralı odada" diyen Akının cümlesini daha tamamlamasını beklemeden koşarak çıktım odadan.

Yaşadığım şeylerden dolayı anlayamıyordum  bile. Koşarak odanın kapısına geldiğimde hemen açıp içeri geçtim. Kafası sarılı Rüzgarı elinde telefon görünce "Rüzgar ?!" deyip yanına gittim.

"Havin ?" Rüzgar beni karşısında görünce şaşırmıştı.Ona sarıldım .O an hiç bişey umurumda değildi.Sadece o ve ben vardık.Onu iyi görmemin rahatlığı olacak ki göz yaşlarımı serbest bıraktım.Ve ona sıkı sıkı sarılarak ağzımdan hıçkırıklar kaçarak ağlamaya başladım.

Rüzgar "Güzelim...korkma iyiyim " deyip sarılıyordu o sırada bana .

"Çok korktum Rüzgar ..." deyip hala ona sarılıyordum.

Odanın kapısı aniden açılıp Esra teyze "oğlum" diye dalınca Rüzgardan ayrıldım.
Hemen ayağa kalkıp yatağın diğer ucuna geçtim.Ben göz yaşlarımı sildiğim sırada anne oğul bir birlerine sarılıyorlardı.

"İyi misin oğlum ? "

"İyiyim anne telaşlanma.Sadece ufak tefek yaralar var o kadar "

"Oy sana kurban olurum Rüzgarım.Bizi çok korkuttunuz. Murat da içerde yatıyor.Hale de başında "