𝗔𝗲𝗰𝘆 𝗔𝗹𝗹𝗶𝘆𝗮𝗵'𝘀 𝗣𝗢𝗩
“I can't sleep, fvck!” Napasapo ako sa noo ko. Naka sando lang ako ngayon na ginawa ni Gwen, mas kumportable rin ako sa ganito.
“Bes, may letter na dumating. Para sa'yo raw oh.” Bumukas ang pinto at pumasok naman doon si Gwen.
“Naghihintay yung mensahero sa labas, kailangan mo raw sumulat pabalik.”
Kinuha ko ang sobre.
“Kanino galing?” Nagkibit balikat lang siya at naupo sa tabi ko.
Akmang bubuksan ko na ang sobre nang magulat ako sa pagdakma ni Gwen sa braso ko.
“Hoy gàgâ ka! Sinaktan ka ba no'n? Kaya ba gano'n mo na lang siya pauwiin kanina? Eh what if galing pa sa boyfriend mo 'yang sulat.” Binawi ko ang braso ko sa kaniya dahilan para maiwan sa ere ang kamay niya.
“Hindi niya ako sinaktan, okay? He can't do that. Somebody else did this.” Hinawi ko ang buhok kong hinahangin dahil bukas ang bintana ko.
“Who did that to you nang masâpàk ko!” Pinatong ko ang sobre sa hita ko at seryoso siyang tinignan.
“Buking na'ko. May nakakaalam nang nagp-pretend lang ak—WHAT? SI SEBASTIAN?!” OA niyang pinutol ang sinasabi ko kaya nginiwian ko siya. Nag-peace sign naman siya.
“Hindi si Sebastian. Kundi ang Gobernador-Heneral na ninong ni Sebastian kaya kinakabahan ako. Paano kung malaman niyang gumagamit ako ng ibang identity? How will I explain myself?” She hushed me.
“Girl, 'wag kang nega. Paanong nalaman? Tsaka who's that Gobernador-Heneral ba?” I played the edge of my sando.
“Sa panahon na 'to, sila yung parang president. And he knew who is the real youngest daughter of Arandia, he mentioned a name pa nga eh. Regine, he said that. Siya ang may gawa niyan.”
“What?!” Hinawakan na naman niya ang braso ko.
“Kaya nga iniisip ko eh... what if siya mismo ang magsabi kay Sebastian ng totoo? You know, baka isipin niya I'm trying to deceive him or what. Natatakot ako, Gwen. B-Baka... Baka may hanggangan din 'tong masasayang nararanasan ko ngayon.” I immediately wiped my tears when it sprung out.
“I think it's better if umamin ka kahit paunti-unti lang. Take is slow, step by step para hindi siya mabigla.” She uttered.
“Na galing tayong future nila? This is bvllshît! Pinaghihirapan pa ako.” Napasuklay ako sa buhok ko at napahinga. Natahimik naman ito.
“Hindi nga siya naniwala nung nag example ako sa kaniya eh. Sabi niya scientists only believe it exists, fictional books only has the plot like that... time traveling.” Hinarap ko siya. “Maniniwala kaya siya? Ang hirap paniwalaan, sa totoo lang.” Bumagsak na naman ang mga luha ko.
Fvck it! Hindi ko man lang naramdamang maiiyak na pala ako o hindi man lang nanggilit, automatikong bumagsak.
“B-Bes, hug!” She pouted and stretched her arms in a wide open. Niyakap ko naman siya. I just cried on her shoulder.
“Ang hirap kapag yung mahal mo hindi naman nag-e-exist sa panahon mo. Ang hirap kapag alam mong may hangganan lahat ng saya na nararamdaman mo ngayon. Ang hirap kapag sa maling panahon mo nahanap ang totoong l-love.”Napapikit ako ng mariin ng tuloy tuloy ng bumuhos ng luha ko.
Parang mas marami pa akong binuhos na luha sa panahon na 'to kesa sa naging break-up namin ni Kayden.
“Basta what ever happens, I'm here. I'm always here just like what I've told you many times. If a man can't stay, I will. I am your best freàkín' fvcking friend that will never tear you apart. Even if everybody leaves you, I'll be the one to stay and will stay true to you. I will be the best friend you'll be proud you'd met.” Thinking about her words, it feels like I'm actually near at the end.
“M-Mahal ko siya, mahal na mahal ko siya, Gwen. Sabihin mo mang sandaling panahon palang kaming nagkakilala pero ang pakiramdam ko, nakilala ko na siya sa mahabang panahon.” Ramdam ko ang paghaplos niya sa ulo ko.
