Whispers of a hidden love: a mid 80s-90s BL story

Chapter 1: Muling Pagsasama

Panibagong araw nanaman, at wala nang bago. Late nanaman ako, ang lala na Eric ah. Late ka nanaman. 3rd year hs ka na  late ka padin lagi. Hays ano bang bago?

“ Hoy Eric bilisan mo, pati ako na l-late nang dahil sa'yo. ‘Wag ka nang mag reminisce dyan. ”  Siya si Kevin, kababata ko. Classmate ko, and roommate ko.

“ oo na Kevin, 'di maka antay? Hahanap ka lang ng bagong crush run eh. ”

“ hoy! Atleast ako nakaka move on sa crush ‘no, ‘di kagaya mo na hindi padin makalimutan ‘yung crush niya nung second year na taga section faith na si Mr. Cr— ”

“ oo na Kevs tara na dami mo pang chismis dyan, tara na. ”  Kinuha ko na ang bag ko at iba ko pang gamit bago bumaba sa sala, pag labas ko ng kwarto nakita ko sa orasan na may dalawang oras pa pala bago ang aming klase.

“ KEVIN! ”

“ HAHAHAHAHA! ayan apaka lutang kase lagi, halatang palaging nag iisip ng kung ano, or sino. O si Mr. Cris— ”

“ subukan mong ituloy sasapukin talaga kita. ”

“ eto naman, hindi mabiro. Tara na kain na tayo don sa kusina. Nakapag luto na ako at nakapag handa na rin ng pagkain ”

“ aba? Anong meron, ba't ganyan ka ngayon ”

“ wala, masama bang gusto ko mabusog bestfriend ko bago pumasok? ”

“ ‘di naman, ano bang niluto mo? ”

“ ano pa edi all time favorite mo, beef tapa with egg and garlic rice ” (bakit natakam ako - author)

“ ohh, so sweet naman ng batang ito. Tara na don dali ”

“ aba gutom nga. Oh siya tara na. ”

Bumaba na kami ni Eric at dumeretso sa kusina kung nasaan ang mga niluto ko na tanghalian namin, at sa totoo lang. Nakaka miss ‘yung ganito na nilulutuan ko siya ng maka kain. 

Sa'min ni Eric ako ang nakaka tanda, 17 na ako at 15 pa lang siya. Huminto ako sa pag aaral dati due to some family issues and personal problems. And since then sumama na ako kay Eric, and willing naman siyang kupkupin ako.

Kami nalang ni Eric ang naninirahang mag kasama, pareho ng parents namin ay nasa ibang bansa na. At parehas kami na may ayaw na sumunod dun sa kanila, mas gusto namin na dito nalang sa pilipinas mag patuloy ng pag aaral at dito na lang rin lumaki. Dahil na rin sa dito na kami lumaki at dito rin kami sanay, kaya mas pipiliin naming dito nalang sa pilipinas.

“ Eric, may nang aaway ba sa'yo?  Ilang araw akong absent. Kamusta naman? ”

“ wala naman kev— wala naman po kuya Kevin. Okay naman po ako dun. ” sabay lagay ng ulam sa kaniyang plato.

“ salamat. ‘Yung totoo Eric? May nang aaway, nang b-bully o nananakit ba sa'yo sa school?

“ wala nga po kuya, promise po. Tsaka ipapa alam ko naman sa'yo agad if ever eh. ”
“ dapat lang, kase ako na ‘yung kuya mo ngayon. Dahil only child ka ako na kuya mo, kahit na 2y lang agwat natin sa isa't isa. Kapatid na turing ko sa'yo. ”

“ alam ko po ‘yun kuya, and i appreciate it po. ”

“ pero pansin ko, minsan. Nakakalimutan mo na kuya mo ako, hindi mo ako tinatawag sa “kuya” Kevin lang, or Kevs. Tapos sa school pa iba pa pakikitungo mo sa'kin like you do in our house. ”

“ ... sorry po kuya, hindi na po mauulit. ”

“ siguraduhin mo lang ha, ayoko na ng ganon. Understood? ”