Watching, Waiting

6 0 1
                                    



Pag-upo ko sa paborito kong spot sa café, tinanaw ko ang mga tao sa labas. Same routine, lagi na lang ganito. Sumasandal ako sa bintana, iniinom ang kape habang nagmamasid. Para akong director sa sarili kong pelikula, nanonood ng iba't ibang kwento ng mga taong di ko naman kilala.


Sa tapat ng café, may magkasintahan na magkahawak-kamay. Tumatawa sila habang naglalakad, tila ba wala silang ibang iniintindi sa mundo. Nakita ko pa 'yung lalaki na dahan-dahang inayos ang buhok ng babae. Ang saya nilang panoorin, parang ang simple lang ng lahat sa kanila. Ipinatong ko ang tasa ng kape ko, pilit iniisip kung paano kaya ang pakiramdam na may ganun ka.


Tapos, dumaan 'yung magkaibigan na halos araw-araw ko na rin nakikita rito. Naka-jacket 'yung isa, habang 'yung isa naman, nagkukwento nang animated na animated. Parang walang katapusan ang usapan nila, at sa bawat biro, halos mapahagulgol sila sa kakatawa. Nakangiti lang ako habang pinagmamasdan sila. Ang sarap siguro ng ganun, sabi ko sa isip ko.


Pero kahit gaano pa karaming kwento ang makita ko, lagi kong naiisip—bakit parang wala akong ganyang moments? Bakit parang ako na lang lagi ang tagamasid, pero hindi bahagi ng kwento? Paano ba magkaroon ng connection tulad ng sa kanila? I tried, I really did. Pero palaging may kulang, may distance na hindi ko ma-bridge.


"Excuse me, is this seat taken?" isang boses ang bumalikwas sa akin mula sa pag-iisip. Isang babae, may dala ring tasa ng kape, ang nakatayo sa tabi ng lamesa ko. Nginitian ko siya at umiling. Of course, it's not taken. Walang ibang uupo diyan kundi ako.


She sat down, smiled briefly, and went back to her phone. I sipped my coffee, awkwardly glancing at her. Then, I realized: I'm not the only one people watching today. Iba-iba kaming lahat dito, pero may isang bagay kaming pare-pareho. Lahat kami naghahanap, nag-aabang, nag-iisip kung kailan magiging bahagi ng kwento, at hindi lang tagamasid.Ininom ko ulit ang kape ko, this time, with a bit of hope. 


Maybe one day, I won't just be people watching.

⁂~⁑~⁂~⁑~⁂~⁑~⁂~⁑~⁂~⁑~⁂~

"People Watching" is all about sitting back and watching how people live their lives from afar. It's like just hanging out and checking out what others are doing, how they act, and how they connect with each other. You get to see their emotions and interactions without being a part of it yourself. It's a way to reflect on your own life and how you fit into the bigger picture.





Chapters & VersesWhere stories live. Discover now