Teacher's pet/hyunho

9.0

Fici bıraksam mı la🙂

Neyse😔

Bunlar böyle aşk acısı çekecek🎀

Çünkü neden olmasın?🥰🥰

Telefonumu kapattım ve ağlamaya başladım yoruldum her zaman kendim her şey ile baş etmeye yoruldum

-------------------------------------------------------------------------

Okula gözleri şişmiş kıpkırmızı gelmiştim onsuz nasıl yapacağım? Diye düşünürken onsuz kalmıştım..

Derslere girip çıkmıştım ve yine yüksek notlar giriyordum, çalışmasamda bir şekilde getiriyordum. Yaklaşık 10 saat okuldan sonra restorana çalışmaya gittim tüm geçe orada çalışacaktım, çalışacak gücüm yoktu ama sözde Ailem için yapmak zorundayım.

Aslında bunların hepsini çekmek zorunda mıyım?

Bu yaşama bir son verip her şeyi yukarıdan izlesem?

Herkes kurtulmuş olmaz mı?

Belki herkes mutlu olur keşke başka bir ailede olsaydım belki daha mutlu olurdu herkes?

Belkiler keşkeler

Düşüne düşüne oraya varmıştım uzun siyah saçlarımı bağladım elimi yıkadım önlüğümü giyip garsonluk yapmaya başladım, getir götür işleri ve bulaşık işleri kulağa kolay gelebilir aslında kolay, ama tüm yaşadığım ruhsal yorgunluk ve kararları sayarsak öylede kolay değil dimi?

İşleri yapıyordum usul usul, mola geldiği zaman molaya çıkacak kadar gücüm yoktu, sırtımı duvara yasladım ve sanki her şeyi salı veriyormuşum gibi tekrar düşündüm, düşünmek değildi o bir hafta sevgilim ile geçirdiğim onbir haftayı hatırladım. O zamanlar ne kadar mutlu olduğumu tekrar ve tekrar anlıyordum.

Aklımdaki anıların kaybolmasının nedeni birden kapının açılıp çok iyi tanıdığım bir koku almıştım, Minho evet o.

Daha kokusunu unutamamışken onu nasıl unutacakım?

Gözlerim halen kaplıydı ama karşımda o bedenin olduğunu biliyordum, beklemediğim bir anda sarılmıştı ona sarılmayı bile bu kısa sürede özlemiştim onsuzluk beni mahvediyordu.

Bana sarılan o beden bir eli ile yine belimi okşuyor ve öbür eli ise saçlarımı okşuyor özür diliyordu.

Bir anda benden ayrılıp molanın olduğu yere gitti ve herkesi evine gönderdi çok geçmeden herkes teker teker gitmişti şimdi koca restoran bize kalmıştı. Eski halim olsa o anda kucağına atlardım, ama artık biz diye bir şey yok.

"Sevgilim gel otur"

"Konuşmak istemiyorum bay Lee"

"Son kez her şeyi açıklayalım, belki eskisi gibi oluruz, bir kerelik sevgilim"

"Bay Lee anlayın lütfen artık sevgiliniz değilim, ben artık lütfen işleri zorlaştırmayın, bizden artık olmaz, biz diye bir şey yok ilişkimiz olsaydı aramızdaki yaş farkı?...sen benle eğlenmek istediğin zaman ben gelemem, artık benim düşündüğüm gibi düşünmüyorsun, ben bir ergen gencim sen ise büyümüş bir yetişkin"

"Bu bir problem olmadan olmuştu, sırf o kızın fotoğrafları ile bizi seni ve beni tehdit etti diye ayrıldın mı?... ilişkimiz bu kadar ucuz mu?"

"Değil ama anlamıyor musun bizden zaten"

Devam edemedim yere çöktüm ve ağlamaya başladım, aile baskısı, okul, aşk, arkadaşlar, overthinking, sosyal anksiyete ve daha fazlası bir bomba olmuştu ve patladı. Tek sorun yanlış yerde, yanlış zamanda, yanlış kişiye patladım sevdiğim adama acı çektirmek.