The Gap Between Us (Under Revision)

Chapter 38

Naglakad ako papauwi sa bahay ni Sandro at kakatapos lang ng klase namin ngayon, ineexpect ko na uuwi ako na wala parin si Sandro at kailangan ko na agad mag saing ng kanin dahil kakain na ko ng lunch I just have to cook my own meal, when I reached the house I saw Sandro's car parked inside the house, Sandro's home?

I hesitated for a second kung papasok ba ko sa loob o hindi dahil sa naging pag uusap namin kagabi, I don't know how to face him, pakiramdam ko may nagbago ulit sa dynamics ng pagkakaibigan namin.

Pero bago ko pa maisipang umalis, may narinig akong tunog ng kaldero, ibig sabihin may tao sa loob ng bahay, I opened the gate and went inside and peaked at the window dahil natatakot ako na ibang tao ang nandito o kaya kaibigan na bumisita kay Sandro, while peaking, there I saw Sandro cooking, napa buntong hininga ako. Si Sandro nga.

Abala sa pagluluto si Sandro sa loob. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan—siguro dahil sa usapan namin kagabi, o baka dahil sa mga nararamdaman ko para sa kanya na parang mas lumalim pa mula noong inamin kong may gusto ako sa kanya. Pero sa kabila ng lahat, nandito pa rin ako, at heto si Sandro, nagluluto ng parang wala lang nangyari kagabi.

Pumasok ako nang dahan-dahan, at narinig kong tumigil ang tunog ng paghalo sa kawali. "Lorraine, you're home," bati niya, nakangiti nang lingunin ako. "I made lunch for us. Sinigang, I thought I'd surprise you with a good meal when you get home." 

Hindi ko maiwasang mapangiti, kahit medyo awkward pa rin dahil sa nangyari kagabi. "You didn't have to do that, Sandro," sabi ko, pero totoo lang, na-appreciate ko talaga. Sinigang pa talaga—paborito ko.

"Of course, I wanted to," sagot niya, nagpatuloy sa paghalo ng sabaw. "After everything... I just thought I'd make your day a bit better."

I can't stop myself from smiling because I appreciate that he thought about me. "Well, I appreciate it Sandro, thank you at sabayan mo na rin akong kumain." Sambit ko.

"Oo naman no sasabayan kitang kumain, just wait for me to finish cooking this, you can wait for me at the dining area, or kaya mag bihis ka muna." Wika ni Sandro and I can't stop smiling, totoo bang gusto nga ako ni Sandro? Why is he being like this towards me?

"M-mag aayos muna ako sa taas." Nauutal kong sabi but he just kept smiling while cooking, naweweirdohan ako kasi hindi ako sanay na ganito si Sandro. "Okay, I'll wait for you here." Sagot nya at umakyat na ko sa kwarto ko at pagkasara ko ng pinto ay napasandal nalang ako at napa buntong hininga, napasabi nalang ako sa sarili ko na shocks, ganyan na yung pakikitungo nya sakin.

Mas lalong tumibok ng malakas yung puso ko nang maisip ko muli ang nakangiting labi ni Sandro, he looks so handsome, sa pag ngiti nyang yon mas lalo akong kinakabahan na harapin sya. Pagkatapos kong mag bihis ay bumaba na ako kaagad, when I arrived at the kitchen Sandro was setting up the table with utensils and plates, the food seems hot at napatingin sya sakin nang makababa ako.

"Kumain ka na Lorraine, baka nagugutom ka na." Wika ni Sandro nang maupo ako sa table. "Well, thank you so much Sandro ha, pinagluto mo pa ko nyan." Pagpapasalamat ko.

"Welcome Chanti, since day off ko ngayon maganda na rin na ipag luto kita, besides, matagal na rin ako hindi nakakapag luto at kadalasan ay nag papadelivery nalang ako ng kakainin ko." Sagot ni Sandro at nagulat ako nang tinawag nya ko sa nickname ko.

"Y-you called me Chanti?"

Tumawa si Sandro, mababa at mahinhin, na lalong nagpatingkad sa aura niyang pogi at mature. "Of course, you can also call me Ferdie, how about that?" 

Napangiti ako, pero may halo pa ring hiya. Ang lakas ng dating niya—hindi lang dahil sa hitsura kundi pati na rin sa confidence niya. "Ferdie... I missed calling you Ferdie."