Hayatımdan nefret ediyorum!

-Bölüm 1-

✖️MULTIDE ARYA VAR.. ✖️

Yine igrenc bir günün sabahı. Hayatımdan nefret ediyorum ama Annem icin dayanmalıyım. Babam bir sürtük kadın yüzünden bizi ben daha 1 yaşındayken terk etmiş annemde beni tek başına büyütmüş. Annem.. Kanatsız meleğim. O olmasa coktan bileklerimi kesmiş ve intihar etmiş olurdum. Size kısaca kendimi tanitiyim. Ben Arya Tükenmez. 20 yaşındayım ve bir cafede patronum. Evet patronum babamdan bize tek kalan şey o cafe. Aslında orda asla calışmazdım ama kanatsız meleğimi kıramadım. Tam 2 senedir orda calışıyorum ve işlerimiz cok iyi gidiyor. Durumumuz iyi. Fazla paramız olmasa bile ay sonunu rahatlıkla atlatıyoruz. Şükür yarabbime.. Sokakta yatan ac ve evsiz cocukları düşününce cok bile olduğunu düşünüyorum bazen neyse yine cok uzattım. Kardeşim veya ablam yok. Bu yaşıma kadar beni tek başına zorluklarla büyüten kadını sadece mutlu etmeye calışıyorum. Benim hayatdaki tek isteğim annemin mutlu olması. Gerisi benim icin boş. Kahverengi fazla uzun olmayan düz saclarım ve kapalı mavi gözlerim var. Herkes güzel olduğumu söyler ama acıkcası ben bunu umursamıyorum. 15 yaşımdan beri boxla uğraşıyorum ondan cok iyi bir dövüşcüyüm. Bizim mahalledeki coğu kişi benden biraz korkar. Neyse.. Dar bir pantolon ve üstüme kırmızı kısa kollu bir gömlek aldım ve banyoya attım kendimi. Düşüncelerimden kurtulmak icin buz gibi suyu yüzüme carptım ve kendime gelmeye calıştım. Üstümdeki pijamalarımı cikarttım ve getirdiğim kiyafetleri giydim. Saclarimi acık bırakmaya karar verdim ve eyeliner-rimel-ruj üclüsünü makyaj cantamdan cıkarttım ve fazla abartmadan sürdüm. Aşaya indiğimde annem kahvaltı hazırlamıştı bile. Ağzıma bir tane salatalık attım cayımdan bir yudum aldım annemi öpüp cantamı aramaya başladım. Cafede yapmam gereken cok iş var yoksa böyle bir kahvaltıyı kolay kolay bırakmazdım. Kırmızı converselerimi giydim cantamı ve telefonumu alıp evden cıktım. Dişarıya ciktığımda bizim evin önünde siyah büyük bir araba olduğunu gördüm umursamadım ve yürümeye başladım. Cafeyle evimizin arasında yaklaşık 10 dakkika vardı. Sonunda cafeye geldiğimde calışanlar beni selamladı bende odama cıktım. Masamın üstünde faturaları ve hesaplanacak kağıtları görünce nerdeyse cığlık atıcaktım. Oflayarak işe koyuldum. Yaklaşık 2 saat sonra işlerimi bitirmiştim ve aşaya cafeye indim. Bugün baya doluydu cafemiz. Garsonların müşterilere yetişemediğini anlayınca bende işe koyuldum. Saat gece 12'yi gösterince garsonları eve gönderdim ve cafeyi kapatıp eve yürümeye başladım. Cok yoruldum.. Şuanda tek istediğim eve gidip kendimi yatağa atmak. Kapının önüne geldiğimde yine o arabayı gördüm. O araba kesin Sabri amcagilin değildi. Ha sabri amca kim diye sorarsanız bizim komşumuz durumları fazla iyi değil ama gecinip gidiyorlar. Fazla umursamamaya calışarak cantamda anahtarımı aradım. Yaklaşık 5 dakkika işgenceden sonra anahtarımı buldum ve eve daldım annem büyük bir ihtimalle coktan uyumuştu kapıyı kilitliyip mutfağa girdim ve bir bardak soğuk su ictim. Sonra annemin odasına cıktım ve melek gibi uyuduğunu gördüm. Kapıyı yavaşca kapattım ve sonunda kendi odama gittim. Makyajimi sildim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım. Ha unutmadan.. Hayatımdan nefret ediyorum..

✖️umarım beğenmiştirsiniz.. Lütfen vote ve yorum yapın.. Sizleri cok seviyoruz iyi günler.. -M.- -P.-✖️