cataract

Değişim

"Her an değişir ve gelişiriz."

Camdan akıp giden şehir manzarasını boş gözlerle izliyordu. Bedenen yorgun ve bitikti ama bu zihnini susturamamış olsa gerek durmadan olanları, olacakları düşünüp duruyordu. Her şey eskisi gibi mi olacaktı? Pişman mıydı? Çevresini çok mu endişelendirmişti? Ya da annesini? Gerçi gidişini fark etmişti miydi ki? 'Sanmıyorum' dedi içinden.

Arabanın yavaşlamasıyla eve geldiklerini anladı. Önce babası inmiş ardından yan koltuktaki yakın arkadaşı inmişti. Tedirgin hissetti aniden küçük bir çocuk gibi azarlanacak mıyım diye düşündü. Yüzlerine bakmak bile üzüyordu onu. Neden üzüldüğünü anlamlandıramadı ama kafasını kaldırıp kimsenin suratına bakmadı da. Derin nefes aldı inmeden önce göğüsü sıkışmıştı sanki. Sanki biri tüm oksijeni çekmiş de geriye kısıtlı oksijen kalmış gibi kesik kesik nefes almaya başladı. Nefesi yetmiyormuş gibi organları alarm vermeye başlamıştı midesi kasılıyor ayaklarını hissetmemeye başlıyordu. Yavaşça yüzü kızardı sonra. 'Nefes' dedi beyni. 'Nefes almaya ihtiyacım var'. Gözleri baygınlaşıyordu kapıyı açmaya çalıştı. Kapı kolunu bulamayınca panikledi. 'Bu eski arabamız değil. Yokluğumda bu da değişmiş.' Yaşlar gözlerinden hızla dökülmeye başladı. Elleri sanki biri boğazını sıkıyormuş da onları çekmek ister gibi boğazına gitti. Sonra aniden arabanın kapısı açıldı. Tenine soğuk hava değdiği anda gözleri soluna kayamadan ağırlaştı ve kapandı.