ZOR ZAMANLAR (OneShot)

ZOR ZAMANLAR

Keyifli okumalar dilerim...🩵

2024 yazı

Soyunma odasında soğuk rüzgarlar esiyordu, kimse ağzını açıp tek kelime etmese de hemen hemen hepsinin gözleri birçok şeyi anlatıyordu. Aile gibi hissettiren, sevgi dolu bu takıma ne oldu, nasıl oldu, ne zaman oldu gibi tonlarca soru geliyordu insanın aklına ama bunların hiçbirine hiç kimse net bir şekilde; 'şu oldu, şöyle oldu ve şu zaman oldu' diyemezdi. Kimse anlamıştı, bir anda bir şeyler oluvermişti ve gülüp eğlendikleri, birbirleriyle şakalaştıkları bu soyunma odası artık soğuk, neşesiz ve soluk bir yere dönüşmüştü...

Ebrar, Cansu, Ayça ve İlkin... Bir zamanlar Zehra'yla gülüp ağlayan insanlar, en yakınları, gözünden bir damla yaş düşecek olsa buna sebep olanı aldığı her nefes için pişman edecek dostları, sürekli birlikte vakit geçiren bu insanlar artık bir araya gelemez olmuştu. Hepsi odanın bir köşesinde toplanıp hazırlanırken Zehra'nın en uzağında olmaya gayret ediyorlardı. Saha dışında hiçbiri onunla konuşmuyordu. Bu onların seçimi değildi, böyle olmasını onlar istememişti ama Zehra hiçbir şeye engel olmadığı gibi buna da engel olmamıştı. Bir zaman 'her şeyi' olan bu insanlar sanki hiç hayatına dahil olmamış gibiydi...

Kaptan, Eda ablaları, her zaman bir abla, anne gibi yaklaşmaya çalışan, ellerinde büyüdükleri o kadının bakışları bile Zehra'ya karşı o kadar soğuktu ki gören herkesin içini titretiyordu. Herkes Zehra'ya uzak durup, mesafe koyarken; Eda çok çabalamıştı böyle olmaması için ama başaramıştı. Ne kızlara engel olabilmişti ne de Zehra'ya attığı adımlara bir karşılık bulabilmişti. Her şeye rağmen yine de pes etmemiş ve köprü olmaya çalışmıştı ta ki bir süre önce yaşanan olaylara kadar. Bir oyuncusunun canı böylesine yanarken üstelik bu bilerek yapılırken Eda da cephe almaktan geri duramadı...

Zehra... Herkesin gözdesi, herkesin büyük bir gelecek gördüğü genç, güzel ve yetenekli orta oyuncu. Tüm takım arkadaşları için özel bir yere sahipken ansızın her şeyi tepetaklak eden bir çift yeşil göz. Bir kişinin kalbini yerinden sökerken diğer takım arkadaşlarından da birer parçayı söküp alan Türk Duvarı... Zehra; herkesten uzak yalnızca Mile'ye yakın olan...

Hande, bir zamanlar takımın neşesi ve enerji olan gamzeli. Şimdilerde takımla ne kadar az vakit geçirse o kadar iyi diye düşünerek yemeklere bile son dakikalarda inen, antrenmanlara kıtı kıtına inip antrenman bittiği gibi ortadan kaybolan, takım otobüsüne herkesten önce giden ve herkesten önce inen Baladın. Önceden herkesle yakınken şimdi herkesten uzak olan, kalbi yerinden sökülen kişi. Her şeye rağmen ona bunu yapan kişiye şefkatle bakan, içindeki yangınların kendinden başka kimseyi yakmasını istemeyen terk edilmiş aşık...

Her şey güzel giderken nasıl buraya, bu noktaya geldiler gibi soruların cevapları birkaç öncesinde gizliydi.

~flashback~
Milli Sezonun Başları

Hande zor bir kulüp sezonunu geride bırakmıştı. Kulüple yaşadığı sorunlar, yediği linçler bir yana bir de aldığı tehdit mesajları vardı. Kulüp sezonunun başlamasının üzerinden birkaç hafta geçtikten sonra bir hesaptan saçma sapan yorumlar almaya başlamıştı başta önemsemediği bu yorumlar zamanla tehdide dönmüştü. Başta bunları da önemsemedi Hande, her zaman olduğu gibi dünyayı elindeki klavyeyle yöneten birkaç salak olduğunu düşündü ama işin aslı pek öyle değildi. Sosyal medya üzerinden başlayan tehditler, telefon aramalarına, kapıya ve kulübe bırakılan notlara dönmüş hatta fiziki takip boyutuna ulaşmıştı.

Hâl böyle olunca Hande'nin mental olarak çökmesi de kaçınılmaz olmuştu. Tüm bu süreçte ona en iyi gelecek insan sevgilisiydi elbette. Başlarda her şey yolundaydı. Zehra, Hande'ye destek oluyor, onu rahatlatıyordu. Çocukluktan itibaren tanışan ikili 2017 senesindeki U23 Dünya Şampiyonası'ndan beri sevgiliydi. Zehra, Hande'yi rahatlatıp, bu süreci en az hasarla atlatması için çabalıyordu. Farklı kulüplerde oynayıp, farklı kamp süreçleri, farklı takvimlere sahip olmalarına rağmen bulduğu her fırsatta soluğu Hande'nin yanında alıp ona destek oluyordu. Tüm kulüp sezonu boyunca bunu yapmaktan bir an olsun vazgeçmedi Zehra.