Intro (Part -1)

8.2K 14 2

by wll_yang

by wll_yang

(Privacy ထိန်းတဲ့အနေနဲ့ စကားပြောတွေနေရာမှာ နာမည်အပြည့်အစုံသုံးဖို့လိုလာရင် နာမည်လွှဲသုံးပါမယ်)

ဒီဇာတ်လမ်းက ကိုယ်အရင်ကလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ်တစ်ခုမှာ တကယ်ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။

ဒီတိုင်းဖတ်ရုံဖတ်ပြီး အတုမယူဖို့ သတိပေးလိုပါတယ်။

And also... you can skip this part.
Fun things start in part 2.

အားလုံးရဲ့စတည်ရာ....

သူ့နာမည်ထဲမှာ ငြိမ်းပါတယ်။ သူရုံးကို စစရောက်တုန်းက ကိုယ်သူ့ကို ခေါ်တာက ညီမ၊ ခင်သွားပြီးတဲ့နောက် ငြိမ်း၊ နောက်ကျတော့....

ကိုယ်အလုပ်လုပ်တဲ့ ရုံးရှိတဲ့နေရာက ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အကြီးဆုံး ဟိုတယ် တစ်ခုမှာပါ။ သူရုံးကို စစရောက်တုန်းက သိပ်သတိမထားမိဘူး။ အသားညိုညို၊ အရပ်က ၄ပေ၉၊ နို့မရှိ ဖင်မရှိ၊ အနေအေးတဲ့ကောင်မလေးလောက်ပဲသိထားတာ။ သူက ကိုယ့်လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်ရတော့ သိပ်မကြာလိုက်ဘူးခင်သွားတာပဲ။ စစတုန်းကတော့ သိပ်ကြည့်မရဘူး။ အလုပ်လုပ်ရင် တလွဲတချော် ပြန်ခိုင်းရတာချည်းပဲ။ သိပ်တော့အမြင်မကြည်ချင်...

အစပျိုးခြင်း...

တရက် ကိုယ်အပြင်မှာ ထမင်းသွားဖို့လုပ်တော့

ME- "ညီမ ကျွန်တော်အပြင်မှာ ထမင်းသွားစားမလို့ လိုက်ဦးမလား"

HER - "ဟုတ်လိုက်ခဲ့မယ်လေ..."

အာ့နဲ့ ၂ယောက်သား ဓါတ်လှေကားစီးပြီး ကားပါကင်ကိုသွားကြတယ်။

အဲ့နေ့ကမြန်မာဝတ်စုံဝတ်ရတဲ့နေ့

ဓါတ်လှေကားထဲ သူ့ကိုအမှတ်တမဲ့ ငုတ်ကြည့်လိုက်တော့ အကျီဟိုက်နေတဲ့နေရာကနေ သူ့ ဘော်လီဝတ်မထားတာသိလိုက်ရတယ်။

ရုံးလာတာကို ဘော်လီဝတ်မလာဘူးဆိုတဲ့အသိက လီးတောင်သွားစေတယ်။

ဒီတိုင်းမေ့လိုက်ပြီး ထမင်းသွားစားကြတယ်။

အသွားရောအပြန်မှာပါ သူ့ဘဲနဲ့စကားပြောနေတာတွေ့တော့

ME- "ကောင်လေးနဲ့ တောက်လျှောက်စာပို့နေတယ်နော် တော်တော်ချစ်တယ်ထင်တယ်"

HER- " အယ် အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး ရန်ဖြစ်နေတာ"

ME- "ဪ"

HER- "အစ်ကိုကော ကောင်မလေးရှိလား"

ME- "အင်းရှိတယ်"

HER- "တော်တော်ချစ်ခံရမှာပေါ့"

ME- "အင်း ဒီလိုပါပဲ"

အဲ့တနေ့လုံး သူ့ရင်သားတွေမြင်ခဲ့တာကို မေ့မရပဲပြန်မြင်ယောင်နေတာ။

ရုံးဆင်းခါနီးကျ

MANAGER- "Staff Party လုပ်ဖို့ရှိတယ် အဲ့အတွက် မနက်ဖြန် မီတင်ထိုင်ကြမယ်"

အရာအားလုံးက အဲ့ကနေစလိုက်တာပဲ...

အပိုင်း (2) ဆက်ရန်