"Öldürün." Hayatımı karartmayacaktım.
"Ne!?" Annem bağırmıştı.
"Öldürün ikisinide ben berdele kurban gitmeyeceğim ya da şöyle yapalım siz öldüremezsiniz şimdi." Yanımdaki korumanın silahını aldım.
***
Yazım yanlışları olabilir şimdiden özür dileri...
Çok yormayacağım artık düğün ve kına işini bitirelim size asıl cinayet sahnesi lazım. _____________________________
Eve gitmem benim için kurtuluş olacaktı. Son kez Demir'le göz göze geldik ve konaktan çıktık.
Birkaç gün sonra Sabah bir curcunayla uyanmıştım. Ben daha ne olduğunu anlamadan kendimi kuaförde bulmuştum. Saolsun Dicle benim yerime de heyecanlanmıştı.
Saçım yapılırken bende Agah'a nasıl bir tuzak kursam diye düşünüyordum.
"Dicle ne zaman bitecek?" Fön makinesi sesi artık rahatsız etmeye başlamıştı.
"Daha yolun başındasın." Önüme döndüm. Cinayet işlesem daha hızlı biterdi.
"Bu yolun sonu yok mu hep başı mı olacak?" Dicle güldü.
"Yola küfredecek misin?" Sıkılmıştım.
"Küfredersem hızlı bitecek mi?" Saçımı yapan kuaförde gülmeye başladı.
"Beni güldürdün Allah da seni güldürsün kız." Amin dedim içimden. Bindallı vardı bizde. Ondan giyecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Beğenmemiş olabilirsiniz bende istediğimi bulamadım ama bu en iyisiydi örnek bulursanız link yapıştırın değiştireyim)
Kırmızı bana hep yakışmıştı ama nedense fazla giymezdim.
"Alaca üstünü giyinde gel makyajın yapılsın saçın bitene kadar." Zamanın nasıl geçtiği belli olmuyordu kuaförde. Şimdiden akşam olmuştu bile.
Dicle'nin yardımıyla giymiştim ama içimde tuhaf bir his vardı. Kırmızıyı bundan sonra daha sık giyecektim. Güçlü hissettirmişti.
"Agah'ı ne yapacağız?" Gülümsedim.
"Bende onu düşündüm biliyor musun? O kadar güzel planım var ki." Dicle sorarcasına bana baktı.
"Sana bırakıyorum." İpleri fazla sıkmadığı için yaram da rahattı. Aynada kendime baktım son kez ve dışarı çıktık.
"Güzele ne giyse yakışıyor. Şu makyajı bitirelim otur da. Oturdum ve makyajın birmesini bekledim. Makyaj bittiğinde zaten akşam olmuştu. Demir aradı.
"Hazır mısınız?" Fön makinası sesinden duyulmadığı için dışarı çıktım.
"Hazırız, hazırız. " Kulağımın dibinden bir mermi geçti. O sesi, o havayı hissetmiştim. Bir anda çığlık koparken ben merminin nerden geldiğini anlamaya çalışıyordum.
"Alaca o neydi?!" İçeri girdim.
"Mermi." Uyarmak için atılmış gibiydi. Devamı gelirdi yoksa.
