Emanetim

Özel bölüm 2

Hayat bir serüvendi. Bense miral akdemirin karısı mira akdemir ...

Hayatımın baharında daha 16 yaşındayken kaçmıştım evden abim sayesinde ama abim beni arkamdan vurmuştu. Bana hiç bir zaman açımamıştı bile. Şimdi ise yanımda küçük kızım sara vardı, ben artık 28 yaşındaydım. 3 çocuk annesiydim. Efe, mina ve küçük kızım sara'dan oluşuyordu hayatım. Tabi bir de kocam miral.

Beni kurtardığı günü dün gibi hatırlıyordum. Kolumdan vurulmuştum ama buna rağmen beni bırakmamış benden vazgeçmemiş beni o adamlara yem etmemişti. Kocam beni herşeyden herkesten korumuştu bunca zaman.

Tam 12 senedir kocam bana hem arkadaş, hem dost, vakti geldiğinde eş, ve en önemlisi bir baba olmayı başarmıştı. Mina'yı babasının velayetini bana vermesiyle kendi üzerime aldığımda bile miral ona babalık yapmayı kesmemişti. Efe ve sara neyse gözünde mina da öyleydi.

Gülümseyerek kızıma bakarken o derin uykusundaydı, bense odamda onun başındaydım. Efe ve mina okulda, kocam ise işteydi.

" Çok şanslısın kızım " diye mırıldandım. " Miral gibi bir baban olduğu için " diye devam ederken.

Sara sanki bunu duymuş gibi yüzü gülümsedi. Daha henüz 5 yaşında küçük bir çocuktu o. Aralarında çok yaş farkı vardı abisiyle ama sarayı hayatımıza ben istemiştim.

Miralı tekrar baba yaparken, bundan mutluluk duymuştum. O ise baba olduğu için benden daha mutluydu.

Hayat serüvenim babamın beni satmasıyla başlayıp, miral'ın bana sahip çıkmasıyla son bulmadı tabiki. Miral'ın hayatıma girmesi tesadüf değildi kaderin bir parçasıydı. Zaten tesadüfe hiç inanmıştım. Onun hayatıma girmesi bizi 5 kişilik bir aile yapmıştı. Belki daha da fazla...

Bu süreçte gerçek ailemi bulmuştum, bu süreçte gerçek kardeşlerimi bulmuştum.

Herşey miral'ın girmesiyle bitmedi, herşey miral'ın hayatıma girmesiyle başladı. Herşey böyle başladı ve herşey bir çok güzelliği beraberinde getirdi.

Kapının çalması ile düşüncelerimden çıkarak kapıya dönerek doğruldum.

" Buyrun? "

" Mira hanım? " dedi kapıyı açan Raziye hanım. Uzun süredir yanımda çalışan ve bana her konuda destek olan kadındı. Annemin yerine koyduğum kadındı.

" Buyur raziye abla "

" Miral bey geldi, haber vermemi istemiştiniz arabası bahçede fakat içeriye henüz girmedi "

Son kez kızıma baktığımda ayağa kalkarak üzerimi düzenledim.

" Geliyorum "

Raziye hanım kafasını sallayarak odadan çıktı, ardından bende odadan çıkarak aşağıya indim dediği gibi araba kapının önündeydi fakat kocam olacak adam hala içeriye girmemişti.

Hızlı hareketlerle holü geçip kapıyı açtığımda kaşları çatık şekilde telefonla konuşuyordu. Beni görünce kaşları düz çizgi halini alıp beni baştan aşağıya süzdü ardından dudağının üst tarafı yukarıya kıvrıldı.

Telefondaki kendi kendine konuşurken yüzüne kapattı ve bana yaklaşarak elini belime koydu.

" Bugün yine aklımı başımdan alıyorsun? "