"Hadi kızım,meraktan bayılmadan şu siteyi aç da sonucunu görelim."
Hayallerim ve gerçeklerim. Uzun yılların çabası karşılığını görebilecek mi? Özel okula gitmek için ailemi nasıl da zor ikna etmem tereddütümün ayrı bir nedeniydi. Yaman Üniversitesi mi yoksa Koçyiğit Üniversitesi mi? Ayağa kalkıp anneme sarıldım.
"Kızım heyecanlanma. Ne olursa olsun sonunda ölüm yok,hadi kızım."
Annemden aldığı bu güçle koltuğuma oturup laptoptan ÖSYM web sitesine girdim. Gerekli yerleri doldurdum ve enter. Ailem bir anda çığlıklar atmaya başladılar,bense laptopun karşısında put gibi kalmıştım. Küçük kardeşim Berk'in beni odamın ortasına getirip sonra da sevinçten koşa koşa atlayıp sarılma eyleminden öncesine kadar hiçbir şeyim yoktu.
"Abla,Yaman Üniversitesi'ni kazanmışsın! O kadar çalıştın şimdi ise öylece duruyorsun,sevin biraz."
Berk'e cevap bile veremedim. Gerçekte olsa ona bir şey söylerdim de neyse. Annem elimden tutup Berk'in sayesinde düşmüş olduğum yataktan kalkmama yardımcı oldu.
"Sağol anne. Şu an sevinçten şoktayım resmen. Herhangi bir tepki bile veremiyorum."
"Birazdan kendine gelince bol bol sevinirsin. Tebrik ederim kızım."
"Sağol anneciğim."
Babam da arka taraftan bakıyordu, gözleri dolmuştu. Babamı ilk defa böyle görüyordum.
"Gel baba."
"Tebrik ederim kızım,çok çalışmıştın."
"Sizin desteğiniz olmasa yapamazdım."
Birbirimize sıkıca sarılırken Berk yanımıza geldi.
"Hadi ama! Bugün yas günü mü,ne bu duygusallık?"
Elimle Berk'in saçlarını karıştırdım,hemen de kafasını geri çekti.
"Sen çok biliyorsun bücür!"
"Bana bücür deme!"
"Tamam tamam,sustum."
Biraz da olsa kendime gelmeye başlamıştım. Anneme doğru döndüm.
"Anne,ben biraz dışarda hava alıp kendime geleyim diyorum."
"İyi olur kızım,git biraz hava al."
"Tamam ben gidiyorum öyleyse,gecikmem."
Kapıdan çıkarken Berk yine üstüme doğru zıpladı. Allahtan son anda kapıyı kapatmıştım da onun bu hamlesinden kurtulmuştum. Küçük çocuk olmanın hakkını dibine kadar veriyordu. Artık ben kapıyı kapattıktan sonra kendisini kapıya mı geçirdi orasını bilmiyorum artık. Ailem sınava hazırlık sürecinde ve her zaman yanımda olup benimle birlikte heyecanlanıp sevinmişlerdi. Belki benden de heyecanlıydılar,onların hakkını asla ödeyemem.
Ciğerlerim acıyana kadar içime havayı çektim ve yavaşça verdim. Başardın Hera,mutlu olmalısın. Yaman Üniversitesi'ni kazandın,şurda bir aya varmadan İstanbul'da yaşamaya başlayacaksın. Beni yeni bir hayat bekliyordu. Bu hayat benimdi ve başrol bendim. Hayatımda verdiğim her seçim beni başka taraflara sürüklüyordu. Ve ben istediğim hayatta ilerliyordum.
"Bekle beni İstanbul!"
Bu yüksek sesli haykırışıma geçtiğim yerden birkaç kişi pencereden baktı. Şuan benden mutlusu yoktu. Saçlarımı arkama savurup sokağın aşağı tarafına doğru ilerledim.