“Then just enjoy the moment you're two are together. You don't know the where the finish line will be, kaya sulitin mo nang makasama siya at maiparamdam na mahal na mahal mo siya.” Umiiyak pa rin ako habang mahigpit na nakayakap sa kaniya.
“Oh tama na drama. May sulat ka pang babasahin.” Humiwalay na ako ng yakap sa kaniya at napatingin ako sa kaniyang umiiyak na rin.
Nagpunas pa siya ng ilong niya at doon ko lang naramdamang basa ang balikat ko, hinawakan ko 'yon at malagkit.
“Yuck! Kadiri ka, pûta ka talaga!” Pinahid ko sa kaniya ang sipon niya. Kadiri! Hinila ko rin ang mahaba niyang manggas para ipahid sa balikat ko.
“T@ngina ka talaga!” Inirapan ko siya.
“Sabi ko kasi sa'yo wag kang umiiyak eh kasi naiiyak din ako. Sorry na kase,” Inirapan ko ulit siya. Akmang ipupunas niya sa'kin ang kamay niya nang damputin ko ang unan at akmang ibabato sa kaniya nang tumatakbo na itong lumabas ng kwarto ko.
I put it back and stared at the paper.
Kinuha ko iyon at dahan-dahang binuksan. Kinuha ko pa ang papel sa loob at in-unfold.
💌
❝ 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐤𝐨,
𝐍𝐚𝐫𝐢𝐭𝐨 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐥𝐢 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐲 𝐩𝐚𝐧𝐢𝐛𝐚𝐠𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐚 𝐢𝐲𝐨, 𝐛𝐚𝐭𝐢𝐝 𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐚𝐛𝐮𝐭𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐤𝐢𝐫𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐢𝐬 𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐛𝐢𝐡𝐢𝐧 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐠𝐩𝐚𝐡𝐢𝐧𝐠𝐚 𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐡𝐮𝐰𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐬𝐲𝐚𝐝𝐨𝐧𝐠 𝐠𝐮𝐦𝐚𝐥𝐚𝐰. 𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐚 𝐫𝐢𝐧 𝐦𝐚𝐠𝐚𝐧𝐝𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐤𝐢𝐫𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦, 𝐩𝐚𝐝𝐚𝐥𝐡𝐚𝐧 𝐦𝐨 𝐥𝐚𝐦𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐠 𝐬𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐝𝐚𝐝𝐚𝐥𝐡𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐠 𝐡𝐞𝐫𝐛𝐚𝐥 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐤𝐚𝐭𝐮𝐥𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐢𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠. 𝐌𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐤𝐨, 𝐡𝐢𝐡𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲𝐢𝐧 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐛𝐮𝐤𝐚𝐬 𝐬𝐚 𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐠𝐩𝐮𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐬 𝐤𝐰𝐚𝐭𝐫𝐨 𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐩𝐨𝐧. 𝐒𝐚𝐧𝐚 𝐚𝐲 𝐩𝐮𝐦𝐮𝐧𝐭𝐚 𝐤𝐚, 𝐚𝐚𝐬𝐚𝐡𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐭𝐚, 𝐚𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐭𝐚.
𝐏𝐚𝐝𝐚𝐥𝐡𝐚𝐧 𝐦𝐨 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐠 𝐬𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐩𝐚𝐩𝐚𝐛𝐚𝐭𝐢𝐝 𝐧𝐚 𝐢𝐤𝐚𝐰 𝐚𝐲 𝐨𝐰𝐤𝐞𝐲 𝐧𝐚.
𝐍𝐚𝐠𝐦𝐚𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐛𝐨𝐬,
𝑺𝑬𝑩𝑨𝑺𝑻𝑰𝑨𝑵. ❞
Sa Luneta kami magkikita. Doon ang aming tagpuan.
Napangiti naman ako. Tumayo ako at nagsuot ng balabal. Lumabas ako ng kwarto at lumabas din ng bahay. Napatingin ako sa paligid at nakita ko ang isang lalaking naka sombrero at may mga bitbit na papel.
Lumapit ako sa kaniya.
“Sulat pabalik kay Sebastian Xelvestry, kuya.” Nginitian naman niya ako at tinanggap ang sobre.
BINABASA MO ANG
The Book That Will Changed My Destiny
Viễn tưởng"Makakahanap ka rin ng isang taong bubuo sa'yong muli." Misa ni father. Napatingin ako sa katabi. "Baka ikaw na iyon, Sebastian hehe. Baka ikaw na ang taong bubuo sa'kin." Ngumiwi ito. "Bakit binibini? Kulang kulang ka ba?" Pati sinaunang tao hindi...
