නිම්න මාවත් තැනිතලාව හරියට අඩගහලා ගෙන්නගත්තා.. ඒ හරියෙ අඩියක් අඩියක් ගානෙ පදුරු.. සුදුපාට මල් පිරිච්ච..
සුදු මලක් කඩලා අතට ගද්දිම සමනලයෙක් ඇවිත් වහලා මේකගෙ අතේ..
"එයා ලස්සනයි නේද"
"ම්න්"
"ඌ ඒ පාර කොහෙද ම්ම්"
නිම්නගෙ කැරලි කොණ්ඩෙ වැටිලා මෙච්චර වෙලා වැහිලා තිබ්බ උරහිස්ස උඩ වැහුව සමනලයව පන්නන්න හිතුන මට.. ඒකට කියන්නෙ ජෙලස් නෙවෙයි!
මට ජෙලස් නෑ!!
"අයියෙ අනේ මූ මගෙ බෙල්ල දිගේ යනවනේ"
"මොකද බයද"
"අ-ඔව්නෙ"
මම හිනාවෙලා සමනලයා ගන්න අත තිබ්බත් සමනලයා පියාඹලා ගියා.. මගෙ ඇගිලිතුඩු එයාගෙ බෙල්ල එක්ක යාවෙලා.. මගේ දිග ඇගිලි..
"ම්ම්හ්"
මගෙ ඇගිලි අල්ලන්න ගිහිල්ලා කෙදිරිල්ලක් එක්ක වචන ගොත ගහන නිම්න දිහා මම බලන් හිටියා..
"කෙවින් අයියා තාම අවුලෙන්ද.. ඇයි එයා ඇඩුවෙ"
"ආරව් කැනඩා යනවා ලබන සතියෙ.."
"අනේ අර සුදු අයියද.. උස ලස්සන එක්කෙනා"
"අපි කළුයිනෙ"
"හරි හරි ඉතින්.. ලස්සන අය ලස්සනයි කියලා හැමතිස්සෙම කිව්වම වැඩක් නෑනෙ.. ඒ වටිනාකම අඩුවෙනවා එතකොට.."
"ලස්සන කටහඩක් තියාගෙන කතා නොකර ඉන්නකොටනම් වටිනාකම වැඩිවෙන්නෙ නෑ.. කට වහන් ඉන්න තරමට ඒකෙ වටිනාකම අඩුවෙනවා මිසක්"
පොඩි ඇටයට අපිවනෙ කැතට පේන්නෙ!
"ඇත්තද මහත්තයෝ.. ඒවුනාට හැගීම් හංගං ඉන්න තරමට ඒ හැගීම් නලියනවා කියන්නනම් මහත්තයා හොදට දන්නවා ඇති නේ"
හුටා!
"අන්න හරි මල්ලි..! තව එකක්"
සතීෂයා එහාපැත්තෙ ඉදන් පිස්සු කෝළමක් වෙන්න අරන් හිටියා.. ඌ කරන්නෙ ගින්නට පිදුරු දාන එක.. ඇටයා!
"පල යන්න"
ගහන්න පැන්න මම එහෙම්ම නැවතුනා.. බොරුවට පැන්නෙ.. ඒත් අරූ දුවලත් ඉවරයි..
YOU ARE READING
තත්පර the sec
Terrorඉරෙන් වැඩ දාහක් කරගනිද්දි කවියෝ පද ගෙත්තම් කලේ හදට.. එකත් ඉර එලියෙන් ලස්සන වෙන හදට.. පුංචි පුංචි වතුර බිංදු වැටෙන වැස්සට ගොඩක් අය ආදරේ කලේ පායන වෙලාවට නොසෑහෙන්න වැඩ අරන්.. ඉතින් පද අමුණන ඔයාට ඇයි බැරි අපි වෙනුවෙන් කැප වෙන ඒ කාර්තු,ඒ අයට උපහාර කරන්න...
