twin wolfs.

-10-

'Janette' zei ik waarschuwend 'dat is niet aardig.'

'Zij was ook niet aardig ze heeft mijn broer gekrabt!'

Selena gromde kort, 'maar hij probeerde mij te kussen!'

'Stoppen' zei ik kwaad 'allemaal.' 'Ik heb iets groters aan mijn hoofd nu!'

'O' zei Janette 'wat dan?'

'Mij' hoorden we zeggen. De vrouw stond in de deuropening, 'toch alfa?'

Ik knikte, 'gaat u zitten.'

Ze ging tegenover me zitten op de bank. Ik ging naast Selena zitten. Die stond op en wou weglopen. Ik pakte haar beet en keek Hank aan. 'Breng haar naar haar kamer.'

Hij knikte, liep naar Selena toe en trok haar mee. De tweeling keek verbaasd naar de vrouw. 'Jamie, Janette' zei ik 'ga naar jullie kamers.' 'Jamie ga niet naar haar toe.'

Jamie sloeg zijn ogen neer en knikte. Daarna liepen ze weg. Ik keek de vrouw aan, 'wie bent u?'

'Jouw schoonmoeder.'

Ik keek Landon aan. Die keek alleen maar naar die vrouw. 'Ar, waarom ging je weg?'

Ze sloeg haar ogen neer, 'ik was bang.'

'Waarvoor?'

'Je weet dat mensen over me denken dat IK de Maangodin ben.' 'Ik was bang dat andere alfa's me gingen ontvoeren.' 'Ik wilde niet dat jij en Lune gevaar liepen.'

'Waar verbleef je al die tijd?'

'Bij het meer.'

'Maar... hoe kan dat?' 'Ik was daar iedere volle maan.'

Ze knikte, 'dat weet ik.' 'Lune zag ik ook een paar keer.' 'Daardoor wist ik hoe sterk ze wel niet was.'

'Voor een weerwolf is ze zwak' mompelde ik 'mentaal is ze supersterk.'

Ze keek me aan, 'en jij ontvoerde haar.'

Ik knikte, 'maar nu kunnen we daarom lachen.'

Ze knikte, 'en de kinderen weten die het al?'

'Jamie en Janette hebben het vandaag te horen gekregen.'

'En wie was dat meisje?'

'Selena dochter van alfa James, die trouwens nu dood is, ze is de mate van Jamie.'

Lune
Ik ijsbeerde langs de waterkant. Er schoten zoveel vragen door mijn hoofd. Als die vrouw echt mijn moeder was... Waarom was ze dan niet naar ons te gekomen? Waar was ze al die tijd geweest? Waarom kwam ze nu naar ons toe?! Zoveel vragen en alle antwoorden lagen thuis. Ik moest wel terug. Ten eerste vanwege de antwoorden ten tweede vanwege Selena. Ik had medelijden met haar. Ze was helemaal alleen. Ik had Kira nog. Ik hoorde een huil. Er stond een bruine wolf bij de rand. Ik maakte contact en vroeg: Koran?

De wolf grromde kort, Lulu je moet mee naar huis.

Ik knikte en liep samen met hem naar de schuur. Hij transformeerde zich als eerste terug en kleedde zich dus ook als eerste aan. Daarna deed ik dat. Toen ik beneden was keek Koran me aan, 'waarom liep je weg?'

'De wolf die ze vonden Ko is mijn moeder.'

Hij keek me vol verbazing aan, 'dan moesten we maar eens terug, niet?'

Ik knikte en liep met hem mee naar de auto. Toen we terug waren in de stad kwam Rick het huis uit gerend. Hij trok.me meteen in een omhelzing. Toen hij me losliet zei hij: 'je had belooft om het nooit meer te doen!'

Ik knikte, 'sorry.' 'Maar...waar is ze?'

Die vraag werd al beantwoord toen op dat moment de deur openging en mijn vader en moeder naar buiten kwamen lopen. Mijn benen wouden wegrennen maar mij verstand zei iets anders. Ik verzamelde al mijn moed en liep op hen af. Mijn moeder glimlachte, 'hallo Luna Lune.'