Aşka Yenilgi

7.Bölüm:Umut.

Keyifli okumalarrr🥰

Önceki bölümden kesit...

Madem bana karşı bir şeyler hissetmiyorsun, bana karşı hissettiğin bir duygu yok. Neden burada benin düğünüme geldin. Ben seni unuttum sen beni unutamadın mı?"

Sözleri neden kalbime bir hançer gibi saplanmıştı ki? Unutmak bu kadar kolay mıydı?

Birinin belimi sardığını hissettim sonra ise sesini duydum. "Sevgilim."

❤️‍🔥

Belime sarılan kolun kime ait olduğunu sesinden tanıyordum. Onun burada ne işi vardı?

Ona doğru dönmeden arkamdan belime sarılı haldeyken kokusunu yakınlığımızdan dolayı net bir şekilde alıyordum. Bir andan ona böyle bir şeyi söylediği için kızgındım bir andan da ona beni kurtardığı için minnettardım.

Ne kadar da yanlış olduğunu bilsem söylediği yalana ortak olmak zorundaydım.

"Bende seni arıyordum." dedi bana bakarak. Gözlerimiz birleştiğinde sadece birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.

Belimdeki elinin üstüne elimi koydum. "Tebrik etmek istemiştim sadece." Kutay onaylayan bir ses çıkardı.

Arda ise Kutay'ın belimde duran eline, elinin üstündeki elime bakıp gözlerini Kutay'a çevirdi. " Hayırlı olsun."

"Sağ ol," dedi Kutay yapay bir gülümsemeyle. "Ama senin için aynı şeyi söyleyemeyeceğim." Son cümlesini kısık sesle söylemişti. Söylediği şey ile dudaklarımdaki gülümsemeye engel olamadım.

"Anlamadım." Dedi Şeref yoksunu.

"Boş ver," diyerek onu geçiştirdi. Bana doğru döndü. "Masaya geçelim mi işin bittiyse?"

"Bitti gidebiliriz." diyerek Kutay'ı onayladım. Masaya doğru ilerlerken bile belimden tutmaya devam etti. "Senin burada ne işin var?" diye sormama engel olamadım.

"Asıl senin burada ne işin var?" Sandalyemi çekerek benim oturmam için yer açtı. Sandalyeye oturduğumda o ise yanıma geçip oturmuştu.

"Ben düğüne geldim."dedim.Açıklama yapmama ne gerek vardı ki? "Sen?"

"Ben de düğüne geldim." Demesini beklemiyordum.

"Cidden mi?" Sorduğum soru karşısında gülümsemesi tüm yüzüne yayıldı.

"Cidden." dedi ciddi bir şekilde. Söylediği şeye istemsizce gözlerimi devirdim. Ona baktığımda ise dudağının kenarı yukarı kıvrılmıştı. 

Masanın üzerindeki pastayı görmem ile yemeye başladım. Pasta dondurmalıydı. Düğünlerde en sevdiğim şeylerden biriydi. Ben pastayı büyük lokmalarla ihtiyaçla yerken Kutay bana şaşırmış gözlerle bakıyordu. Herhalde böyle bir atağı benden beklemiyordu.

"Yavaş ye Lavin boğulacaksın." demesiyle bir ona bir de tabağıma baktım. Tabağımı neredeyse dakikalar içinde bitirmiştim. "Ayrıca hasta da olacaksın. Bu kadar hızlı bir şekilde dondurma mı yenilir? Nasıl bir doktorsun sen?"