Çağla'nın hem sınıfına hem binasına yeni gelen Demir'e hissettiği ama bi türlü kabul edemediği duyguları yüzünden aklı çok karışıktır ve bu karışıklığa çözüm bulmaya çalışırken yaşadıklarını anlatıyorum.
:))
Her hafta atabildiğim kadar bölüm atmaya...
Selamm dostlaaarrr nasılsınız?Umarım iyisinizdir.Sizi beklettiğim için kusuruma bakmayınn telafi etmeye çalışacağım.
İyi okumalar efenim umarım beğenirsiniz✨️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Demirin Anlatımından
Yine aynı olayların ortasındaydım.Herşeye sinirlenen anneme bağıran çağıran kızan hatta döven babam ve onun karşısında sırf bize zarar vermesin canımızı yakmasın diye susan ve sakinleştirmeye çalışan annem.
Kavga ediyorlardı daha doğrusu babam anneme kızıyordu.Yemek yerken yemek tuzlu olduğu için bi anda bağırmaya başlamıştı.
Yemek tuzlu olmasa bile bişeyler bulur bağırır çağırırdı.Bu sefere tuzlu olan yemek gözüne batmıştı.
Onlar kavga ederken ben köşeye sinmiş olanları izliyordum annem yine susmuştu oysa en çok onun konuşmasını isterdim babam ise zaten hiç susmuyordu.
Ölürse susar sanmıştım hala susmuyordu hep konuşuyordu.Ölmesi bile çözüm değildi.Hala rahat bırakmıyordu.
Bağırıyordu,azarlıyor,kızıyordu ama asla susmuyordu.En kötüsüde seslerinin içinde bir tane bile güzel söz olmamasıydı.O adam bana bi tane güzel sözü çok görmüştü ama herşeyimi almaktan gocunmamıştı.
Oysaki artık babam yoktu o zaman bu sesler kime aitti? Gitmemiş miydi? Ölmemiş miydi? Sesi niye hala kulaklarımda çınlıyordu?
Kimin olduğunu bilmediğim arabanın arka koltuğunda oturmuş akıp giden yolu izliyordum.Nereye gittiğimize dair hiçbir fikrim yoktu.Beynim düşünme işlevini yitirmiş gibiydi sadece babamın seslerini duyuyordum.
Elimde hissettiğim sıcaklıkla başımı yanıma doğru çevirdiğim de bir çift kahve gözle karşılaştım.Babamın seslerini geri plana atacak kadar güzel ve huzur doluydu bu iki kahve göz.
"Demir,sevgilim bi tepki ver bağır,çağır,ağla ama bi tepki ver lütfen. Senin için korkuyorum."
Korkmamalıydı ben iyiydim ama ağzımı açıp konuşamadım boğazım yandı. Konuşursam ağlayacak gibiydim bu yüzden sustum.Ağlayamazdım.Çünkü iyiydim iyi olmalıydım.İnsan iyi hissederken ağlamazdı ki ben zaten hiç ağlamazdım.Ağlayamazdım.
Kendini kandırmaya devam et dedi içimden bir ses.Haklıydı.
Güçsüz olduğumu haykırıyordu içimden bir ses.Haklıydı.
Küçük çocuk gibi davranıyorsun bırak artık şu hareketleri diye bağırdı aynı ses.Yine haklıydı.
Ses çok tanıdıktı sanki...Sanki babamın sesiydi.Evet babamın sesiydi hala devam ediyordu bağırmaya.
Konuşamadım,iyiyim diyemedim ama en azından bi tepki verip gözlerimi kapatıp açtım ve elini bu sefer ben sıkıca tuttum.O benim elimi hiç bırakmamıştı zaten.
