9.

51 2 0
                                    

Pov Matthy

'Dus jij hebt een oogje op mijn zus?' vraag Milo dan. Ik krijg het spontaan warm van deze vraag. Shit, wat moet ik hier op zeggen. Ze doet zeker wat met mij. 'Nee.' probeer ik met moeite uit mijn mond te krijgen. 'Je liegt!' hij kijkt mij bloedserieus aan en wijst met zijn vinger naar mij. In een slag ben ik stil en kijk naar de tafel. 'Geen idee, ik weet niet wat ik voel.' biegt ik dan toch maar een beetje op. 'Lekker man! Als je maar zuinig op haar bent. ' Milo geeft me een klap op mijn schouder. 'Yusu. Je dacht toch niet dat ik echt op je boos was hé' lacht hij dan. 'Ik snap wel dat je op zulke knappe vrouw valt. Ze lijkt tenslotte veel op mij.' Grapt hij erachter aan. Ik voel een opluchting en kijk hem met een glimlach aan. 'Nouja, de innerlijk in iedergeval wel.' zeg ik dan, ik heb gevoel dat mijn wangen ontzettend rood zijn. 'Heb je enig idee als zij Matt ook leuk vind dan?'vraagt Robbie dan. Milo haalt zijn schouders op. 'Hoe moet ik dat nou weten.' 'Misschien heb je wat aan haar gemerkt?' komt Raoul erachter aan. 'Bij haar merk je niet zo snel dingen. Ze is goed in gevoelens te ontwijken.' 'Net als jou' Daar heeft Raoul gelijk in. Milo praat nooit over zijn gevoelens. Hij is meestal altijd de vrolijke en grappige Milo.  'Rox blijft vanavond eten, nodig anders Lisa ook uit.' stelt Koen voor. 'Is het niet raar als ik haar vraag?' Vraag ik in de groep. 'Zeg maar dat ik dat vroeg.' Milo drukt mijn telefoon in mijn hand. 'Hier.' Ik kijk hem aan en rol met mij ogen en open whatsapp.

ik: hey Lisa, ik moest van Milo vragen als je zin hebt om vanavond hier te komen eten?

Pov Lisa.

Ik zit samen met Meneer Harms aan tafel en probeer samen met hem de puzzel te maken. 'Welke kleur is Bert van poppenduo Bert en Ernie?' vraagt Meneer Harms en kijkt me aan. 'Geel.' antwoord ik. 'Wie zijn bert en Ernie?' Ik moet lachen. 'Waren twee poppen die elke avond op tv was voor kinderen. Half 7 was dat op tv geloofde ik. Als het afgelopen was kon ik samen met mijn broer naar bed.' Meneer Harms lacht en vult de antwoord met trillende handen in. 'Ik ga even kijken hoe het met Mevrouw Janssen gaat.' Meneer knikt en dan loop ik naar mevrouw Janssen die aan het schilderen is. 'Hoe gaat het u vandaag mevrouw?' Ik ga naast haar zitten. 'Jij lieve dame, jij mag mij Greet noemen.' zegt ze. 'Dat zal ik onthouden. Uw schilderij begint prachtig te worden.' Ze kijkt er aandachtig naar en kijkt dan naar mij. 'Dit is de zee, mijn man zat altijd op zee, hij was visser.' Aandachtig kijk ik naar het bootje wat leeg op de zee aan het varen is. 'Vandaar die boot?' Ze knikt en gaat naast mij zitten. 'Mijn man was 40 jaar geleden aan het vissen. Er kwam plots een grote storm aan, zowel de boot als de lichamen zijn nooit weer gevonden.' vertelt ze mij droevig. Ik pak haar handen vast. 'Wat verschrikkelijk voor uw zeg!' ze staart naar de schilderij. 'Zullen we even een rondje buiten gaan wandelen. Het is tenslotte prachtig weer.' Ze knikt. Ik loop naar Marleen. 'Vind je het goed als ik even een rondje ga lopen met mevrouw Janssen.' 'Jahoor, dat vind ze heerlijk.'

