" နင္လူေ႐ြးေတာ္တယ္သိလားရဲႀကီး "
" ဘာကိုၾကည့္ေျပာတာလဲနင္တို႔က "
မနက္ကတည္းက ေမးခြန္းေပါင္းစြာနဲ႕ ေမးလာခဲ့တာ။ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္အထိ စကားအမွ်င္မပ်က္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြ။ မနက္ကတည္းက အကို႔ကိုျမင္ၿပီးေတာ့ အခုထိစကားစျမႇုပ္ျပန္ေနက်တဲ့သူမတို႔။
" နင့္ဘဲႀကီးက ႐ုပ္ကလဲမိုက္တယ္ကြာ။ မိန္းကေလးေတြအႀကိဳက္ျဖစ္တဲ့အရပ္၊ အရပ္ကလဲရွည္တယ္ကြာ။ ေနာက္ၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္လုံးကို နင္ေသခ်ာၾကည့္မိလား။ သူ႕လက္မွာအေၾကာေတြေလ။ အဲ့လိုအဆင္မ်ိဳးနင္ရွာတက္တယ္ေနာ္။ အားက်လိဳက္တာရဲႀကီးရာ။ "
" ငါ့ဘဲႀကီးမဟုတ္ေသးပါဘူး။ ငါ့ဘက္ကတဖက္သတ္ႀကီး။ ဟိုကျဖင့္ငါ့ကိုရွိတယ္လို႔ကိုမထင္ဘူး။ နင္တို႔သိလား။ သူနဲ႕ငါကေလ ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနတာ။ သူကလဲအႀကီးဆိုၿပီး ငါ့ကိုတစက္ကေလးမွ ေလ်ာ့မေပးဘူးဟာ။ စေတြ႕ကတည္းကေန အခုခ်ိန္ထိပဲ။ လမ္းမွာလဲရန္ျဖစ္လာတာ မနက္ကနင္တို႔ေရွ႕ေရာက္တဲ့အထိပဲေလ။ နင္တို႔အျမင္ပဲ။ "
" အမေလး ဒါေလးမ်ားဟယ္။ နင္ေတာင္အျမင္ကပ္တယ္ဘာညာေျပာၿပီး ရင္ခုန္ခဲ့ေသးတာပဲ။ ဟိုကဘာအသားနဲ႕ထုထားတာမို႔လဲ။ ေရးကမဆင္းေတာ့ ျမႇောင္းေဖာက္ေပးလိုက္ေပါ့။ "
" ဒါေတြနင္ကြၽမ္းပါတယ္ရဲႀကီးရာ။ "
" ဘုရား "
ပြင့္ေတာ္မူၿပီးေသာဘုရားအဆူဆူသာမက မပြင့္ေတာ္မူေသးတဲ့ဘုရားကိုပါ ရဲရင့္ေရာင္တမိသည္။ ေဘးလူၾကားရင္တမ်ိဳးထင္ကုန္ၾကမည့္စကား။ ရည္းစားေတာင္တစ္ခါမွမထားဖူးေသးတဲ့သူ႕ကို ဘယ္လိုယြထရမလဲဆိုတာကို ကြၽမ္းက်င္သတဲ့။ ကိုယ့္ဘက္ကစၿပီးစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္လိုမ်ိဳးလႈပ္ရွားၿပီးလမ္းခင္းရမလဲဆိုတာ ရဲရင့္ေရာင္မသိပါ။ ဒါကိုအတင္းႀကီးေျပာခ်ေနတဲ့သူမတို႔ကို ရဲရင့္ေရာင္မေက်နပ္ခ်င္ပါ။ ေရလာျမႇောင္းေပးလုပ္ရမွာကိုေတာင္ ဘယ္လိုစရမလဲမသိတဲ့သူ႕ကို မစီးတဲ့ေရကိုျမႇောင္းေဖာက္ေပးရမတဲ့ေလ။ လြန္းၾကဴးလိုက္တဲ့စကား။
" နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာ္။ ငါ့ကိုအတင္းေစ်းခ်ေနတာလား။ ငါကနင္တို႔သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေနာ္ သတိလဲထားၾကပါအုံးဟ။ "
