Teacher's pet/hyunho

2.0

Selammmmmm😺😺😺

Canım sıkıldığı için yeni bölüm hadi hayırlısı bebekler🙀🙀

Başlayalım😼😼😼

Bu üst üste gelen soruların hiç birini cevap veremedim ağzımı araladım sesim çıkmıyordu sadece elim ayağım titriyordu. Her şey üst üste geliyor ilk önce halüsinasyon sonra bir çeşit stresin vücuda vurması ve hocanın sorularını cevap verememe.

Tanrım ben sana ne hayal kırıklığı yaşattım? Sadece mutlu olmak istiyorum çok şey mi?
Belkide hak etmiyordum...

-------------------------------------------------------------------------

Kendimi bu düşüncelerden atmak için başımı hafif salladım ve çoktan bir cevap bekleyen hocaya baktım ağzımı araladım zor da olsa konuşmayı becermiştim.

"İyiyim hocam teşekkürler"

Gözlerimin içine bakıyordu sanki iyi olmadığımı biliyormuş gibi, sanki zorluk çektiğimi, kendimde olmadığımı biliyormuş gibi.

Ne zaman iyi olacaktım?
Ne zaman yeterli olacaktım?
Ne zaman her zaman bende hata var diye düşünmeyi bırakacaktım?

"İyi olmana sevindim Hyunjin"

Dedi ve öğretmenlerin oturduğu masaya geçip oturdu.
(İsmini üniformadan biliyor)

👅

Sınıf yavaş yavaş dolmuştu, herkes mutlu bir şekilde arkadaşı ile bir yere oturuyorlardı, çoğu ise bana selam verip sohbet ediyordu. Tabi ben onlara her zaman gülümsüyorum. Gerçi derdimi anlatsam kim dinler ki?

Aslında beni mutlu etmek kolaydır, bir küçük çizilmiş bir resim bile beni mutlu eder veya bir küçük paket browni.

Çok geçmeden zaten arkadaşım Changbin de gelmişti onu kocaman bir gülümseme ile karşıladım arkadaşlarım benim ailem gibiydi. Changbin'de bana karşılık verip gülümsedi ve oturdu, yaklaşık 5 dakika sonra hoca yerinden kalktı ve kendini tanıttı.

"Merhaba arkadaşlar, ben Lee Minho yeni fizik öğretmeniyim arada sırada basketbol için spora da gelirim, sizden isteğim sırayla kendinizi tanıtın"

Hayır ama, kendimi tanıtmayı sevmezdim, aslında severdim ama herkesin odağı benken konuşmak bilmiyorum zor geliyordu işte.

Herkes kendini sırayla tanıtıyordu çok zaman geçmeden sıra bana gelmişti, boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.

"Ben Hyunjin, 16 yaşındayım sanat ve basketbol ile ilgileniyorum"

Hoca bana baktı ve güldü.

🏍️

Ders biter bitmez eve gidiyordum evde beni ne karşılıcaktı kim bilir, yaklaşık 10 dakika sonra kapının önüne vardım. Bağırma sesleri geliyordu yeni bir şey değildi hep tartışırlardı, ilk önce kapıyı tıkladım kimse açmadı biraz bekledim yine açan olmadı, en sonda kapıyı kendim açtım o sesten beni duymamışlardı böyle daha iyi.

Hızla odama geçtim, ve yatağıma yattım artık yatak bile yorgunluğumu almıyordu. Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım ama olmadı sadece sağ sola dönüp duruyordum. Daha fazla dayanamadım ve resim masama geçtim ve eşyalarımı aldım, aslında çoğu zaman resim çizerim ama bazı zamanlar vardı, resim çizmeyi sadece içimdeki şeyleri boşaltmak için kullanırdım.