Rüzgarın peşinde

13.bölüm

RÜZGARİN PEŞİNDE

13.bölüm

Saçmalama be kadın ! 

Öfkeliydim Sema'ya ! Üzerine yürüdüğüm bile farkında değildim.O sırada babam beni tutmuş engel olmaya çalışıyordu.

"Sen git o Selim dene şerefsizle eylen sonra bana gel senden hamileyim de ha ?! Hangi yüzle lan ?! "

"Şşş tamam oğlum sakin ol!"

"Bırak baba ! Görmüyor musun yaptığı ahlaksızlığı!"

"Ben bişey yapmıyorum Rüzgar !"

"Lan bak hala konuşuyor ! Sema defol git buradan ! Git yoksa elimden  bir kaza çıkacak !"

"Gelirken inanamayacağı biliyordum.O yüzden test  yaptırıp da geldim.Al bak !"

deyip kağıdı yüzüme fırlattığında hala olayın şaşkınlığını yaşıyordum. Kağıdı elime alıp açtığımda bir az daha şok yaşadım.
Gerçekten hamileydi ve çocuk bendendi. Ama bu nasıl olurdu?

Elimde kağıt arkamı döndüğümde kadınların beni izlediklerinin farkına vardım.İçi annem karışık hepsi olayın şokundaydılar.İçeri geçip kapıyı kapadığımda Annem "Rüzgar ?" diye seslenince "Anne lütfen sonra " deyip Havinin önüne geldim.

Elinden tutup "gel benimle" deyip odama götürdüğümde şoktaydı.O an onun desteğine ihtiyacım vardı.O kadar çok sinirli,öfkeliydim ki şu an bana iyi gelecek tek şeyin Havin olduğunu biliyordum.

Havini odaya sokup kapıyı kapattım .

"Rüzgar ?"

"Tüm bu saçmalıklara inanamam Havin !"

deyip  kağıdı ona uzattım.

"Aman Allahım gerçekten çocuk senden!"

dedi fısıldayarak.

"Evet hamile ! Ama ben buna inanmam Havin."

"Ama sonuç bu?"

"Değiştirmediği ne malum ? Bu saatten sonra ona inanmam ben Havin.Bu mümkün değil"

"Ne yapacaksın peki ?"

"Yeniden kendi bildiğim yerde dna testi yaptıracağım "

"Ya kabul etmezse ?"

"Edecek .İtiraz edecek bir durumda değil o."

"Peki ya çocuk gerçekten seninse ?"

dediğinde göz göze geldik.O an ne diyeceğimi bilemedim.Havinin benden gelen cevabı beklediğinin farkındaydım.Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Hayır...Hayır bu mümkün değil."

Deyip geçip yatağın kenarında oturarak ellerimi saçlarıma daldırarak ofladım.Havin yanıma gelip oturmuştu hemen.Ellerini omzuma dokundurarak

"Tamam Rüzgar.Telaşlanma sakince düşün ve her şeyi sakince açıklığa çıkar "

dediğinde gözlerine takılı kaldım.O kadar çok huzur veriyordu ki bu Bakışlar bana...Acaba Havin bunun farkında mıydı? O anlık içimden geçen şeyle Havini kendime çekip sarıldım.Kafamı saçlarına daldırın kokusunu içine çektiğimde Havin şaşırmıştı.

Sakinleşmem gerek " dedim ona sarılı haldeyken.

"Tamam" dedi fısıldayarak.

"Bana huzur veriyorsun Havin" dediğimde yüzümü saçlarına gömmüştüm.

"Saçların çok güzel kokuyor " dediğimde ben bile neler konuştuğumun farkında değildim.
Neler oluyordu bana ? Daha demin ne haldeydim ama şimdi onun kollarında huzuru bulmuştum.