Aldığım hızlı nefeslerden dolayı göğsüm hızla inip kalkıyordu. Karşımda duran kişi rahat bir tavırla beni izliyordu. Buraya gelmem tamamen hataydı.
"Buraya gelerek ne yapmaya çalıştığını sanıyorsun?" Sesi sorar gibi değildi daha çok nasıl böyle bir...
Kötülük, bir şeytanın fısıltısıyla başladı. Bir kulaktan diğerine diğer kulaktan başka kulağa. Sonuç olarak ise yeryüzünde yaşayan insanoğlu kötülüğün kölesi olmaya başladı. Şeytan yarattığı sanatına kahkaha atarak baktı.
Saat öğleyi geçmiş, sıcaklık yavaş yavaş azalmaya başlamıştı. Bahçede olan hiçbir koruma korkudan başlarını bile o tarafa çevirmiyordu. Uzun koltukta Engin'in oğlu oturuyordu. Çarpazda duran tekli koltukta ise Engin ve yine arkasında sağ kolu Halil İbrahim.
Bacaklarını iki yana ayırmış, başını koltuğun arka kısmına yaslayan adam rahattı. Çünkü az sonra o kızı görecekti. Bahçeye giren adamları gördüğünde dudakları yana kıvrıldı. Yine ve yine kızın iki koluna da adam girmişti.
Yürüyemiyor olsa gerek tabiri caizse sürükleniyordu. Uzaktan bile belli olan kelepçe izi vardı ayağında. Beyaztişörtü kirden renk değiştirmişti ve yırtıktı. Sürüklemeye devam ettiler. Tam enginin önünde durduğunda o adama daha fazla yakın olmuş oluyordu çünkü adamın oturduğu koltuk solundaydı.
