Beni DE Sevin -Aile kurgusu-

1

Anne yalvarırım yapma anne"diye yalvardım ama durmadı saçlarımı tuttu ve kulaklarımın ucuna kadar biçimsizce kesti elindeki saç tutamina baktığımda gözlerin dolmuştu saçlarımı sırf annemin eli değdi diye uzatırken o saçlarımı acimadan kesmi ,o kadın benim öz annem bile değildi benim öz annem ölmüştü babam da bu kadınla evlenmiş ve beni ona anne demeye zorlamıştı

Sözde beni seviyor bana değer veriyor ve ben onun canıydım ama gerçekte beni süründürüyor acımıyor dövüyor sövüyorlardı

Ağlayarak kesilen siyah saçlarıma baktım saçlarımı o kadının elinden çektim ve hızlıca Bodrum'a girip kapıyı kitledim Bodrum'da küçük bir lamba vardı onu yaktım hemen çünkü ben karanlıktan korkardım

Elimdeki uzun siyah kesilmiş saçlarıma bakıyor dalginca düşünüyordum

Ben tüm bunları hak edecek ne yapmıştım

Neden beni sevmemislerdi

Ben ne yapmıştım da beni doğmadan reddetmislerdi

Benim suçum neydi benim hatam doğmak mıydı

Ağlıyordum hemde öyle bir ağlıyordum ki ellerimi ağzıma bastırmış sesim cikmasın diye bastirirak ağlıyordum

Yaşamak istemiyordum ben sevilen değil reddedilendim

Ölmeyi bekleyen bir ruhtum ben

Bir saat kadar agladiktan sonra elimin tersiyle gözyaşlarımi sildim aynanın kırık olan aynanın karşısına geçtim ve saçlarıma baktım

Erkek gibi olmuştum

Kısa saçlarım bir karışı geçmiyordu
Ben ölen annemin prensesiydim ama onlar benim hayatımı mahfetmiş annemden kalan son şey olan saçlarımı da kesmişlerdi mavi gözlerim şişmiş burnum ve yanaklarım ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu

Elime makası aldım ve saçlarımda ki kesikleri düzelttim öyle berbat kesmişti ki bir tarafı uzun bir tarafı kısaydı saçlarımı düzeltmek için keserken de ağlamıştım

O gün anlamıştım ki artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı

.....

Kural bir güçlü durucaksın Gökçe  sana zarar veremeyecekler

Ağlama yada gece yatağa yatarak  elinle ağzını kapatarak ağla ki sesin duyulmasın

Sana acımasınlar sana acıyanlar canını yakar Gökçe

O günden sonra bir serseri gibi oldum her kavgaya giriyordum bir ara bıçaklanmıştım bile ama küçük bir sıyrıktı

Ailem dediğim insanlara gelince yine aynı kişi oluyordum belki beni severler diye ama onlar daha beter oluyordu hatta kot pantolondan vazgeçememe sebeplerimden biri ise kollarıma değil yüzüme değil bacaklarıma ve karnıma izlar bırakmalarıydo

Onlardan nefret ediyordum

.......

Gözlerimi yine acılı bir sabaha açtım mutfağa gidip birşeyler hazırladım siyah bol tişörtümü ve siyah bol pantolonunu giydim daha önce birinden çaldığım siyah şapkayı taktim kapatıcıyla yaralarımı kapattım ve okula doğru yol aldım