YARA İZLERİ - YARI TEXTİNG

4.BÖLÜM

Hayat benim hayatım olsada yirmi üç yılık hayatımda bir kez olsun karar hakkı tanınmamıştı bana tam kendi hayatımın iplerini elime aldığım günü kutlamak istemişken hayatımın tekrar yönetilmesine izin veremezdim.
"O senin hiçbir şeyin değil, delirtme beni!" sinirden boynundaki damarların belirginleştiğini fark ettim. Ona bakmak yerine sol bacağından yaraladığım adama çevirdim kafamı "Anahtarı ver!" bacağını tutarken Arav'a baktı. Sesimi biraz daha yükseltip "Sana Anahtarı ver dedim!" Arav arkamdan kısık bir sesle "ver" dediğinde adam cebinden çıkardığı anahtarı ayağımın altına attı. Atığı anahtarı alıp, Arav'a döndüm anahtarı ona fırlattıp "Zincirleri çöz" dememle derin bir nefes aldı. Arkasına dönüp zincirleri çözdü. Zincirleri çözmesi ile kendine az da olsa gelmiş olan Bars yavaş adımlarla bana doğru geldi. Yanıma gelir gelmez ellerini yüzüme çıkartıp yüzünü yüzüme eğdiği gibi dudağıma ufak bir buse kondurdu. Arkaya bakma dürtüsü ile baktığımda Arav'ın elini yumruk yapmış bize bakıyor olduğunu gördüğümde gözlerinin içine bakarak geri çekilmek için arkaya adım atmış olan Bars'ın ensesinden tutup dudağına yapıştım. "Yeter!" Diyen Arav ile Barsla ayrıldık. Arav bize doğru adım attığında silahı ona doğru tutup "Sakın! Biz gidicez sende bir daha karşımıza çıkmicaksın" histerik bir kahkaha deponun içinde yankılandığında sadece yüzüne baktım
sinirden olsa gerek boynundaki damarları kabarmıştı "Demin yaptığın şeyin bedeli ağır olucak kedicik" soruma cevap vermek yerine söylediği şeyle derin bir nefes alıp başımı sağa sola saldım. Ne sanıyor kendini bilmediğim bir adam beni ona borcu karşısında verdi diye boyun eğiceğimi mi? yada sevgilimi öpmek için ondan izin alıcağımı mı? Ne diye vurmuyorum ki bu pisliği. Ona doğrultuğum silahı sağ ayağına denk gelicek şekilde sıktım. Kurşunun etkisi ile yere düştüğünde diğer adam'a nazaran acı içinde kıvranmadı dişlerini sıktığını kasılan çenesinden anlamak zor değildi.

"Derin!"

Dişlerinin arasından söylediği ismimle yüzüme alaycı bir üzüntü ekleyerek ona bakıp dudaklarımı büzdüm. "Kıyamam acıdı mı" Bars kolunu omzuma atarak beni göğsüne çekerek alnımdan öptü. "Benim asi sevgilim" Arav ayağını umursamadan ayağa kalkıp bize doğru gelmeye çalışınca silahı ona tekrar doğrultuceken Bars saniyler içinde silahı elimden alıp onu sağ göğsünden vurdu. Neden o vurulmuş olmasına rağmen benim sağ göğsümde bir acı vardı. İri cüsesi dakikalar sonra yere yığıldı. Bars silahı yere atıp kolumdan tuttuğu gibi depodan çıkardı.

Eve giridiğimizde kendi odama geçip üstümdeki kıyafetleri çıkartıp duşa girdim. Onu vurmuştu, ya neden onun ölme riski beni korkutuyor du, neden canım acıyordu ki, hak etmişti oysa.. ya babam gerçekten var mıydı? suyun altında ne kadar kaldım bilmiyorum. Duştan çıkıp üstüme geceliğimi giyiceken gözüm sırtımdaki yaraya çarptı çocukluk aşkımdan kalan yara.. acaba hala yaşıyor mudur, eğer yaşıyorsa bu yaranın aynısı onda da vardır.. hayır düşündüğüm şey yanlış hayatımda biri var. Üstümü giyinip yatağıma uzandığım sıra kapı çaldı. "Gel" içeri giren Barsla kafamı diğer tarafta çevirdim. Ona anlamadığım bir şekilde sinirliydim. "Güzelim konuşalım mı biraz" yumuşak çıkarmaya çalıştığı sesiyle yatağın köşesine oturdu. Kafamı ona çevirirek yüzüne baktım. Yaralarını temizlemeşti ıslak saçlarından duş aldığını anlamak zor değildi. "uykum var sonra konusurz olur mu" başını salayarak yüzünü yüzüme yaklaştırdığında kafamı yastığa koyup yorganı da üzerime geçirdim. Bir kaç dakika sonra kapının kapanma sesini duyduğumda derin bir nefes aldım. Hayatım hiç normal insanlar gibi olmamıştı tıpkı silah kullanmayı sekiz yaşında öğrenmem gibi, sekiz yaşındaki kız çocukları kalem tutarken bana silah tutmayı öğretmişlerdi. Depoda o adamı da Arav'ı da gözümü kırpmadan vurmam bu kadar normal gelmeseydi keşke...
Keşke ölüm denilen o acı kavram, bana zevk vermeseydi... Keşke diğer kız çocukları gibi olsaydım... Ne garip bu kadar zenginliğin içinde keşkelere muhtacım..
.
.
.
.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Hayalet okuyucu olmazsanız sevinirim okuyorsunuz bari oy atın bu kadar zor olmamalı...