22 yaşındaki Lal büyük bir yokuşun içinde kayboldu.. abisi Alaz hapsedildi ve nedenini bilmiyor.. ancak Lal'in baş'i tehlikelide abisinin düşmanı Dante "Costa" diye bir çetenin sahibi Lal'in peşinde. Bunun yüzünden Lal "Park" diye bir çetenin üyesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lal Çakar:
Evet , işte o büyük gün gelmişti.
Sonunda abimi o cehennemden kurtaracaktım! Abim ilk başta bizim plana karşı hiç sıcak kanlı değildi , ama sonradan detaylı bir şekilde anlatmıştık ve abimin fikri değişmişti. Aklıma her türlü kötü şeyler geliyordu , ama ya cidden o kötü şeyler gerçekleşirse? Ya yakalanırsak? Ne olurdu o zaman? Bunlarin gerçekleşmemesi için aklimdaki bildiğim tüm dualari okuyordum.
Ara sira ya hiç Türkiye'ye gelmeseydik o zaman hayatim daha iyi olabilirmiydi diye düşünüyordum? Eğer Türkiye ve Amerika birleşik devletleri arasındaki yaşamlara bakarsak Amerika Birleşik Devletlerinde daha rahat yaşayabilirdin.
Abimi o cehennemden kurtaracaktim bügün ve bundan gurur duyuyordum. Abimle küçüklüğümüzden beri çok iyi anlaşıyorduk, özellikle son annem ve babam ile olanlardan sonra daha çok yakın olmuştuk. Ben abim için ölürüm ve o benim için ölür ikimizde bunu çok iyi biliyorduk. Bana yapılan abime yapılmıştır , abime yapılan bana yapılmıştır bunu herkes çok iyi biliyordu ve bilmeleri gerekiyordu, ama gördüğüm kadarıyla bunu Alessandro Costa anlamamıştı. Bende bu yüzden abimi bir katil olan gösteren ipucuları çözecektim ve ben abimin katil olmadigini adim kadar emindim.
Karşımdaki odamdaki uzun bir aynaya bakıyordum ve aynada güçlü bir kadin görüyordum , lakin bu güçlü bir kadin bugün intikamının ilk adimini atacaktı. Park çetenin operasyon olduğunda giydikleri kiyafeti giymiştim , çünkü tam 1 saat sonra ilk operasyonuma giricektim. Vüçütümü kaplayan siyam bir jumpsuit'e benzeyen bir kiyafete benziyordu belimdeki kemerin içine silahimi ve biçağimi koymuştum ve özellikle su koymuştum. Saçimi bir topuz yapmiştim ve bitmişti. Hazırdım.
İlk operasyonum olacaktı , lakin bu operasyon sırasında ben ve ha-na kaybolucağız , çünkü operasyon sirasinda derhal Hapishaneye doğru yol almamız gerekiyor , ama bunu sessiz bir şekilde yapmamız lazım bizi gören olmamalı. Bunu gizlice yapmamiz gerekiyordu ve biz bunu başaracaktık bunu biliyordum , abimi o hapishaneden kurtarmak için her şeyi yapardım. Ha-na ile orta noktamızı anlaşmıştık , operasyon konumuna gitmek için takimim ile beraber arkada en az 30 kişi sığına bilen bir araç ile gitmemiz gerekiyordu , lakin toplanmadan önce ben ve ha-na beraber hapishaneye yol alacaktık. Ha-na'ya göre 30 kişilik bir takim bizim kaybolduğumuzu anlamayacaktı. Umarım ha-na hakli çıkar.
Ve son olarak Park üyelerine özel bir ayakkabı aldım elime , Hyun-wook'un dediğine göre bu ayakkabı benim koşmamı hızlatıyordu. Ne kadar doğru bilmiyorum. Ayakkabıyı yere koydum ve yavaş yavaş giymeye başladım , giydiğim sirada aslinda baya bir pahalı ayakkabı olduğunu anladim. Bu ayakkabıyı ben göz bebeğim gibi bakacaktım, bundan emindim. Giydikten sonra aynaya yeniden baktım. Ben artik bir Park üyesiyim ve bunu şu an tam olarak görebiliyordum ve hissedebiliyordum.