Samen loop ik in de park met Mevrouw Janssen door de park. Langzaam loopt ze naast me met haar rollator en wijst met een vingertje richting een bankje. 'Zullen we eventjes zitten.' vraagt ze dan. 'Ja, dat doen we.' Beiden gaan we zitten en genieten van de rust. Luisteren we naar de fluiten de vogels en kijken we naar de kinderen die op een grasveld aan het spelen zijn met elkaar. Mijn telefoon trilt in mijn zak en aan alles voel ik dat ik het niet kan laten om te kijken. Ik haal hem uit mijn broek zak en lees het appje van Matthy.

ik: moest jij dat van Milo vragen

Ik grinnik en Mevrouw Janssen kijkt me aan. 'Je vriendje?' vraagt ze wijsend naar mijn telefoon. 'Het is een vriend.' Mevrouw Janssen bestudeert mijn gezicht en grinnikt. 'Ik zie alles aan jou gezicht dat je meer voor hem voelt als een vriend.' zegt ze dan. Ik kijk vragend maar lachend naar haar. 'Aan wat zie je het dan.' 'Bepaalde manier van je lichaam, je glinsterende ogen en toch kleine roze wangentjes die nu even te voorschijn komen nu je dit aan mij vraagt.' Ik raak verbaasd dat Mevrouw dit zegt.  'Maar Greet, drie maand terug heb ik met mijn andere vriend besloten om uit elkaar te gaan. Is het niet veel te vroeg om wat nieuws te beginnen.'  Mevrouw Janssen lacht. 'Liefde gaat zijn eigen gang, als je het nou wilt of niet. Ga ontdekken wat je echt voor hem voelt.' Wat een lieve  vrouw is ze ook. Ik kan niks anders dan verlegen glimlachen naar haar en dan verschijnt er een nieuw berichtje.

Matthy: en Koentjee vroeg ook als je kwam.
Ik: en vind jij het ook goed?
Matthy: Tuurlijk! ik vind het altijd gezellig met jou!
Ik: Ik kom na het werk naar jullie toe! Hoef ik in iedergeval niet te koken.

Ik stop mij telefoon weer in mijn broekzak en kijk met een glimlach naar Mevrouw Janssen en ze glimlacht terug. 'Geniet van je leven, voor je het weet zit je er net zo bij als mij.' we schieten allebei in de lach. 'Kom we gaan terug, het is bijna tijd voor lunch.' Ik help Mevrouw Janssen omhoog en laat haar leunen op de rollator.

Het is half 5, de dagverslagen zijn gemaakt en loop samen met Marleen de ouderencentrum uit. 'Wat is Greet een lieve vrouw zeg.' Marleen kijkt me vragend aan. 'Greet?' 'Ja, mevrouw Janssen,' zeg ik dan. 'Nou, ze zou jou ook graag mogen dan. Ik heb haar nog nooit bij haar naam mogen noemen.' Ik grinnik. 'Oh, nou blijkbaar.' We groeten elkaar en lopen dan naar onze eigen auto's. Ik stap in en zet mijn muziek lekker hard op, ik moet tenslotte nog een stukje rijden naar de Casa.

