Insan hayatda mahv olur, onların yok oluşunda. Onlar sana selam vermiycek sana günaydın demiycek sana değer vermiycek bunların hepsi seni mavh ediyor yoruldum ben ve bu hayatdaki insanlardan. Yalanlardan,korkmakdan, aşkdan, karanlıkdan nefret ediyorum her şeyden. Bir gün sevdiyin bir insanın yanında olmadığını hayel et ve onsuz napicağıni. Neler yapacağini.
Doktor yüzümüze bakıyor hiç bir şey söylemiyordu babam " karım iyimi doktor içeriye gire bilirmiyiz konuşsana doktor"
" Çok özür dilerim elimizden geleni etdik ama olmadı yapamadık başınız sağ olsun". Duyduklarima inanmıyordum ne saçmalıyordu ne dedi ... Annem ... öldü. "Ha ...hah ...ha hayır böyle bir şey olamaz benim annem ölemez şaka...dimi... şaka yapiyorsunuz..dimi annem ölmedi yaşıyor..dimi doktor annem ölemez nolur annem ölmesin bu bir şaka olsun. Şaka olsun nolur Allahım."
Dizlerimin yüzerine çöküb "anne" diyerek bağıraraq ağlamaya başladım "anne sen nasıl beni yalnız bırakdin hepsi benim yüzümden hepsi benim yüzümden" Babam şok içinde bana baktı sonrasa doktorun boğazına yapıştı " ne saçmalıyorsun karımı iyleştirin benim karım ölemez onu iyleştirin" onu doktorlar ayırdılar.babam bağırdı çağırdı sonraysa beni yalnız bırakıb gitdi.Yine yalnız kaldım her yan sanki karanlıktı annemin yanına geldim. Yüzünü açtım bembeyazdi sanki ruhu arkamdaydı. "Neden...anne....neden.
Beni yalnız bıraktın...beni yalnız bıraktın.. Sen diğil ben ölmeliydim. Annemin son kez kokladım çok güzel kokuyordu. Sanki papatyaya Kelebek gibi konmuştu ve orda ölmüşd
ü. Annem yok babam gitdi beni yalnız bırktı. Ben napıcam...ben napıcam. Odadan çıktım her şey üzerime geliyordu. Birden anneannemgil geldi anneannem ağlayaraq bana sarıldı "ağlama quzum ağlama anne seni böyle görse sinirlenirdi bak ben yanındayım" anneannem sıkı sıkı sarılı yordum sanki annem sarılıyo gibi hiss ediyordum. Annemi gömdük sanki benide annemle gömdüler. Artık yaşıyan bir ölüydüm. Anneannemgil beni evlerine taşınmamı istiyorlardı. Ben bunu istemedim evimi babamı burda yalnız bırakamaztım. Anneannemgil bene eve indirib gitdiler. Eve girdim hiç kim yoktu ne annem ne babam. Artık kim bana neden eve geç geldin,baban bilmesin kızıcak, geç gelme diyicek kim söylüycek bu lafları ha anne kim söylüycek. Eve girdim babam yoktu ne annemi gömdük de gelmedi nede annemi son kez görmedi nerdeydi babam napıyordu. Akşama kadar babamı bekledim saat 11:00 babam hayle gelmedi korkuyorum babamın başına biri şey gelirse naparım ben o zaman.
Birden kapı çaldı.
Babam gelmiş olmalıydı. Qapını açtım "baba"diyerek yüzüne baktım babam çok sarhoşdu. "Kızım sen hayle uyumadınmı sen niye açıyorsun kapıyı annen nerde? Annen neden açmadı kapıyı?" Babama şok olmuş halde bakıyordum hiç bir zaman onu böyle görmemiştim. Babamı içeriye aldım "kızım annen nerde?uyudumu?" Içim kanıyordu babam her şeyi unutmuştu. Nede içtiği için hatırlamıyordu. "Baba...annem.. öldü. Annem yok artık bizi bırakıb gitdi. O bir melek oldu. Özür dilerim."
"Ne saçmalıyorsun kızım annen ölmedi bak arkanda biz el salıyor sen kaliba kötü bir kabus görmüşsün." Arkama baktım annem orda yoktu babamın gözüne gelmişti qaliba. "Tamam baba tamam" diyerek babamı odasına yatağına yatırdım. Odadan çıktıkda babam " kızım annene de gelsin uyusun ve sen de git uyu."
"Tamam...baba..tamam" diyerek odadan ağlayaraq çıktım bahçeye indim.
"Neden anne neden bizi yalnız bıraktın.Allahim bitsin zaman dursun. Beni kendi kendimle yalnız bırak biraz yalnız kalmak istiyorum. Hiç kimi istemiyorum. Uyumam lazımdı. Yarın okula gitcekdim kendimi toparlamam lazımdı. İnsanlarin bana annesiz gibi bakmasına izin veremem.
Güneş doğduğu an kalktım Artık burnuma nefis kurabiye kokusu gelmiyor du ve sofrayı ben yapmalıydım .
Yüzümü yıkadım ve aynaya baktım aynada zayıf, insanlara güçlü görünen yalnız kaldığında yıkılan birini görüyordum sanki aynada kendimi görmüyordum. Kendimi toparlamam gerekiyor du babama göre.Annem yaşasaydı böyle olmama izin vermezdi.
Kalkib sofrayı yaptım babam aşağıya indi günaydın demeden evden çıkıyor du. " Nereye gidiyorsun baba" diyerek bağırdım. " Sana ne kızım işim var sen yemeyini ye her şeye burnunu sokma." Kapıyı sinircesine kapatıb gitdi. Oturub ağlamağa başladım "Anne mende ölmek istiyorum senin yanına gelmek seni istiyorum bazen kendimi öldürüb bu hayatdan kurtulmak istiyorum ne de bu hayati benden kurtarmak istiyorum. Bende hiç bir şey yemeden sofrayı kaldırdım. Kiyafetimi giyinib okula gitdim.
Okulda onu gördüm "Ozanı " kalbim onu gördükdə hızlanıyor du. Allahım bu aşkmıy dı. Benim o laflarımdan sonra bene hiç günaydın bile dimiyirdu. Yanından umutsuz bir şekilde geçerken kolumdan beni tutub beni durdur du. Kalbim daha hızlı atmaya başladı. Bu muydu aşk hayır bu olamaz di. Kalbin hızlı atması olamaz "günaydın. Başın sağ olsun annen ölmüş. Çok üzüldüm seni ben iyi anlıyorum." Bu kez ona çok masum bakıyordum. Ne sinirli nede kötü. "Günaydın" söyledim ilk önce sonraysa " çok teşekkür ederim bide senden özür dilerim" gözleri bana bakıyor ve bense gözlerimi kaçırıyordum. "Ne için özür diledin" ona o kadar sarılmaq istiyordum ki ve buna çok ihtiyacım vardı. " Sene bağırmışdim ya sen beni her zaman iyi davrandin her şeyden her kesden iyi bu yüzden teşekkür ederim ve sana bağırdığım içinde özür dilerim." Bana o kadar masum bakıyordu ki. " Ben aksine sana teşekkür ederim beni o kötü hayatdan kötülükden kurtardığın için. Seni benden iyi hiç kim anlayamaz ama onu bil ki ben sen ne qadar istesen yanındayım bana ne kadar kötü davransanda. " Gözlerim dolmuşdu ağlamamaq için kendimi zor tutuyordum. "Sağ ol" diyib oradan gitdim.
Devam edicek .
