20

29 3 0
                                    


Naguguluhan ako at pinoproseso pa rin ang sinabi niya.

Bigla ulit bumalik ang galit ko sa kanya lalo na habang naiisip ko 'yung singsing na tinapon niya. Ang balak ko ay ibalik ito sa kanya. I didn't except that he will really throw it in front of me, with no hesitation! Tumingin ako sa lawa. I sighed and gritted my teeth.

He noticed my anger, so I saw the regret on his face.

"Shall I take you home, or would you like to go back inside?" he asked me softly. I looked away and thought for a bit.

We stayed there for a few minutes. He just let my anger subside. He was just waiting to see what I would do next.

Muli niyang binuksan ang passenger seat nang maglakad ako palapit. Tahimik akong pumasok sa kotse niya. Pumasok na rin siya sa driver seat. He looked at me first before starting the car. Sumandal ako sa upuan at tahimik na pumikit.
Sobrang tahimik ng loob.

"I'm sorry...Are you still mad?" mahinang tanong niya habang nagmamaneho. Nanatili akong nakapikit. Ngayon lang parang umapekto ang alak at pagod. Parang gusto ko na lang matulog.

"Ty told me you want to talk to me. Noong isang araw ko lang nabasa ang message niya. I've been busy kaya hindi ko rin napansin. Hindi ko rin alam na may ibang balita ka na palang nalalaman tungkol sa'kin." he explained.

I quietly observe the dark streets where the illuminated buildings can be seen.
I felt a pang of relief because of what he said. I don't know why my mood suddenly lifted when I found out that he is not the father of Selena's pregnancy.

Ilang gabi rin akong hindi nakatulog dahil doon.
Napabaling ako sa kanya nang pumasok ang kotse niya sa pamilyar na lugar.

I haven't been able to go there for a long time. It's been over a year. It seems like I'm feeling a sense of longing, and suddenly I remembered everything when things were still good between us.

Tinignan ko siya nang tinigil nito ang sasakyan. He unbuckled his seatbelt and look at me.
"Let's talk upstair, dito ka na rin matulog."

"seryoso ka ba?" I asked him sarcastically. Siya na mismo ang nagtanggal ng seatbelt ko at nauna ng bumaba ng sasakyan.

Wala na akong nagawa kaya sumunod na rin ako.
We entered his condo. I recognized its familiar appearance. Nothing has changed. The last time I came here, it was just the same. He didn't change anything.

I stiffened when he stopped in front of me. His height almost towered over me.

I rolled my eyes. Bahagya kong narinig ang mahinang tawa nito. Mukhang nang-aasar pa.

"I have some spare clothes in my luggage. You can use it." Sabi niya.

Nakatayo lang ito sa gilid at hinihintay ako sa kung may sasabihin pa ba ako.

"Okay." Tanging nasabi ko. Tumalikod na rin ito at pumasok sa kwarto niya. Lumapit ako sa luggage niya na nasa sala pa. Kakarating niya lang talaga.
Binuksan ko ang maleta. Konti lang ang dala niyang gamit. Kumuha ako doon ng damit na kadalasan kong sinusuot.

Naupo muna ako sa sahig nang may makita akong mga dried mango doon sa maleta niya.

I can't help but pout to stop myself from smiling. Elias suddenly came out of the room. I looked away when he caught my reaction.

Naupo siya sa sala habang pinapanuod ako na nakaupo sa sahig habang hawak ang mga pack ng dried mango.

Wala akong imik na tumayo at iniwan siya doon para maligo muna.

I found him still sitting where he was earlier. He was leaning against the sofa with his legs slightly apart. He was seriously thinking about something when he was immediately overshadowed by my presence. Tinignan niya ako.

Reaching the star [UNDER EDITING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon