Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ඔයා ගාව ලස්සන සමනල්ලු එකතුවක් තියෙන්නේ!"
ඒ කැන්වස් වලින් වහපු රිජිෆෝම් තහඩු උඩ ඇල්පෙනෙත්ති වලින් රඳවපු නේක විධ ජාතියෙ සියුම් සියුම් පිහාටු වල අයිතිකාර සත්තු දිගේ හරි පරිස්සමෙන් ඇඟිල්ල අරගෙන යන ගමන් දෙව්නිත් කිව්වේ හිනාවක් එක්කමයි.
"ඒවා හරිම ඩෙලිකේටිං........
මං කිව්වේ එයාලගෙ පිහාටු,
හරිම ඩෙලිකේටිං!"
දෙව්නිත් තාම කියවනවා. ඒ කැන්වස් වල පිහාටු වල ඇඟිලි වදින වාරයක් ගාණෙම දෙව්නිත් ගෙ හේසල් පාට ඇස් දිලිසෙනවා. ඒ හිනාවෙ තරම එන්න එන්නම වැඩි වෙනවා.
එතන ඉන්න ඒ අනිත් කෙනා එයාගෙ අමුතු කොළ පාට ඇස් වලින් බලාගෙන හිටියෙ එයාගෙ කෘමි එකතුව නිසා ඒ තරම්ම සතුටු වෙන දෙව්නිත් ගෙ සතුට දිහාමයි. ඒ අමුතු කොළ පාට ඇස් දෙකත් දෙව්නිත් ගෙ සතුට එක්ක එක මොහොතකට දිලිසුණා.
"බලන්නකො මේ සමනලයගෙ ලස්සන.......
ඒ කොළ පාට රවුම් දෙක හරියට ඇස් දෙකක් වගෙ!
ඔයාගෙ ඇස් දෙක වගෙ!"
දෙව්නිත් ගෙ කතාවට අමුතු කොළ පාට ඇස් දෙකේ අයිතිකාරයා එකඟ නැති ගාණයි.
"එයා සමනලයෙක් නෙවෙයි!"
ඒ ගැඹුරු කටහඬ ඒක කිව්වේ හෙමින් වුණත් ඒ පොඩිම සද්දෙටත් ඒ දූවිලි පිරුණ ඒත් හරි නිස්කලංක පරණ සොල්දරේ දෙදරුම් කෑවා.
"එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද නෝරන්!"
දෙව්නිත් ඇහුවෙ කුතුහලයෙන්. නෝරන් ගෙ කටහඬ ට කොච්චර හිත ගැස්සුණත් දෙව්නිත් ගෙ හේසල් ඇස් වල අවධානෙ හොරා ගත්ත ඒ ලස්සන පිහාටු අයිති සමනලයෙකුට නෙවෙයි කියල කියද්දි දෙව්නිත් ගෙ කුතුහලය ට හිත යටට වෙලා ඉන්න ම බෑ.
