De Nederlandse geloofsbelijdenis

Artikel 19

Van de vereniging en het onderscheid der twee naturen van Christus in één persoon

Wij geloven, dat door deze ontvangenis
de Persoon des Zoons onafscheidelijk verenigd
en te zamen gevoegd is met de menselijke natuur;
zodat er niet zijn twee Zonen Gods, noch twee personen,
maar twee naturen in een enigen persoon verenigd;
doch elke natuur haar onderscheiden eigenschappen behoudende.

Gelijk dan de Goddelijke natuur altijd ongeschapen gebleven is,
zonder beginsel der dagen of einde des levens, (Hebr. 7:3)
vervullende hemel en aarde,
alzo heeft de menselijke natuur haar eigenschappen niet verloren,
maar is een schepsel gebleven,
hebbende begin der dagen,
zijnde een eindige natuur,
en behoudende al hetgeen dat een waar lichaam toebehoort.
En hoewel Hij haar door Zijn verrijzenis onsterfelijkheid gegeven heeft,
nochtans heeft Hij de waarheid Zijner menselijke natuur niet veranderd,
dewijl onze zaligheid en verrijzenis
mede hangen aan de waarheid Zijns lichaams.
Doch deze twee naturen zijn alzo te zamen verenigd in één persoon,
dat zij ook zelfs door Zijn dood niet gescheiden zijn geweest.
Zo was dan hetgeen Hij stervende in de handen Zijns Vaders bevolen heeft
een ware menselijke geest, die uit Zijn lichaam scheidde,
maar intussen bleef de Goddelijke natuur altijd verenigd met de menselijke,
ook zelfs toen Hij in het graf lag;
en de Godheid hield niet op in Hem te zijn,
gelijk zij in Hem was toen Hij een klein kind was,
hoewel zij zich voor een kleinen tijd zo niet openbaarde.

Hierom bekennen wij, dat Hij waar God en waar mens is:
waar God, om door Zijn kracht den dood te overwinnen,
en waar mens, opdat Hij voor ons zoude kunnen sterven
uit de zwakheid Zijns vleses.