Sonunda parti bitmişti. Metavee'ye bakma görevim bir şekilde benden alınmıştı çünkü arkadaşları, özellikle güzel arabasındaki minyon kadını destekleyen Ploy, neyin ne olduğunu öğrendikleri anda onu sevmişti ve önemsiyor gibi görünmüşlerdi.
"Endişelenme May. Gözlerinin iyileşeceğine inanıyorum."
"Teşekkür ederim. Restoranınızı gerçekten görmek isterdim. Ama duyduğum ve kokladığım kadarıyla harika ve temiz bir yer. Çok sayıda müşteriniz olacaktır."
"Daha sık ziyarete gel."
"Nadiren evden çıkarım. Bu ilk defaydı... Aum bugün gelmem konusunda ısrar etti."
Ploy bana biraz baktı ve minnettarlığını göstermek için gülümsedi.
"Bugün May'le tanışmama izin verdiğin için çok teşekkür ederim, Aum. Yoksa onun nasıl olduğunu asla bilemezdim."
"Ben... Ah. Onun arkadaşlarını görmesini istedim. Sürekli evde kalmak boğucu olabilir. Ayrıca, bu bizim randevumuz gibiydi de. May'in arkadaşlarıyla tanışmak istiyordum."
Bunu fazla düşünmeden söylemiştim ama Metavee sanki söylediklerimden hoşlanmış gibi ağzının kenarıyla gülümsemişti.
"Önce eve gideceğim o zaman."
"Seni arayacağım, May. Aynı yerde misin?"
"Hayır, yeni bir ev aldım. Ziyaret etmeyi planlıyorsan önce beni ara. Sana yolu gösteririm."
Metavee arabaya binmeye hazırlanıyordu ancak Ploy bunu yapamadan kolunu yakalayıp sıkıca sarılmıştı. Bu benim hayal kırıklığımın artmasına neden oluyordu ancak yine de içimde tutuyordum.
Arkadaşların böyle sarılması normaldi....
"Mutlaka ziyaret edeceğim. Hafızalarımızı tazeleyelim."
"Elbette."
"Bu arada..."
Ploy, Metavee'den uzaklaşıp sanki benim de duymamı istiyormuş gibi bir şey sormuştu.
"Buldun mu?"
"Neyi?"
"Plüton'unu."
Sanki ben burada yokmuşum gibi konuşan iki kadına bakıyordum. Sessizce mors kodu kullanıyormuş gibi konuşuyorlardı, beyin dalgalarını kullanıyorlardı. Bayan Ploy oldukça sinir bozucu olabiliyordu.
"Benim bir Plüton'um yok. Plüton olan... benim."
•••
"İkiniz çok yakın görünüyorsunuz."
Sürücü rolünü üstlenen kişi olarak, Ploy'dan bahsettiğimde dudaklarımı biraz büzmüştüm. Metavee kulağını bana doğru yaklaştırmıştı, sanki açıkça duymak istiyormuş gibiydi ve neşeyle gülümsüyordu.
"Şu an nasıl göründüğünü göremesem de sesinden kıskanç olduğunu anlıyorum."
"Kim kıskanıyormuş? Ben mi? Sadece ne tür bir arkadaşın bu kadar alıngan olabileceğini merak ediyorum. Sadece ikinizin anlayabileceği şifrelerle konuşmaya ne diyorsun... Plüton'la tanıştın mı? Mars'a kadar gitmek istiyorum."
"Plüton'un ne olduğunu biliyorsun. Yani bunu sadece ben ve o anlamadık."
"Ben hâlâ gitmek istiyorum, aman tanrım."
Memnuniyetsizliğimi göstermek için ağzımı büküyordum. Hayatımda hiç kıskanmamıştım. Bu ilk kez oluyordu ve sinir bozucuydu.
"Biz birlikteydik."
