Χωρίς Οίκτο 2 Κεφάλαιο ΝΕΜΕΣΙΣ

Κάτι από εμένα...

 Πέρασε καιρός, κάπου εκεί, ξαφνικά και χωρίς κάποιο λόγο ήρθε η Αντιγόνη, η νεότερη Αντιγόνη, ζητούσε δικαίωση για ότι στερήθηκε.

Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να γαληνέψει την ψυχή της, αν θα καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο της Άννας, αν θα το καταφέρει με τον ορθό τρόπο ή αν θα ακολουθήσει τον τρόπο της μητέρας της, εγώ, όπως εύχομαι και εσείς να είμαστε εκεί να δούμε την ολοκλήρωση της ιστορίας.

 Ομολογώ πως αυτή η ιστορία είναι από αυτές που ξεχωρίζω και αγαπώ, ίσως γιατί σε αυτή την ιστορία είμαι εγώ.

 Το χωρίς Οίκτο είναι το μυθιστόρημα που έγραψα και με έκανε να νοιώθω ιδιαίτερη χαρά αλλά και ταυτόχρονα αγανάκτηση, αγανάκτηση για όσα συν έβαιναν, πόσο ειρωνικό είναι αυτό;

Εγώ ήμουν αυτή που έγραφε την ιστορία ή μήπως τελικά η ίδια η ιστορία με προχωρούσε; 

 Εύχομαι να νοιώσετε την ίδια ικανοποίηση, ακριβώς όπως νοιώθω και εγώ με το τέλος που έχει το Χωρίς Οίκτο 2, άλλωστε το λέει και το ίδιο, ΝΕΜΕΣΙΣ δηλαδή ώρα για απόδωση δικαιοσύνης.

Το μυθιστόρημα είναι ολοκληρωμένο και θα το ανεβάζω τμηματικά, τέλος να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγάπη και την αποδοχή που έχετε δείξει στα έργα μου και ιδιαίτερα στο Χωρίς Οίκτο, εύχομαι να συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την υπέροχη συγγραφική και αναγνωστική σχέση.

Σας αγαπώ και σας εύχομαι καλή ανάγνωση!