YOU'RE THE REASON (TAG-LISH STORY)

CHAPTER 20: DOUBT FEELINGS

JAZ POV:

Nakalabas na kami ng hospital ni ate on the way na rin kami papunta sa puntod ni lendon kung saan siya nakalibing.

"We're here" - saad ni Jae ng makababa na sila ng kotse.

"Bakit hindi niyo man lang sinabi saakin na wala na si lendon" - Jaz
Napalingon naman si jae sa kanya habang naglalakad sila

"Ayaw namin na mag isip kapa lalo hindi naman kasi makakabuti yun sayo" - Jae

"Hinintay nyo talagang maalala ko ang lahat" - Jaz

"Oo parang ganun na nga" - Jae

Nang makarating sila sa puntod ni lendon agad niya naman nilagay ang pagkaing dala niya at isang bouquet ng bulaklak kinuha niya ang isang candle at sinindihan inilagay niya naman ito sa katabi ng bulaklak.

"Im sorry lendon kung humantong ang lahat sa ganito" - Jaz

Tumabi naman si Jae at inakbayan ang kapatid.

"Sandali lang jaz sagutin ko lang ang tawag ni dad" - paalam ni jae

"Hello dad, Opo nakalabas na kami ng hospital" - Jae

"Nandito kami sa puntod ni lendon, pauwi na rin kami. Sige dad bye" - Jae

"Let's go ate" - Jaz
Siya na mismo ang nag aya sa kanyang kapatid pauwi. Tahimik nilang binabaybay ang daan pauwi ng bahay

"Ate pwede bang sa rest house muna ako ngayon ayuko munang umuwi sa bahay" - Jaz

"Bakit? Pero ang sabi ni dad sabay sabay daw tayong mag lunch later" - Jae

"Please" - Jaz

Nag-aalangan mang pumayag siya pero wala siyang magagawa sa pakiusap ng kanyang kapatid tinawagan niya ang daddy nila upang ipaalam na hindi si jaz makakasabay sa lunch na ayaw munang umuwi ito. Wala namang nagawa ang parents nila kung hindi hayaan na lamang ito sa kanyang kagustuhan.

"Thanks" - saad ni jaz ng makababa ng sasakyan

"Jaz can we talk?" - Seryusong saad ni Jae napatingin naman sa kanya si jaz habang naglalakad sila papuntang rest house

"About what?" - Jaz

"About everything" - Jae

Nang makapasok sila binati naman sila ng mga staff nila. Pumasok sila sa mini office para doon mag usap ng masinsinan na kung saan matatanaw ang buong karagatan na nagmumula sa labas ng resort pareho silang nakatayo at nakatanaw sa magandang view ng dagat

"Jaz alam kong galit ka sa parents natin hindi naman kita masisisi, pero jaz look wala din silang idea na mangyayare ang lahat ng ito" - Jae

Sinusubukan niyang kausapin ang kanyang kapatid para linawin ang lahat sa kanya

"Kahit na ate kung hindi nila kami pinilit noon edi sana walang namatay o nasirang relasyon" - Jaz

"Alam ko hindi naman madali ang magpatawad pero magulang parin natin sila jaz. Oo we know na mali ang pakialaman ang nararamdaman natin pero yung ginagawa nila dad para sayo naman yun diba hindi naman natin sila masisisi kung mas pinili nila ang mamili ng para sayo" - Jae

"Stop it ate ayuko ng pag usapan pa natin toh" - jaz

Humarap naman si Jae sa kanyang kapatid

"So mas pipiliin mona lang na maging ganito habang buhay ganun?" - Jaz

"Kung gugustuhin ko why not?" - sarkastikong saad ni jaz

"Okay fine is that what you want go ahead ayaw mo naman pag usapan go ahead takasan mo go ahead jan ka naman magaling diba ang takasan ang problemang hindi mo kayang sulosyonan" - Jae