ერთი სუსხიანი დილა გათენდა.დიდ სახლში მცოლოდ 1 პატარა ოთახი თუ კაშკაშებდა და მხოლოდ ამ ოთახიდან გადიოდა სითბო,ამ ოთახში პატარა თინეიჯერი წყვილი ერთმანეთს უყურებდნენ და ეეთმანეთის თვალებში იძირებოდნენ.
-ჰობი ყოველ დილას ხომ ჩემს გვარდით გაიღვიძებ?და ასეთ ბედნიერ დილას მაჩუქებ?
-რათქმაუნდა პატარავ მხოლოდ ერთი წელი მხოლოდ ეს დაწყევლილი წელი მაცადე და შემდეგ ყოველთვის ერთად ვიქნებით.
-ჰობი მიყვარხარ.
-მეც ჩემო ანგელოზო.
გოგონა მიჭის მკერდს უფრო მიეკრა და თბილი კოცნა აჩუქა.
-შენ ჩემი ყველაზე დიდი იმედიხარ.
-რა თქმაუნდა შენი შერქმეული სახელიც ხომ ამას ნიშნავს.
ბიჭმა გოგოს ცხვირზე აკოცა და თავი ისევ ბალიშზე დადო.
-ჰობი ასე მგონია რომ ყველაფერი ისე არ წავა როგორც ჩვენ გვინდა,ასე მგონია ოდესღაც მიმატოვებ.
-პატარა ქალბატონო კიდევ იტყვი ამას და დაგსჯი.
-მაინც როგორ?
-ძალიან გაინტერესებს?
-ჰმმმმ დავფიქრდეთ.კი.
-კარგი.
ბიჭი ადგა საწოლიდან და გოგონას ზედ დაახტა.
-ჰობი მეღიტინება გთხოვ შემეშვი
-ხომ ძალიან გაინტერესებდა როგორი იყო დასჯა ხოდა,მეტს მიიღებ.
-გთხოვ.
წყვილი კიდევ კარგ ხანს იცინოდნენ მაგრამ ყოველ ბედნიერ დღეს რაიმე ცუდი ყოველთვის ხდება.ოთახში მშობლები ვარდებიან და თავთ-თავიანთ შვილებს სახლში მიათრევენ.
-დედა.....დედა გამიშვი გთხოვ.
-რო დაორსულდე სად მიდიხარ?
-მამა გთხოვ მე მასთან მინდა ყოფნა.
-ამ გოგოსთან არ იქნები გასაგებია?
-მა გთცოვ ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს.
გოგონამ ბოლო ხმაზე დაიყვირა.
-ჰანა რამდენჯერ გითხარი რო თქვენი ერთად ყოფნა არ გამოვა?
არც ქალმა დააკლო ყვირილი.
-იცოდეთ ერთმანეთს არ დაგვაშოროთ თორემ ორივე ძალიან ინანებთ.
