Teacher's pet/hyunho

5.0

Selamın aleyküm🧛🏻‍♀️🖤❤️

Nasılsınız? Bende iyiyim teşekürler

Başlayalım mı

Dediği şeye göz devirdim dinlediğimiz zaman tatilde, ders mi yapacaktık? Ayağa kalktım ve mutfağa doğru yürüdüm.

-------------------------------------------------------------------------

Küçük bir tabak hazırladım chips sos ve içecek, onun ne yaptığına baktığımda film seçiyordu. Onlaa film izlemek bu kadar heycanlanmam normal değildi tanımıyordum bile onu, ama kendimi yanında iyi hissediyordum normal miydi? Belki hayır ama o iyi birine benziyordu.

En önemlisi beni olduğum gibi kabul edip yardım etti, bunu ailem bile zorla yaptı, yapmadıkları zamanda oldu. Belki bu sefer birinin yanında mutlu olacağım kim bilir?

Bu düşüncelerden bir şekilde kendime geldim ve hazırladığım her şeyi koltuğun önünde olan masaya koydum, beğendi mi diye ona baktığımda gözlerinden mutlu olduğunu anladığım bir ifade ile karşılaştım, acıkcası bunu bekliyordum.

Fazla bekletmeden yanına oturdum ve yapacağı hamleyi bekledim. Bardağımı doldurup bana verdi ve mutfağa gitti. Neyi beğenmedi, güzel de gözüküyordu? Neyi berbat ettim yine? Gerçekten kusursuz sanıyordum...

Iki üç dakika sonra sonra o geldi elinde başka bir içecek ile geldi az çok ne olduğunu biliyordum, ama sormayacaktım.

"Ne oldu mutsuz gibisin?"

Bu aninden gelen soruyla başımı ona çevirdim ve sorun yok derecesine kafamı salladım.

🐬🦄

Minhonun seçtiği bir korku filmiydi korkunç değil desem yalan olur aslında ben korku filmleri sevmezdim. Nedenini bilmiyorum belki normlarde de fazla korkunç olaylar yaşadığım için olabilirdi.

Minho'ya doğru baktığımda hiç etkilenmiş benzemiyordu. Bir insan böyle bir filmden nasıl korkmazdı?
Belki hayatı bir korku filmden ibaretti, belki benim gibi hayatı en zor şekilde yaşıyordu. Olsa bile çok güçlü bir karaktere sahipti, yada öyle gözüküyordu? Peki benim hayatım? Başkasını değilde kendimi düşünmeyi aslında bir nevi yapıyordum ama sadece kusurlarımı düşünebiliyordum.

Aslında ben kimdim?

Nasıl bir insanım?

Bunları ne zaman öğrenecektim?

Bunları ona bakarak düşünmemek iyi bir fikir değildi, o güçlü nerde nasıl davranacağını bilen bir insandı peki ben?
Sadece acı çekmek için doğan bir beden mi? Aklımdaki sesler susmalıydı susmak zorundaydı. Sonucların iyi olmadığını bile bile beynim bunu devam ediyordu. Başımı hafif salladım ve filme odaklandım. Sona doğra gelen filmi bitene kadar bakamaya çalıştım.

Çok geçmeden seçtiğimiz bitmişti ilk defa onla dolu dolu zaman geçirmiştim, o da benim onu düşündüğüm gibi beni düşünüyor muydu? Belki evet belki hayır. Ayağa kalktım oda kalmıştı ona pek odaklanmadan eşyaları götürdüm, oda arkamdan gelmişti. Kirli bulaşıkları bulaşık makinesine koyduktan sonra ikimizde koltuğa yayılmıştık. Gözlerinin benim üstümde olduğunu hissediyordum ama içimden ona bakmak gelmiyordu.

"Hyunjin konuşmak ister misin?"

"Neyi konuşacağız"