Hard klop ik op de deur en wacht tot iemand de deur opent. De deur gaat open en daar staat hij dan. Met zijn mooie glimlach en ook zijj ogen stralen. Zal hij dan ook iets voor mij voelen of bluft mevrouw Janssen gewoon maar bij mij. 'Hey Lies.' Hij noemt me gewoon Lies. De kriebels vliegen door mijn buik. Zijn dat dan die vlinders waar mensen het altijd over hebben. 'Hey.' dat is het enigste wat ik uit mijn strot krijg. Ik loop naar binnen en Matthy loopt achter mij aan. 'Heeey Zussie.' roept Milo enthousiast en geeft mij een knuffel. 'Hey Miel.' 'Jaa Koen die leek het leuk als je kwam eten voor Rox en toen heb ik tegen Mat maar gezegd dat hij jou maar even vragen moest. En natuurlijk vinden we dat allemaal gezellig als je er bent.' ratelt hij aan een stuk door en geeft onder tussen een knipoog naar iemand achter me. Ik draai me om, om te kijken naar wie hij die knipoog deed. Maar dan zie ik Koen en Matthy beiden achter mij staan. 'Ja, Roxy is hier met een uurtje, ze heeft nog een belangrijk interview.' zegt Koen dan. 'Wil je een wijntje Lisa?' hoor ik Raoul vanuit de keuken roepen. Ik besluit om daar heen te lopen. 'Wat ruikt het hier lekker, wat ben je aan het maken.' Raoul kijkt op van zijn pan. 'Pan lasange. in plaats van dat ik het in de over doe, maar ik het in een pan.' 'Nog nooit gehad, maar eigen gemaakte lasange is bijna altijd goed.' 'Wil je een wijntje?' vraagt hij dan opnieuw. 'Ja, lekker. Eentje kan geen kwaad. ' Hij schenkt het wijn in het glas. 'Dankjewel.' zeg ik zodra hij de glas aan mijn geeft. Als ik bij de rest op de bank neerplof, zijn alle ogen op mij gericht. 'Wat?' vraag ik dan. 'Niks.' zegt Koen. 'Hadden jullie het over mij, het is zo stil in een keer. In de keuken hoorde ik echt wel dat jullie aan het praten waren.' de andere jongens kijken nu Milo zijn kant op. 'Pf. Hé? Over jou? Nee, Tuurlijk niet. Kom we zullen het wel over jou hebben. Hoe was je werkdag?' Vraagt die dan op een heel beleefd manier. Ik rol mijn ogen. Ik weet dit gedrag als de beste als hij weer een vraag moest beantwoordde wat hij liever niet deed om wat voor reden dan ook. 'Prima' zeg ik dan kort af. 'Bevalt het goed?' neemt Matthy het van Milo over. 'Ja, erg leuke werkplek. Heb een erg leuke collega waar mee ik samen werk.' 'Geen man toch?' vraagt Koen dan. 'Nee, hoezo?' Koen schudt lachend zijn hoofd.  'Nee niks.' 'Waar is Rob?' vraga ik maar om van onderwerp te veranderen. 'Brabant, hij blijft dasr vannacht. PSV moet voetballen.' zegt Milo dan.

'Zo je hebt echt lekker gekookt Raoul!' zeg ik als ik de laatste beestje met mijn vinger op de vork schep. 'Ja, het was heerlijk' zegt Roxy bevestigend. 'Omdat Raoul ze lekker gekookt heeft en ik mee mocht eten zal ik de tafel wel opruimen.'  Ik sta op en pak de borden een voor een van de jongens en Roxy aan. 'Ik help je wel.' zegt Roxy dan. 'Dankje.' zegt Raoul. 'Fijn dat het allemaal heeft gesmaakt.  De andere jongens maakt het niet veel uit en lopen naar de woonkamer toe, zodat wij meer ruimte hebben om op te ruimen. Na dat alles van tafel is stop ik de borden in de vaatwasser en Roxy komt naast me staan. 'Nou vertel is, voel je iets voor Matthy?' vraagt ze fluisterend. Ik kijk met mijn ogen haar aan. 'Uhmm, weet ik niet zo goed. Ik voel wel iets maar wat weet ik nog niet zo goed. ik ga tegen het aanrecht aanstaan. Roxy pakt de wijnglazen en schenkt nog eentje in en gaat dan op de kookeiland zitten en ik doe met haar mee. 'Ik hoorde van Koen dat hij wel zulke vermoeides had bij Matt.' 'Echt?' vraag ik best hard en verbaasd. Tegelijk kijken we richting de jongens maar niemand blijkt wat op te merken. 'Ja, Hij is de laatste tijd niet zo vrolijk geweest sinds jij hier bent.' Ik kijk hem grinninkt aan. Matthy kijkt naar de tv, die heeft het toch niet door. 'En we hebben hem nog nooit zo vaak glimlachend naar een meisje zien kijken. Alleen als die met jou aan de praat is.' Ik neem een slokje van de wijn. 'Ik denk ook dat ik wel iets voel. Maar ik wil niet valse hoop hebben.' Roxy knikt begrijpelijk. 'Ik denk dat die valse hoop bij Matthy niet nodig is.' Ik begin te glimlachen.  'Dankje, voor je eerlijkheid.' zeg ik dan. Het doet me goed om een soort van bevestiging te krijgen al is het niet van Matthy zelf.

Best Friends Brother (fanfic bankzitters)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu