Tükeneceğiz | barış alper yılmaz.

1.6

Yeni bölümmm♥️ Yıldıza dokunuverin, lütfen. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Bol bol yorum istiyorum.🫶🏻
Sınır: 35 oy 50 yorum.
.
.
.
"Kapınada yatarım,
camına taş atarım,
alırım kaçarım ben seni yaşatırım." ❤️‍🔥
.
.
.
Barıştan.

Kayalıkların üstünde oturmuş dolu gözlerle izliyordum denizi. Bu sefer giden Derin'di. Bu sefer, Derin gitmişti. Ama benim gidişimle onun gidişi, benzer bile değildi.
Ben bunu haketmiştim. Etrafımdaki her bir sesin arasında kendi sessizliğimle boğuşurken, uzun zaman sonra vaktin geç olduğunu farkedip eve doğru sürmeye başladım.
Kafam yerinde değildi, birkaç ani frenle anca kurtarmıştım kendimi kazadan.

Eve vardığımda Kerem, Berkan ve Yunus toplanmış FIFA oynuyorlardı. Ağlamaklı suratımı silip, burnumu çekip öyle ilerledim salona doğru.
Beni ilk farkeden Berkan oldu.
"Oo Barışım gelmiş." Dedi. Bende zoraki bir gülümsemeyle başımı salladım.
Kerem ve Yunus'unda bakışları bana dönmüştü.
Yunus kaşlarını çatıp baktı bana.
"Lan sen ağladın mı?" Dedi.
Hemen ardından Berkan, "Harbi ağlamış lan!" Dedi. Kerem'den destek almak istercesine ona döndüklerinde Kerem'de "Ağlamış." Dedi dudaklarını birbirine bastırıp kafasını hafifçe salladığında.

İnkar etmedim, hayır demedim. Sarsak adımlarla koltuğa oturdum. Dizlerime dayadım dirseklerimi. Elimle yüzümü kapayıp, ağlamaklı ifademi kapattım.

"Barış! Noldu lan sana?" Diye sordu Yunus.
Berkan'da aynı sorudan yönelttiğinde, cevap verecek halde değildim.
Kerem sırtımı sıvazladı. "Derinle konuştular." Dedi çekinerek.

Kafamı kaldırdım yavaşça. "Keşke konuşmasaydım. İçinde tuttuklarının hepsini söyledi evet, bu iyi. Ama ben kendimden hiç bu kadar nefret etmemiştim lan!" Dedim üzgünce.

"Geçmişi geri alamazsın, gelecek için çabala." Dedi Kerem.

Dikleştim oturduğum yerde.

"Çabalayacağım, kardeşim. Çabalayacağım. Kendime olan öfkem geçmeyecek. Belki Derin'inde geçmeyecek. Ama çabalayacağım. Zorundayım. Köpek gibi seviyorum amına koyayım!"

Üçüde birden gelip sarıldılar bana. Hala mental olarak çok kötüydüm. Ama bunu dile getirmek bencilceydi. Derin benim yüzümden neler çekmişti.. Benimki onun feda ettiklerinin yanında hiçbirşeydi.

Sarılmayı durdurduklarında Berkan komik kişiliğini devreye soktu tekrardan.
"Yemin billah yenge benim idolüm lan! Baksana kediye çevirdi Allah'ın rizeli lavuğunu!" Dedi. Ben dahil hepimiz güldük.
"Ciddi ciddi öyle amk! Derin Yenge oley!" Dedi Yunus.
"Yengeniz mi gerçekten?" Diye sordum masumca.
Berkan boş boş baktı bana.
"Barış regl mi oldun amk. Ne bu masumluk? Ağladın bitti okey. Git şimdi kapısına mı dayanacaksın, dayan. Yengomuzun gönlünü al."
"Kapıya dayanmakla olsaydı keşke.." diye hayıflandım. Kendime.

"Gidiyorum, temelli." Dedim ciddileşerek.
Şaşkın bakışlar bana döndü.
"Ne diyon be!" Diye atıldı Kerem.
"Lan lan lan! Liverpool aklını çeldi değil mi? Galatasaray'ını bırakıyorsun Liverpool için! Allah'ım! Allah'ım! Elin İngilizine yar ediyoruz jokerimizi!" Diye yalandan ağlamaya başladı Berkan.

"Bir sus amına koyayım! Anlat Barış." Dedi Yunus.
"İngiltere'ye gittiğim falan yok lan. Bu evden gidiyorum ben. Derin'in evinin yanındaki eve." Dedim, durumu açıklayarak.

"Taşınıyor musun?" Diye sordu Kerem.
"Aynen öyle kardeşim. Zaten biliyorsunuz yan villalar rahatsızdı Pablo'nun sesinden.
Derin sever köpekleri."