Sky

"ပလုံ"

"ဟမ်... ဘာကို ပလုံတုန်း"

"ဆပ်ပြာ​တုံး ရေထဲ ပြုတ်ကျသွားလို့"

"ဟာ ​ကောင်း​ရော။ ​ပြန်ဆယ်လို့ရဦးမလား ကြည့်ကြည့်ပါဦး"

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ​ဟေမာန်၏ စကား​ကြောင့် ​ခတ္တာက ​ရေထဲကျသွား​သော ဆပ်ပြာတုံးကို ကပျာကယာ ငုံ့ကြည့်မိသည်။ သို့ရာတွင် ဆယ်ပြား​စေ့အရွယ်​အစားရှိ​သော မဟာဆပ်ပြာတုံးကြီးက​တော့ ​​ရေညစ်ညစ်အကြား ​ပေါ​လော​ပေါ်​နေ​သောရေညှိများ​အောက်တွင် တူတူပုန်း​သွား​ချေပြီ။ မ​တွေ့​ရေးချ မ​တွေ့။ သူက ခတ္တာတို့နှင့် ​လမ်းစဖြတ်လိုက်​လေပြီ။ 

"မ​တွေ့​တော့ဘူး"

"အင်း... မ​တွေ့တော့လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ဒီတစ်ပတ်​တော့ ဆပ်ပြာမတိုက်ဘဲ ​ရေသာ​နိုင်နိုင်​လောင်းချိုး​​​ပေ​တော့... ​ဈေးသွားလို့ရမှ ရရင်ဝယ်ခဲ့မယ်​နော်"

"ရရင် ဝယ်ခဲ့မယ်တဲ့...အင်း...ရဖို့လည်း လွယ်မှမလွယ်တာ...​ဈေး​တွေက ​ခေါင်ခိုက်​နေတာပဲ..." ​​​ဟေမာန်၏ မျက်နှာ​က ဆီးရွက်​လောက်သာရှိ​တော့သည်။ "လက်​ဆေးဆပ်ပြာနဲ့လည်း ​ရေချိုးလို့ရမှာပါ​လေ... ငါကလည်း ပျာလိုက်တာ"

​ရေချိုးပြီး၍ ဆပ်ပြာ၊ သွားပွတ်တံ အစရှိသည်တို့ကို အခန်းထဲပြန်လာထားရာလမ်းတွင် ပြတင်း​ပေါက်မှတစ်ဆင့် ​ရေထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဆပ်ပြာက ​ရေ​ကြောင့် ​ချော်​နေသည်ကို ဂရုမထားမိ​သော​ကြောင့် ယခု​တော့...

သူတို့၏အိမ်က ​ခြေတံရှည်အိမ်က​လေး။ အိမ်​အောက်ခြေတွင်ရှိ​သော ​ရေထဲ၌ ငါး​အမျိုးမျိုးကို မကြာခဏ​တွေ့ရသည်။

"​ဟေ့ ဟိုးမှာ ငါးခူတစ်​ကောင်" ​ခတ္တာက ​ရေထဲကို လက်ညှိုးညွှန်ပြရင်း ခပ်မြူးမြူး​​ပြောလိုက်သည်။ "ဟာ ဟုတ်ပ... ဟိုမှာလည်း ငါး​ပြေမတစ်​​ကောင်" အင်း​လေးငါးဖိန်းကို​တော့ ​မ​တွေ့ရ။ အဘယ်​တွေ့ရမည်နည်း။ အင်း​လေးမှ မဟုတ်သည်ပင်။ အင်း​လေးသို့ အမြဲတ​​စေ အလည်အပတ်သွား​ရောက်လိုခဲ့​သော်လည်း လမ်းပွင့်ခဲ့ခြင်းမရှိ။ ယခုအခါတွင်မူ အင်း​လေးက သူ့အိမ်သို့​ရောက်လာခဲ့ပြီ။ သူတို့မြို့တွင် ​ရေတက်သည်က မဆန်း​။ သို့ရာတွင် သည်တစ်ခါ​ရေတက်သည်က လွန်လွန်းသည်။ မိုးက ညို့ဆိုင်းနေသည်။