hosgeldiniz efendimmm gün içersinde müsait olsam tek bir günde kitabı bitirirdim o kadar yazma isteği var Allah affetsin
umarım okurken kafanız dağlıyor biraz olsun rahatlıyorsunuzdur pek mümkün değil ama
okunma sayısı çok fazla fakat oy sayısı yarısı bile değil ama biz bunlada yetiniriz raad olun daha fazla sizi darlamadan bölümle bırakıyorum iyi akşamlar efendim günün son bölümü elimden geldiğince uzun yazıcam
15💗
Semih 💗 : Elif nasılsın iyi misin?
Semih 💗 : elin nasıl oldu?
Elif Nur : iyiyim sağol semihh sen nasılsın
Elif Nur : elim iyi sayılır
mesajı attığım sırada salonda sesler yükselmeye başladı, babam ve annem kavga ediyordu yine.
Anlaşamıyorsanız boşanın artık gerçekten bıktım bu tatavadan.
"Yeter artık yeter!" diye bağırdı annem babama ve evin kapısını çarpıp evden gitti. telefonuma gelen mesaj bildirim sesiyle telefonumu endişeli bir şekilde açtım ve Semihle olan mesaj sekmesine girdi o mesaj atmıştı demek ki. Elim yanlışlıkla sesli aramaya dokunduğunda tam kapatacaktım ki açtı ve o sırada odaya babam girdi. Telefonu yatağın üzerine bıraktım.
böyle işin ben.
umarım kapatmıştır
umarım kapatmıştır
ALLAHIM NOLUR KAPATSIN
eğer kapatmazsa babamın beni azarlamasına şahit olacaktı ve bu beni utandıracaktı.
"Hepsi senin yüzünden işte!" diye bağırdı babam başımı yukarı doğru kaldırıp konuşmadım, konuşursam daha çok konu uzayacak ve Semih buna şahit olacaktı.
"Annen böyle değildi hep seninle ilgilenmekten sana vakit ayırmaktan tahammülsüzleşti!" iyide o benim annemdi tabiki ilgilenecekti bu ne biçim iftiraydı demiyorda kadını bezdirdim gitti suçu bana atıp paçayı yırtmaya çalışıyor. Ah şu telefon açık olmasa varya.
"Konuşsana!" diye bağırdığında yerimden sıçradım babamın bu deli hallerine katlanacak güç kalmamıştı bende artık.
"Ne dememi bekliyorsun?" ilk cümlem bu oldu utanıyordum, babamdan değil Semihten.
"Ah erkek olsaydın bilirdim yapacağımı da neyse." deyip kapıyı çarpıp oda evden çıktığında hızlıca yatağın üzerinden aldım, Semih hepsini sessizce dinlemişti. Beni engellese bile haklı çocuk.
Telefonu kulağıma dayadığım da derin bir nefes aldım.
"İyi misin?" endişeli çıkan sesiyle konuşmuştu. Aldığım nefesten geldiğimi farketmişti.
"Ben iyiyim seni yanlışlıkla aradım özür dilerim." dedim utanarak oda sesli bir nefes bıraktı.
"Çok korktum Allah kahretsin bir şey olacak sandım yola çıkmıştım." dediğinde şoka girdim şuan yolda mıydı?
"Ne?" dedim şaşkınlıkla.
"Müsaitsen gelebilir miyim yanına? seni görmeden içim rahatlamayacak." dediğinde şaşkınlığım kat be kat arttı. dilim tutuldu nerdeyse konuşamadım o tekrar orda mısın diye soruncaya kadar.
"Yorulmanı istemem." dedim yüzümde oluşan anlamsız gülümsemeyle.
"Ne yorulması Allah aşkına? iznin varsa geliyorum." dedi gülümsemem daha çok büyüdü.
"tamam bekliyorum." dedim yatağa otururken.
"İn mahalleye." dedi mahallede şuan komşular görebilirdi ve şuan ev müsaitken eve alabilirdim onu.
"Senin için sıkıntı yoksa eve alabilirim seni mahallede çok tanıdık var şimdi bide gece değil ya." dedim hızlı hızlı açıklama yaparken.
"tamam geliyorum." dedi görüşürüz dedikten sonra kapattık. ilk sesli konuşmamızın böyle olacağını düşünmemiştim. Benim için endişelenmesi yola çıkması merakı karnımdaki kelebekleri harekete geçirmişti.
yaklaşık on dakika süre kadar sonra mesaj attı ona katı söyledim ve kapıyı açtım.
Merdivenlerden hızlıca bana doğru adımladı. Endişeli bakışlarıyla gözlerime bakarken derin bir nefes aldı ve gülümsedi.
"Çok korktum Elif." dedi ve gözlerime baktı o güzel gözleriyle.
"Sarılabilir miyim?" diye sorunca şoka girdim yine, her kelimesi beni şaşırtıyor şoka uğratıyordu.
"Sarılabilirsin" dediğim an kollarını belime sardı, eli sırtımda dolanırken bende kollarımı boynuna sardım. yüzüm tam çenesinin altında denk geliyordu. sıkıca sarılmıştı bana. bu sarılış kalbimin hızını aklımı herşeyi darmadağın etmişti. ne oluyordu bana? hayranlıktan öte bu bambaşka bir histi, kalbiniz yerinden çıkıyormuş gibiydi sanki karnınızda bir ağrı oluyordu boğazınız düğümleniyor saçma sapan gülümsüyordunuz. Bu, bu aşk olabilir miydi? ben ona farklı duygular besliyor olabilir miydim?
belimden sırtıma geçti eli ve bana yukarıdan bir bakış attı, bende ona bakıyordum.
"İyisin çok şükür." dedi ve etrafına bakındı. Ayrıldık ve onu hemen içeri alıp kapıyı kapattım.
"Ne oldu anlat o baban mıydı?" diye sordu hemen beklemeden.
"Evet babamdı annemle kavga ettiler bana patladı oda." dedim saçlarını eliyle karıştırdı ve gözlerime baktı sanki bana birşey olmasından ödü kopuyormuş gibiydi.
"İyisin dimi?" diye sordu daha çok emin olmak için, kendimi tutamadım yanında duran ellerini iki elimle tutup gözlerine samimi bir şekilde baktım.
"İyiyim ben merak etme." dedim gülümsedi bende gülümsedim.
Bölüm sonu
sarıldılarrr
yazarken çok iyiydii yaa
umarım beğenildi oylar atıldı yorumlar yapıldı
hadi iyi gecelerrr
💕
